باید باور کنیم که استراحت دادن به فکر به معنی هدر دادن زمان نیست. از طرفی قرار نیست کارهایمان را بدون فکر انجام دهیم و بهانه‌مان نیز استراحت فکر باشد.....
ابتدا در جایی بنشینید و بدن را در راحت‌ترین وضعیت قرار دهید و چشمانتان را ببندید. به طور آرام و منظم نفس بکشید. در ذهن خود هر تصویر آرامبخشی را که دوست دارید مجسم کنید. برای مثال تصور کنید در یک بعد از ظهر آرام در حال قدم زدن در ساحل دریا هستید.
سعی کنید در صحنه‌ای که مجسم کرده‌اید از تمامی حواس خود استفاده کنید. این مهم‌ترین بخش قضیه است.
برای مثال نرمی شن‌های ساحل را زیر پایتان، بوی دریا و به گوش رسیدن صدای امواج و احساس لذت از نور خورشید که گونه‌هایتان را نوازش می‌دهد.
به منظور تاثیر بیشتر این دقایق در شروع جمله‌ای را با خود تکرار کنید. برای مثال من می‌خواهم آرامش کامل داشته باشم. زیرا این کار تمرکزتان را افزایش می‌دهد. سپس وقتی شروع به تنفس می‌کنید به مدت 6 ثانیه دم داشته باشید سپس 3 ثانیه نفس خود را نگهدارید و دوباره 6 ثانیه بازدم داشته باشید.
به منظور کنترل نفس‌ها نیز تصور کنید شمع روشنی جلوی شما قرار دارد که نفس کشیدن‌تان فقط باید شعله آن را ضعیف کند، اما موجب خاموشی آن نشود. وقتی چندین بار این کار را تکرار کردید متوجه می‌شوید که هیجانات منفی و استرس در شما بشدت کاهش یافته و در پایان نیز تمام اعضا را از حالت آرامش خارج سازید، سپس چشم‌هایتان را باز کنید.
در مورد کودکان شاید تمرکز بر نفس‌ها سخت باشد. پس بهتر است که به سکوت اتاق فکر کنند.
شاید برایتان جالب باشد که بدانید کودکان سکوت را دوست دارند و به این تمرین در سکوت بخوبی جواب می‌دهند.
چنانچه تصور این که در جایی مانند کنار دریا بودن برایشان دشوار است، میتوانید قصه‌ای برایشان بخوانید و بخواهید که خود را جای قهرمان داستان در کنار دریا بگذارند
بخش خانواده ایرانی تبیان
منبع : جام جم