انواع روابط عمومی

[Sea Girl]

انواع روابط عمومی، روابط عمومی توجیه گر، تبیین گر و تحلیل گر روابط عمومی را می توان از نظر معیار اثرگذاری و سودمندی و میزان كارآیی و مفیدبودن ویاری رسانی به مدیریت و سازمان و تسریع تسهیل و درجهت اهداف آن و اجرای برنامه ها به روابط عمومی توجیه گر، روابط عمومی تبیین گر و روابط عمومی تحلیل گر طبقه بندی كرد. در فضای اجتماعی و فرهنگی مناسب، فرهنگ مدیریتی مطلوب و مبتنی بر شایسته سالاری و به شرط متخصص بودن و كارشناس بودن مدیر بخش روابط عمومی امكان تولید روابط عمومی تحلیل گر فراهم می شود. روابط عمومی تحلیل گر یك روابط عمومی كارآمد است. این روابط عمومی باتوجه به فلسفه وجودی سازمان، اهداف اصلی و فرعی آن و امور حركت می كند. روابط عمومی تحلیل گر دارای برنامه ادواری منظم – روزانه، هفتگی، ماهیانه، فصلی و سالانه است. برای روبرویی با بحران ها و چالش ها كه ناگهان و خارج از اراده حادث می شود دارای طرحهای معین است. این نوع روابط عمومی برای بهره گیری از فرصت های مناسب كه پیش می آید نیز دارای طرحهای بهره گیری و بهره برداری است در یك جمع بندی می توان گفت كه روابط عمومی تحلیل گر یك روابط عمومی علمی، سیستماتیك، فعال، نوآور، قابل انعطاف و اثرگذار است كه به مقام مشاور مدیریت ارتقا می یابد و سازمان را در دستیابی به اهدافش یاری می نماید و در تهیه و تدوین سیاست ها و خط مشی های سازمان سهیم و شریك است. در مقابل روابط عمومی تحلیل گر روابط عمومی توجیه گر قراردارد. همچنانكه پیشتر بیان شد در فضای نامناسب سیاسی، اجتماعی و فرهنگی و باوجود مدیران و فرهنگ مدیریتی نامساعد و پایین بودن دانش تخصصی مدیر واحد روابط عمومی، نوعی پدیدار می شود كه به آن روابط عمومی توجیه گر می نامند. این نوع روابط عمومی یك مشاطه گر بزك كننده و توجیه گر است كه بیشتر شایسته تبلیغات چی با معنی منفی كلمه است. این روابط عمومی فاقد برنامه ریزی ادواری و مدون است كه به صورت منفعل به دنبال حوادث و رویدادها می دود و با منطقی سطحی و استدلالهایی غیرقابل باور و با غوغاسالاری و فعالیت های ارتباطی پرخرج و عمدتا پر هزینه و پر زرق وبرق سعی در توجیه رویدادها، اقدامات و تصمیمات مدیران سازمان دارد. در فاصله بین این دو روابط عمومی، روابط عمومی تبیین گر وجوددارد، كه در خوشبینانه ترین شكل آن تنها به اعلام و بیان رویدادها و گزارش و تشریح اقدامات سازمان می پردازد. این نوع روابط عمومی اگر دارای برنامه مدون ادواری روابط عمومی هم باشد، این برنامه ها فاقد انطعاف، نوع آوری، جذابیت و اثربخشی است. روابط عمومی تبیین گر یك روابط عمومی سطحی محافظه كار با لحنی كلیشه ای، تكراری و قالبی است. یكی از عوامل موثر برای گذار از روابط عمومی توجیه گر به روابط عمومی تحلیل گر، وجود انجمن های حرفه ای و تخصصی فعال و پرتحرك است. عوامل موثر در ارتقا روابط عمومی (۲) امكان توسعه و پیشبرد روابط عمومی در هر جامعه و ارتقا به سطح روابط عمومی تحلیل گر وجود این عوامل زیربنایی است: ۱- وضعیت مناسب سیاسی و اجتماعی