یکی از ایرانیانی که در انتهای دهه ۸۰ میلادی توانست هم سو با متفکران بلندآوازه اروپایی و آمریکایی مباحث مهمی در حیطه ی معماری مطرح کند، بهرام شیردل است. او به سال ۱۳۳۰ خورشیدی در تهران متولد شد. و در سال ۱۹۷۸ میلادی (۱۳۵۷ خورشیدی) از دانشگاه تورنتوی کانادا در رشته معماری فارغ التحصیل شد و به سال ۱۹۸۲ میلادی دوره تخصصی معماری را در آکادمی هنر کرنبروک در ایالت میشیگان آمریکا، زیر نظر دانیل لیبسکیند گذراند.
او فعالیت حرفه ای خود را با تاسیس دفتر مهندسان مشاور آکس رونو در لس آنجلس آغاز و پس از آن با عنوان مهندسان مشاور شیردل و کیپنیس در لندن ادامه داد. این دفتر از سال ۱۳۷۶ خورشیدی و با نام مهندسان مشاور شیردل و همکاران در تهران فعالیت معماری خودرا دنبال نموده است. این دفاتر پروژه های معماری خاص و شاخصی را در آمریکا، انگلیس، ژاپن، چین، برزیل، کانادا، ایران و ۹ کشور دیگر به انجام رسانده اند.
بهرام شیردل علاوه بر انجام پروژه های حرفه ای معماری، به عنوان مدیر و استاد برنامه تخصصی طراحی معماری در مدرسه AA لندن و همچنین به عنوان استاد در انستیتوی معماری کالیفرنیای جنوبی، دانشگاه هاروارد و دانشگاه های دیگری در آمریکا و اروپا به تدریس معماری پرداخته است. او در سال ۱۹۷۹ میلادی موفق به دریافت مدال کریستوفر رن از کانادا و در سال ۱۹۹۴ میلادی، موفق به دریافت مدال طلای شهرسازی از جمهوری خلق چین شد.
معماری او بارها در نشریات و نمایشگاه های مختلف سراسر دنیا در معرض نمایش قرار گرفته است که از آن میان می توان به ارائه پروژه های شهر و نیز او در بی نیال ونیز، به سال ۱۹۸۴ میلادی اشاره نمود. از مهمترین پروژه های طراحی شده او می توان به مواردی از این دست اشاره کرد:
طرح پروژه ی کشور تماشاگرها در آمریکا سال ۱۹۸۲
طرح جامع مرکز شهر لس آنجلس آمریکا ۱۹۸۷
کتابخانه ی اسکندریه مصر ۱۹۸۹
مرکز تاریخی شهر مونترال کانادا ۱۹۹۰
مرکز گردهمایی شهر نارا در ژاپن ۱۹۹۱
طرح موزه اسکاتلند ۱۹۹۲
طرح جامع شهر جدید چانگلیو در چین ۱۹۹۵
فرودگاه امام خمینی در تهران ۱۳۷۴ خورشیدی
بانک توسعه صادرات ایران در تهران ۱۳۷۶ خورشیدی
طرح توسعه حرم حضرت معصومه در قم سال ۱۳۷۸
مجموعه مسکونی استیجاری یزد سال ۱۳۷۹
سفارت ایران در برزیل سال ۱۳۸۰
ساختمان مرکزی دفتر همکاری های فناوری ریاست جمهوری در تهران سال ۱۳۸۰ خورشیدی
موزه بزرگ مصر سال ۱۳۸۱ خورشیدی
مرکز تجاری شیراز بین سالهای ۱۳۸۴ و ۱۳۸۵
منبع : معماری معاصر ایران
منبع: خیشخان