جراحان در حال ابداع شیوه ای برای القا هایپوترمیای شدید یا کاهش حرارت شدید بدن بیماران هستند تا در جراحی های بزرگ و دشوار بدن بیماران را به کلی از کار انداخته و به این شکل مدت زمان بیشتری را برای اجرای جراحی در اختیار داشته باشند.
به گزارش مهر، این شیوه علاوه بر اینکه از میزان مصرف داروهای بیهوشی و دستگاههای پشتیبان حیات در اتاقهای جراحی خواهد کاست، میزان آسیبهای مغزی و اندامی بدن بیمار را نیز که معمولا به واسطه نتپیدن قلب ایجاد می شوند، کاهش خواهد داد. محققان اکنون قصد اجرای اولین دور از آزمایشهای انسانی این شیوه را دارند که طی آن محلولی سرد جایگزین خون بیمار می شود تا به تدریج دمای بدن بیمار کاهش پیدا کند.
این شیوه انجمادی که توسط محققان دانشگاه پزشکی هاروارد و بیمارستان عمومی ماساچوست در بوستون ابداع شده، درجه حرارت بدن بیمار را به 10 درجه سلسیوس خواهد رساند. حرارت معمولی بدن انسان 37 درجه است و معمولا انسان زمانی که این حرارت به زیر 22 درجه سلسیوس برسد به سرعت می میرد.
دکتر حسن عالم جراحی که این تحقیقات را در بیمارستان عمومی ماساچوست دنبال می کند می گوید معمولا بیماران اورژانسی که دچار آسیب دیدگی های شدید ناشی از گلوله، چاقو و یا تصادف با خودرو شده اند به هر حال در آستانه مرگ قرار دارند و از این رو منجمد کردن بدن آنها می تواند مغز و دیگر اعضای بدن آنها را از آسیب دیدگی حفظ کند. به گفته وی آزمایشهای این شیوه بر روی حیوانات بسیار موفقیت آمیز بوده است.
وی می گوید: در صورتی که حرارت بدن و مغز را تا کمتر از 15 یا 10 درجه سلسیوس کاهش دهیم می توان از اندامهای حیاتی و مغز بیمار به مدت یک ساعت تا 190 دقیقه محافظت کرد.
در این شیوه از پمپهایی استفاده می شود که به رگهای اصلی بدن در اطراف قلب وصل شده و خون گرم را از بدن بیرون کشیده و محلول نمکی سرد کننده ای را وارد رگها می کند. این محلول به جراحان این امکان را می دهد تا در هر دقیقه حرارت بدن را دو درجه پایین آورده و اندامهای بدن را یکی پس از دیگری از کار بیاندازند.
در یک بدن معمولی مرگ مغزی در مدت زمانی در حدود چهار یا پنج دقیقه و در شرایطی که میزان اکسیژن بسیار پایین است رخ می دهد و به این شکل سلولها آغاز به تولید سمومی می کنند که به سرعت آنها را می کشد. اما در شیوه جدید سلولها در حالتی به نام "حیات معلق" یا Suspended Animation قرار می گیرند که از ترشح سموم کشنده سلولها جلوگیری می کند.
به گفته محققان، در شرایط وقوع جراحتهای بسیار جدی تنها چند دقیقه برای ترمیم حیاتی و نجات بیمار زمان وجود دارد و با استفاده از این شیوه از انجماد و مرگ موقت بیمار، مدت زمانی که برای نجات وی در اختیار پزشکان قرار می گیرد، افزایش خواهد یافت. در واقع این شیوه بیماران را تا آستانه مرگ برده و دوباره آنها را به زندگی باز می گرداند.
به گفته "عالم" این شیوه در حال حاضر در مورد بیماران قلبی در بیمارستان "نیو هاون" ییل مورد استفاده قرار می گیرد و پزشکان این بیمارستان قبل از آغاز جراحیهای دشوار و پیش از خاموش کردن دستگاه های پشتیبان علائم حیاتی، قلب و مغز بیمار را در حرارت 20 درجه منجمد کرده و مهلتی یک ساعته را برای اجرای جراحی، پیش از گرم شدن و احیای دوباره بیمار در اختیار جراحان قرار می دهند.
پزشکانی که در این بیمارستان از این شیوه مرگ موقت برای احیای دوباره بیماران استفاده کرده اند دریافته اند که بیمارانی که تحت چنین شیوه ای از جراحی قرار می گیرند، به دلیل عدم ایجاد اختلال در عملکرد مغز، نیازی به سپری کردن دوره های طولانی مدت ترمیمی سلولهای مغزی نخواهند داشت. بدن در این شیوه، حیاتی بدون تپش، بدون جریان خون و بدون سیگنالهای الکتریکی مغز است که پس از جراحی به حالت عادی باز می گردد.