و فرهنگ مدیریتی مبتنی بر شایسته سالاری ۲- مراكز آموزش عالی روابط عمومی مرتبط و متعادل با فضای عملی كار روابط عمومی ۳- ادبیات قوی روابط عمومی و ارتباطات ۴- نهادهای حرفه ای و تخصصی روابط عمومی فعال ۵- نشریات تخصصی روابط عمومی ۶- وجود بخشهای دولتی حمایت كننده و متولی روابط عمومی عامل نخست یعنی وضعیت سیاسی و اجتماعی و فرهنگی مساعد و فرهنگ مدیریتی شایسته سالار، درحقیقت چارچوب و روند سایر عوامل را شكل می دهد و در حقیقت تنها وجود مراكز آموزش عالی روابط عمومی نمی تواند دلیلی بر تربیت نیروی انسانی روابط عمومی تحلیل گر باشد. این مراكز نامناسب، كاركردهای خاص خود را دارند و خروجی های آنها فارغ از حداقل ویژگیهای كار در یك محیط روابط عمومی تحلیل گر می باشند و یا در شرایط نه چندان مساعد نه اینكه ادبیات روابط عمومی وجودندارد، بلكه در این شرایط ادبیات روابط عمومی خاص خویش تولید می شود كه ویژگیهای خاص خود را دارااست، ازجمله كلی گویی در كتاب ها و جزوات آموزشی، عدم وجود تحلیل های دقیق و راهبردهای علمی در آنها، پراكندگی و عدم انسجام موضوعی، عدم وجود مطالعات موردی در كتابها و جزوات و درنهایت عدم گیرایی و جذابیت آنها. نهادهای حرفه ای و تخصصی روابط عمومی در شرایطی نامساعد ممكن است؛ به گردهمایی های محفلی و ناكارایی تبدیل شوند كه تنها دارای فعالیتهای نمایشی، مقطعی، موردی و غیرموثر باشند و هیچگونه سهمی و نقشی در توسعه آن ایفا ننمایند. نشریات تخصصی روابط عمومی نیز در شرایط نه چندان مطلوب دارای محتوایی نازل، تكراری و كلیشه ای می شوند و انتشار آنها به اسقاط یك تكلیف اداری و اجباری شبیه است تا انجام اطلاع رسانی موثر و آموزش دهی مفید. هم اكنون در جامعه ما مراكز آموزش عالی روابط عمومی متعددی وجوددارند كه قدیمی ترین و اصلی ترین آنها دانشگاه علامه طباطبایی، دانشكده علوم اجتماعی است. كتابها و نشریات آموزشی متعددی نیز سالانه در این رشته به چاپ می رسند. دو انجمن حرفه ای و تخصصی – انجمن علمی روابط عمومی و انجمن متخصصان روابط عمومی – اكنون در كشور فعال می باشند، تا این تاریخ چهار نشریه روابط عمومی – فصلنامه هنرهشتم، فصلنامه تحقیقات روابط عمومی – ماهنامه روابط عمومی ایران و فصلنامه كارگزار روابط عمومی در سطح كشور انتشار می یابد. بنابر شرح وظیفه ای كه برای اداره كل تبلیغات از زیرمجموعه های معاونت مطبوعات و تبلیغات وزارت فرهنگ و ارشاداسلامی و همچنین دبیرخانه اطلاع رسانی نهاد ریاست جمهور تدوین گردیده است، كه آنها حمایت كنندگان و پشتیبانی كننده روابط عمومی در بخش دولتی هستند. آیا این عوامل كه ما آنها را در اینجا نهادهای روابط عمومی كشور می نامیم، خواهندتوانست روابط عمومی ما را به سوی روابط عمومی تحلیل گر رهنمون شوند؟ آنچه در قسمت دوم می آید بیان نقش انجمن های ملی، قاره ای و جهانی در ایجاد روابط عمومی تحلیل گر است. نویسنده مقاله : علی میرسعید قاضی
گردآوری و تنظیم: گروه اجتماعی پرشین پرشیا
[url]www.persianpersia.com/social[/URL]	​
انجمن روابط عمومی ایران	:منبع