تماشا: محمد بنا؛ همه دو مدال طلای کاروان ورزشی ایران را مدیون او می دانند. مربی که حالا خیلی حسرت می خورند که چرا در المپیک پکن او همراه تیم ملی نبود.حسرت این را می خورند اگر محمدرضا یزدانی خرم، رئیس وقت فدراسیون کشتی بنا را حفظ می کرد، شاید در پکن ورزش ایران روزهای بهتری را تجربه می کرد.
در تیمی که در بازی های 2008 شرکت کرده بود، قاسم رضایی، سامان طهماسبی، مسعود هاشم زاده، حمید سوریان و علی محمدی عضو تیم بودند. در آن تیم سوریان بازنده بزرگ بود. برای همه جای تعجب داشت چطور کشتی گیری که سه مدال جهانی داشت، در کشتی اول المپیک حذف شد.
شرایط نفرات دیگر هم دست کمی از سوریان نداشت اما حالا بعد از چهار سال همه به این نتیجه رسیده اند، مشکل آن تیم نبود بنا بود. بنایی که با روحیه دادن هایش، با فریادهای به موقعش و البته تکنیک هایی که به شاگردانش آموزش داده، بالاتر از همه مربیانی قرار گرفته که در لندن هستند. اگر بنا نبود شاید سوریان در همان روزهای بدش برای همیشه کشتی را کنار گذاشته بود یا همین امیدنوروزی که حالا بعد از قهرمانی اش جرات می کند و به مربی اش سالتو می زند، با اصرارهای بنا بود که به لندن رفت.
نوروزی در اعتراض به شرایط مالی اش به یکباره تصمیم گرفت کشتی را کنار بگذارد. اگر بنا او را قانع نمی کرد، چه بسا که حالا در سپیدان کنار خانواده، کشتی های المپیک را تماشا می کرد. این دو مدال طلای فرنگی در حالی به دست آمده که بنا بارها به شرایطی که کشتی گیرانش در اردوها داشته معترض شده. از نداشتن اردوهای خارجی گلایه کرده. اعتراض هایی که با جواب تند بهرام افشارزاده، دبیر کمیته ملی المپیک روبرو شد.
افشارزاده حالا گفته به هر قیمتی که شده بنا را حفظ می کند. این حرف ها در روزهایی که همه سرخوش مدال ها هستند، به نظر چندان باارزش نمی آید. شاید به همین خاطر است که بنا روی تصمیمی که گرفته، پافشاری می کند. بنا قبل از اینکه به لندن برود، به تماشا گفته بود که بعد از المپیک مربیگری تیم ملی را کنار می گذارد.
او بعد از قهرمانی امید نوروزی هم گفت که تصمیمش جدی است: «در این سال ها واقعا خسته شده ام و به سقف آرزوهایم هم نزدیک شده ام. فرنگی کاران یک کار رویایی در لندن انجام دادند و فکر کنم کشتی دیگر برای من بس است. بدنم دیگر جواب نمی دهد؛ نه اینکه قلبم نخواهد. قلبم می خواهد اما حداقل باید یک سال بدون کشتی زندگی کنم. به زندگی شخصی ام برسم، به خانواده ام برسم. جوانان شایسته ای داریم که می توانند راه را ادامه بدهند. کشتی فرنگی هم به این خودباوری رسیده است که بتواند راهش را طی کند.»
بنا از امید نوروزی هم تعریف کرد: «امید نتیجه تمام استقامت ها و زحمت هایش را گرفت؛ نوروزی در این سال ها خیلی زحمت کشیده است. نمی دانید شب وزن کشی برای رسیدن به سر وزن چه حالی داشت و حتی خیلی ها فکر می کردند نتواند کشتی بگیرد. نوروزی کشتی گیر مغروری است؛ هیچ موقع به کم قانع نیست و همواره به بیشترین فکر می کند. خدا هم کمکش کردتا با شایستگی صاحب مدال طلا شود. این مدال را به خودش، خانواده اش و چمیانی مربی سازنده اش تبریک می گویم.»
امید نوروزی بعد از قهرمانی به مربی اش سالتو زد. بنا انتظار این حرکت را نداشته: «من می خواستم بغلش کنم، گفتم چه می کنی، گفت اجازه بده یک سالتو بزنم؛ من هم اجازه دادم و بعد گفتم در جوانی کسی به من نتوانست سالتو بزند اما تو در پیری من این کار را انجام دادی!»
حبیب کامم را تلخ کرد
بنا از شکست حبیب اخلاقی ناراحت است: «حذف حبیب کامم را تلخ کرد. او ودر تاکتیکش اشتباه کرد. خیلی صحبت کرده بودم که در هجومش رو به جلو باشد و به دنبال خسته کردن حریف و اخطار گرفتن از حریف نباشد. شرایط وزن 84 کیلو به هم ریخت و کشتی گیرانی که به ایرانی ها باخته بودند، به مدال رسیدند. دوست داشتم حبیب با مدال المپیک کشتی اش را تمام می کرد که متاسفانه نشد.»
