این گل رز را حتما ببینید !
تلسکوپ فضایی هابل در آستانه بیست و یکمین سال پرتاب خود تصویر جدیدی را به دوستداران نجوم هدیه کرده است که یک زوج کهکشانی مارپیچ به شکل گل رُز را نشان می دهد.
دانشمندان ناسا به مناسبت تولد 21 هابل، چشم این تلسکوپ فضایی را به طرف یک توده کهکشانی دیدنی به نام ARP 273 چرخاندند. به این ترتیب هابل توانست از بزرگترین کهکشان مارپیچ این توده کهکشانی عکسبرداری کند. این کهکشان که UGC 1810 نام دارد به دلیل اینکه جذب نیروی گرانشی کهکشان همسایه با عنوان UGC 1813 قرار گرفته به شکل یک شاخه گل رُز درآمده است.نقاط آبی رنگی که در بخش فوقانی تصویر دیده می شوند نور ناشی از توده ستارگان جوانی است که در طیف ماوراء بنفش می درخشند.
در کهکشان کوچکتر (UGC 1813) که تقریبا بریده شده است خصوصیات مشخصه ای از یک منطقه تشکیل ستاره ای مشاهده می شود که شاید در اثر فعل و انفعالات گرانشی میان دو کهکشان به وجود آمده است.
در بازوی خارجی این کهکشان، بخشی شبیه به حلقه ظاهر شده است. این ویژگی زمانی دیده می شود که کهکشانها درحال عبور از کنار هم نسبت به یکدیگر فعل و انفعال نشان می دهند.
در بالای سمت راست این تصویر، در بازوهای مارپیچ کهکشان UGC 1810 یک کهکشان مینی مارپیچ دیده می شود.
واضح است که خارجی ترین بازوی مارپیچ زمانی که این کهکشان سوم (مینی مارپیچ) از کنارش عبور می کند خصوصیات آن را تغییر می دهد و با یک بسته بزرگ از ستارگان قدیمی (رنگ مایل به قرمز در یک طرف و نقاط آبی در طرف دیگر) شکل آن را منظم می کند.
جرم کهکشان بزرگتر در زوج کهکشان UGC 1810-UGC 1813 حدود 5 برابر بیشتر از کهکشان کوچکتر است. توده کهکشانی Arp 273 در صورت فلکی آندرومدا در فاصله حدود 300 میلیون سال نوری از زمین واقع شده است.
این تصویر در 17 دسامبر 2010 با دوربین "WFC3" هابل گرفته شده است. تلسکوپ فضایی هابل 24 آوریل 1990 (4 اردیبهشت 1369) توسط شاتل فضایی دیسکاوری به فضا فرستاده شد. در سال 2009 گروهی از فضانوردان همراه با شاتل آتلانتیس خود را به این تلسکوپ فضایی رساندند و آن را تعمیر کردند. قرار است در سال 2014 تلسکوپ فضایی جیمز وب جایگزین این تلسکوپ کهنه کار شود.
آینه اصلی 6.5 متری وب که تقریبا سه برابر قطر آینه هابل است، بزرگ ترین قطعه ای خواهد بود که تاکنون به فضا پرتاب شده است. این تلسکوپ به مجموعه‌ای از فناوری‌های جدید و ناآزموده متکی خواهد بود که از ابزارهای حساس حسگر نور تا سیستم سرمایشی که دمای این فضاپیمای بزرگ را زیر 50 درجه کلوین نگاه می‌دارند، دربر می‌گیرد. این تلسکوپ باید دقیقا در اولین تلاش شروع به کار کند، جایی در فاصله 1.5 میلیون کیلومتری زمین: چهار برابر فاصله ماه از زمین و دور از دسترس تمام فضاپیماها برای تعمیر تلسکوپ. اگر جیمز وب (که به افتخار مدیر ناسا در طول برنامه ماموریت‌های آپولو نام‌گذاری شده) شکست بخورد، پیشرفت اخترشناسی تا یک نسل کامل عقب خواهد افتاد.
به جز تصویر بالا، ناسا به مناسبت روز جهانی زمین (22 آوریل) 64 تصویر از زیباترین عکسهای ماهواره ای که در طول سالهای اخیر از زمین گرفته شده اند را منتشر کرده است که در هفته آینده در بخش دانش و زندگی تبیان منتشر خواهند شد.
