baroon
متخصص بخش ادبیات
اِستِوا یا اُستُوا یا اِستِواء؟
[HIGHLIGHT]درست این واژه « اِستِواء» است[/HIGHLIGHT] ولی در فارسی همزه ی آخر کلماتی مانند زهراء، ابتداء، انتهاء، صحراء و شهلاء را می اندازیم .
استوا یعنی مساوی بودن و مصدرثلاثی مزید است .
[HIGHLIGHT]پس اِستِواء را استوا می نویسم؛ اما اُستُوا تلفظ نادرست این کلمه است.[/HIGHLIGHT]
چون ما حرکت گذاری انجام نمی دهیم،این مشکل کاملاً طبیعی است. نمی دانیم دیااُکو نخستین شاه ماد است یا دَیّااُکو. جُنوب درست است یا جَنوب. شُمال است یا شِمال یا شَمال. مِعده یا مَعِده. چِنین یا چُنین. مَحْوَطه یا مُحَوّطه و صدها مثال دیگر .
البته همان بهتر که کسی در اندیشه اصلاح نیست . این اصلاحاتی هم که شده است کار را بدتر کرده می گویند ننویسید کتابخانه بنویسید « کتاب خانه » . ننویسید « دلواپس » بنویسید« دل وا پس » . ننویسید « همسایه » بنویسید « هم سایه » . ننویسید « کمتر » بنویسید « کم تر » و...
اِستَوی، یَستوی، استواء بر وزن اِفْـتَـعَـلَ، یَفتـَعِلُ، اِفتِعال از باب های ثلاثی مزید در زبان عربی است .
نوشته : عادل اشکبوس