در صورتی که حرارت بدن و مغز را تا کمتر از 15 یا 10 درجه سلسیوس کاهش دهیم می توان از اندامهای حیاتی و مغز بیمار به مدت یک ساعت تا 190 دقیقه محافظت کرد.
به گزارش مهر، این شیوه علاوه بر اینکه از میزان مصرف داروهای بیهوشی و دستگاههای پشتیبان حیات در اتاقهای جراحی خواهد کاست، میزان آسیبهای مغزی و اندامی بدن بیمار را نیز که معمولا به واسطه نتپیدن قلب ایجاد می شوند، کاهش خواهد داد. محققان اکنون قصد اجرای اولین دور از آزمایشهای انسانی این شیوه را دارند که طی آن محلولی سرد جایگزین خون بیمار می شود تا به تدریج دمای بدن بیمار کاهش پیدا کند.
این شیوه انجمادی که توسط محققان دانشگاه پزشکی هاروارد و بیمارستان عمومی ماساچوست در بوستون ابداع شده، درجه حرارت بدن بیمار را به 10 درجه سلسیوس خواهد رساند. حرارت معمولی بدن انسان 37 درجه است و معمولا انسان زمانی که این حرارت به زیر 22 درجه سلسیوس برسد به سرعت می میرد.
دکتر حسن عالم جراحی که این تحقیقات را در بیمارستان عمومی ماساچوست دنبال می کند می گوید معمولا بیماران اورژانسی که دچار آسیب دیدگی های شدید ناشی از گلوله، چاقو و یا تصادف با خودرو شده اند به هر حال در آستانه مرگ قرار دارند و از این رو منجمد کردن بدن آنها می تواند مغز و دیگر اعضای بدن آنها را از آسیب دیدگی حفظ کند. به گفته وی آزمایشهای این شیوه بر روی حیوانات بسیار موفقیت آمیز بوده است.
وی می گوید: در صورتی که حرارت بدن و مغز را تا کمتر از 15 یا 10 درجه سلسیوس کاهش دهیم می توان از اندامهای حیاتی و مغز بیمار به مدت یک ساعت تا 190 دقیقه محافظت کرد.
در این شیوه از پمپهایی استفاده می شود که به رگهای اصلی بدن در اطراف قلب وصل شده و خون گرم را از بدن بیرون کشیده و محلول نمکی سرد کننده ای را وارد رگها می کند. این محلول به جراحان این امکان را می دهد تا در هر دقیقه حرارت بدن را دو درجه پایین آورده و اندامهای بدن را یکی پس از دیگری از کار بیاندازند.
در یک بدن معمولی مرگ مغزی در مدت زمانی در حدود چهار یا پنج دقیقه و در شرایطی که میزان اکسیژن بسیار پایین است رخ می دهد و به این شکل سلولها آغاز به تولید سمومی می کنند که به سرعت آنها را می کشد. اما در شیوه جدید سلولها در حالتی به نام "حیات معلق" یا Suspended Animation قرار می گیرند که از ترشح سموم کشنده سلولها جلوگیری می کند.
به گفته محققان، در شرایط وقوع جراحتهای بسیار جدی تنها چند دقیقه برای ترمیم حیاتی و نجات بیمار زمان وجود دارد و با استفاده از این شیوه از انجماد و مرگ موقت بیمار، مدت زمانی که برای نجات وی در اختیار پزشکان قرار می گیرد، افزایش خواهد یافت. در واقع این شیوه بیماران را تا آستانه مرگ برده و دوباره آنها را به زندگی باز می گرداند.
به گفته "عالم" این شیوه در حال حاضر در مورد بیماران قلبی در بیمارستان "نیو هاون" ییل مورد استفاده قرار می گیرد و پزشکان این بیمارستان قبل از آغاز جراحیهای دشوار و پیش از خاموش کردن دستگاه های پشتیبان علائم حیاتی، قلب و مغز بیمار را در حرارت 20 درجه منجمد کرده و مهلتی یک ساعته را برای اجرای جراحی، پیش از گرم شدن و احیای دوباره بیمار در اختیار جراحان قرار می دهند.
پزشکانی که در این بیمارستان از این شیوه مرگ موقت برای احیای دوباره بیماران استفاده کرده اند دریافته اند که بیمارانی که تحت چنین شیوه ای از جراحی قرار می گیرند، به دلیل عدم ایجاد اختلال در عملکرد مغز، نیازی به سپری کردن دوره های طولانی مدت ترمیمی سلولهای مغزی نخواهند داشت. بدن در این شیوه، حیاتی بدون تپش، بدون جریان خون و بدون سیگنالهای الکتریکی مغز است که پس از جراحی به حالت عادی باز می گردد.