تلسکوپ فضایی هابل در آستانه بیست و یکمین سال پرتاب خود تصویر جدیدی را به دوستداران نجوم هدیه کرده است که یک زوج کهکشانی مارپیچ به شکل گل رُز را نشان می دهد.
دانشمندان ناسا به مناسبت تولد 21 هابل، چشم این تلسکوپ فضایی را به طرف یک توده کهکشانی دیدنی به نام ARP 273 چرخاندند. به این ترتیب هابل توانست از بزرگترین کهکشان مارپیچ این توده کهکشانی عکسبرداری کند. این کهکشان که UGC 1810 نام دارد به دلیل اینکه جذب نیروی گرانشی کهکشان همسایه با عنوان UGC 1813 قرار گرفته به شکل یک شاخه گل رُز درآمده است.نقاط آبی رنگی که در بخش فوقانی تصویر دیده می شوند نور ناشی از توده ستارگان جوانی است که در طیف ماوراء بنفش می درخشند.
در کهکشان کوچکتر (UGC 1813) که تقریبا بریده شده است خصوصیات مشخصه ای از یک منطقه تشکیل ستاره ای مشاهده می شود که شاید در اثر فعل و انفعالات گرانشی میان دو کهکشان به وجود آمده است.
در بازوی خارجی این کهکشان، بخشی شبیه به حلقه ظاهر شده است. این ویژگی زمانی دیده می شود که کهکشانها درحال عبور از کنار هم نسبت به یکدیگر فعل و انفعال نشان می دهند.
در بالای سمت راست این تصویر، در بازوهای مارپیچ کهکشان UGC 1810 یک کهکشان مینی مارپیچ دیده می شود.
واضح است که خارجی ترین بازوی مارپیچ زمانی که این کهکشان سوم (مینی مارپیچ) از کنارش عبور می کند خصوصیات آن را تغییر می دهد و با یک بسته بزرگ از ستارگان قدیمی (رنگ مایل به قرمز در یک طرف و نقاط آبی در طرف دیگر) شکل آن را منظم می کند.
جرم کهکشان بزرگتر در زوج کهکشان UGC 1810-UGC 1813 حدود 5 برابر بیشتر از کهکشان کوچکتر است. توده کهکشانی Arp 273 در صورت فلکی آندرومدا در فاصله حدود 300 میلیون سال نوری از زمین واقع شده است.
این تصویر در 17 دسامبر 2010 با دوربین "WFC3" هابل گرفته شده است. تلسکوپ فضایی هابل 24 آوریل 1990 (4 اردیبهشت 1369) توسط شاتل فضایی دیسکاوری به فضا فرستاده شد. در سال 2009 گروهی از فضانوردان همراه با شاتل آتلانتیس خود را به این تلسکوپ فضایی رساندند و آن را تعمیر کردند. قرار است در سال 2014 تلسکوپ فضایی جیمز وب جایگزین این تلسکوپ کهنه کار شود.
آینه اصلی 6.5 متری وب که تقریبا سه برابر قطر آینه هابل است، بزرگ ترین قطعه ای خواهد بود که تاکنون به فضا پرتاب شده است. این تلسکوپ به مجموعه‌ای از فناوری‌های جدید و ناآزموده متکی خواهد بود که از ابزارهای حساس حسگر نور تا سیستم سرمایشی که دمای این فضاپیمای بزرگ را زیر 50 درجه کلوین نگاه می‌دارند، دربر می‌گیرد. این تلسکوپ باید دقیقا در اولین تلاش شروع به کار کند، جایی در فاصله 1.5 میلیون کیلومتری زمین: چهار برابر فاصله ماه از زمین و دور از دسترس تمام فضاپیماها برای تعمیر تلسکوپ. اگر جیمز وب (که به افتخار مدیر ناسا در طول برنامه ماموریت‌های آپولو نام‌گذاری شده) شکست بخورد، پیشرفت اخترشناسی تا یک نسل کامل عقب خواهد افتاد.
به جز تصویر بالا، ناسا به مناسبت روز جهانی زمین (22 آوریل) 64 تصویر از زیباترین عکسهای ماهواره ای که در طول سالهای اخیر از زمین گرفته شده اند را منتشر کرده است که در هفته آینده در بخش دانش و زندگی تبیان منتشر خواهند شد.
فرآوری: م.ح.اربابی فربخش دانش و زندگی تبیان