خلافکارانی که اندکی از فناوری سر درمی‌آورند، تلاش می‌کنند با تغییر کد شناسایی داخلی تلفن‌های همراه یا استفاده از سیم‌کارت‌های متعدد ارزان‌قیمت شانس ردیابی و شناسایی شدن خود را به حداقل برسانند؛ اما کشف تازه محققان آلمانی نشان می‌دهد هر دستگاه تلفن همراه سیگنال‌های رادیویی غیرقابل تغییری دارد که نقش اثر انگشت دیجیتال را برای آن بازی می‌کنند و استفاده از شیوه‌های سابق برای رد گم کردن عملا غیرممکن خواهد بود.
این سیستم که توسط جیکوب هس و همکارانش در دانشگاه فنی درسدن تهیه شده، با استفاده از اندک تفاوتی که در کیفیت اجزای الکترونیک سازنده تلفن‌های همراه وجود دارد، آنها را ردیابی خواهد کرد.
هس توضیح می‌دهد: «سخت‌افزارهای رادیویی متعددی که در یک تلفن همراه به‌کار گرفته می‌شود، می‌تواند شامل آمپلی‌فایرها، نوسان‌سازها و ترکیب‌کننده‌های سیگنالی باشد که همگی درصدی صحت ارسال سیگنال‌های رادیویی را کاهش خواهند داد. به عنوان مثال مقاومت یک تلفن همراه بسته به کیفیت اجزای تشکیل‌دهنده آن می‌تواند بین 0.1 تا 20 درصد با ارزش اسمی‌اش متفاوت باشد».
زمانی که سیگنال‌های آنالوگ به دیجیتال تبدیل شوند، مجموع این خطاها خود را نشان می‌دهد و جریانی از اطلاعات توسط هر تلفن همراه به دکل‌های مخابراتی ارسال خواهد شد که الگوی ثابتی از خطاها را متناسب با کیفیت اجزای تشکیل‌دهنده خود همیشه به همراه دارد. هس و همکارانش با تکیه بر همین نتایج در آزمون‌ها موفق شدند از میان 13 گوشی تلفن همراه، گوشی خاصی را که دقت ارسال سیگنال‌های آن برابر 97.6درصد بود شناسایی کنند.
هس می‌گوید: «در این روش ما هیچ داده‌ای را به گوشی‌های تلفن همراه ارسال نمی‌کنیم. شیوه ما شیوه‌ای کاملا منفعل است که تنها به سیگنال‌های ردوبدل شده گوش می‌دهد و در نتیجه قابل‌ردیابی نخواهد بود. ما این روش را با کمک‌های مالی اتحادیه اروپا و دولت آلمان ابداع کرده و روی نسل دوم تلفن‌های همراه آزمایش کردیم؛ اما با توجه به اینکه همیشه درصدی خطا در سیستم‌های رادیویی وجود دارد، این شیوه برای ردیابی تلفن‌های همراه نسل‌های بعدی نیز قابل‌استفاده خواهد بود».
متخصصان معتقدند این شیوه جدید می‌تواند در به دام انداختن تبهکاران مؤثر باشد؛ اما نیازمند فناوری‌های تشخیصی بهتری است. آنها می‌گویند ردیابی یک تلفن همراه با کمک سیگنال‌های رادیویی که ارسال می‌کند، اصلا دور از انتظار نیست. همانطور که می‌توان از روی تصاویر گرفته شده به وسیله دوربین‌های دیجیتال و به کمک نقص‌های موجود در لنز هر یک آنها را شناسایی کرد، می‌توان از خطاها در ارسال اطلاعات رادیویی برای ردیابی تلفن‌های همراه استفاده کرد.
تنها مشکلی که پیش روی سازندگان این شیوه وجود دارد این است که در این تشخیص هم نمی‌توان به صحت 100درصدی نتایج به‌دست آمده اطمینان داشت. در نتیجه اگر درصد خطا بالا باشد تلفن‌های همراه بسیاری بی‌دلیل ردگیری شده، شنود می‌شوند و حریم خصوصی انسان‌های بسیاری نقض خواهد شد.
منبع: خبرآنلاین