در تیمی که در بازی های 2008 شرکت کرده بود، قاسم رضایی، سامان طهماسبی، مسعود هاشم زاده، حمید سوریان و علی محمدی عضو تیم بودند. در آن تیم سوریان بازنده بزرگ بود. برای همه جای تعجب داشت چطور کشتی گیری که سه مدال جهانی داشت، در کشتی اول المپیک حذف شد.
شرایط نفرات دیگر هم دست کمی از سوریان نداشت اما حالا بعد از چهار سال همه به این نتیجه رسیده اند، مشکل آن تیم نبود بنا بود. بنایی که با روحیه دادن هایش، با فریادهای به موقعش و البته تکنیک هایی که به شاگردانش آموزش داده، بالاتر از همه مربیانی قرار گرفته که در لندن هستند. اگر بنا نبود شاید سوریان در همان روزهای بدش برای همیشه کشتی را کنار گذاشته بود یا همین امیدنوروزی که حالا بعد از قهرمانی اش جرات می کند و به مربی اش سالتو می زند، با اصرارهای بنا بود که به لندن رفت.
نوروزی در اعتراض به شرایط مالی اش به یکباره تصمیم گرفت کشتی را کنار بگذارد. اگر بنا او را قانع نمی کرد، چه بسا که حالا در سپیدان کنار خانواده، کشتی های المپیک را تماشا می کرد. این دو مدال طلای فرنگی در حالی به دست آمده که بنا بارها به شرایطی که کشتی گیرانش در اردوها داشته معترض شده. از نداشتن اردوهای خارجی گلایه کرده. اعتراض هایی که با جواب تند بهرام افشارزاده، دبیر کمیته ملی المپیک روبرو شد.
افشارزاده حالا گفته به هر قیمتی که شده بنا را حفظ می کند. این حرف ها در روزهایی که همه سرخوش مدال ها هستند، به نظر چندان باارزش نمی آید. شاید به همین خاطر است که بنا روی تصمیمی که گرفته، پافشاری می کند. بنا قبل از اینکه به لندن برود، به تماشا گفته بود که بعد از المپیک مربیگری تیم ملی را کنار می گذارد.
او بعد از قهرمانی امید نوروزی هم گفت که تصمیمش جدی است: «در این سال ها واقعا خسته شده ام و به سقف آرزوهایم هم نزدیک شده ام. فرنگی کاران یک کار رویایی در لندن انجام دادند و فکر کنم کشتی دیگر برای من بس است. بدنم دیگر جواب نمی دهد؛ نه اینکه قلبم نخواهد. قلبم می خواهد اما حداقل باید یک سال بدون کشتی زندگی کنم. به زندگی شخصی ام برسم، به خانواده ام برسم. جوانان شایسته ای داریم که می توانند راه را ادامه بدهند. کشتی فرنگی هم به این خودباوری رسیده است که بتواند راهش را طی کند.»
بنا از امید نوروزی هم تعریف کرد: «امید نتیجه تمام استقامت ها و زحمت هایش را گرفت؛ نوروزی در این سال ها خیلی زحمت کشیده است. نمی دانید شب وزن کشی برای رسیدن به سر وزن چه حالی داشت و حتی خیلی ها فکر می کردند نتواند کشتی بگیرد. نوروزی کشتی گیر مغروری است؛ هیچ موقع به کم قانع نیست و همواره به بیشترین فکر می کند. خدا هم کمکش کردتا با شایستگی صاحب مدال طلا شود. این مدال را به خودش، خانواده اش و چمیانی مربی سازنده اش تبریک می گویم.»
امید نوروزی بعد از قهرمانی به مربی اش سالتو زد. بنا انتظار این حرکت را نداشته: «من می خواستم بغلش کنم، گفتم چه می کنی، گفت اجازه بده یک سالتو بزنم؛ من هم اجازه دادم و بعد گفتم در جوانی کسی به من نتوانست سالتو بزند اما تو در پیری من این کار را انجام دادی!»
حبیب کامم را تلخ کرد
بنا از شکست حبیب اخلاقی ناراحت است: «حذف حبیب کامم را تلخ کرد. او ودر تاکتیکش اشتباه کرد. خیلی صحبت کرده بودم که در هجومش رو به جلو باشد و به دنبال خسته کردن حریف و اخطار گرفتن از حریف نباشد. شرایط وزن 84 کیلو به هم ریخت و کشتی گیرانی که به ایرانی ها باخته بودند، به مدال رسیدند. دوست داشتم حبیب با مدال المپیک کشتی اش را تمام می کرد که متاسفانه نشد.»