براساس کهن ترین اسناد در باره حصار یزد می توان گفت که حصار گرد این شهر، توسط ابویعقوب اسحاق دیلمی، ابو مسعود بدر بهشتی، ابو جعفر (کیانرسو) و ابو یوسف، چهار سرهنگ از اعضای حکومت امیر عضدالدین علاء الدوله ابو جعفر کاکویه، در سال 432هـ. ق ساخته شد.
همچنین در این زمینه می توان از چهار دروازه به نام های دروازه قطریان (دروازه شاهی)، دروازه کوشک نو، دروازه مهریجرد (مهریز) و دروازه کیا (حظیره) در یزد یاد کرد.
با جاری شدن سیل عظیمی در سال 673 هـ. ق، قسمت های بسیاری از شهر از جمله حصار آن خراب شد. هنگامی که اتابک یوسف شاه بن طغیان (طغی شاه) به سلطنت یزد رسید (سال های 714 . 658 هـ. ق)، به مرمت حصر ویران شده پرداخت و آن را باز سازی کرد. مبارزالدین در سال 747 هـ. ق تعدادی از محلات خارج شهر را جزء محدوده شهر کرد و از دروازه قطریان (دروازه شاهی) تا دروازه مادر امیر باروی نوکشید و خندق حفر کرد. حصار جدید دارای هفت دروازه شد: مهریجرد، قطرین، ایلچی خانه، کوشک نو، مادر امیر، سعادت و نو، او همچنین برج های متعدد دیگری ایجاد کرد و طبق مندرجات کتاب تاریخ یزد، در دوران حکومت او، مساحت شهر به بیش از دو برابر تصرفات محمد بن مظفر افزایش یافت.
همچنین در این زمینه می توان از چهار دروازه به نام های دروازه قطریان (دروازه شاهی)، دروازه کوشک نو، دروازه مهریجرد (مهریز) و دروازه کیا (حظیره) در یزد یاد کرد.
با جاری شدن سیل عظیمی در سال 673 هـ. ق، قسمت های بسیاری از شهر از جمله حصار آن خراب شد. هنگامی که اتابک یوسف شاه بن طغیان (طغی شاه) به سلطنت یزد رسید (سال های 714 . 658 هـ. ق)، به مرمت حصر ویران شده پرداخت و آن را باز سازی کرد. مبارزالدین در سال 747 هـ. ق تعدادی از محلات خارج شهر را جزء محدوده شهر کرد و از دروازه قطریان (دروازه شاهی) تا دروازه مادر امیر باروی نوکشید و خندق حفر کرد. حصار جدید دارای هفت دروازه شد: مهریجرد، قطرین، ایلچی خانه، کوشک نو، مادر امیر، سعادت و نو، او همچنین برج های متعدد دیگری ایجاد کرد و طبق مندرجات کتاب تاریخ یزد، در دوران حکومت او، مساحت شهر به بیش از دو برابر تصرفات محمد بن مظفر افزایش یافت.