نام علمی: (Cydonia vulgaris (oblongata
«به» در کتب طب سنتی ایران با نام «سفرجل» آورده شده و دارای 3 نوع میوه است که خواص کلی اقسام آن عبارت است از:
- غذائیت آن بسیار اما دیرهضم است.
- هم مصرف خوراکی و هم بوئیدن میوه آن، موجب تفریح و نشاط و تقویت قلب و مغز و قوای مربوط به آنها میگردد.
- بوئیدن آن موجب قطع حالت تهوع و استفراغ میگردد و خوردن آن موجب تقویت معده و دهانه ورودی آن شده و از صعود بخارات معدی به سمت مغز و ایجاد بدبویی دهان جلوگیری میکند.
مصرف آن پیش از غذا موجب یبوست مزاج و پس از غذا سبب تلیین و نرمی مزاج است. به خام دیرهضم بوده و به کندی از معده عبور کرده و به شدت موجب یبوست مزاج میگردد.
به شیرین: طبیعت آن در گرمی و سردی، نزدیک به اعتدال است و در ایجاد نشاط و تقویت قوای قلبی و مغزی قویتر از دیگر انواع عمل میکند.
به ترش: دارای طبیعت سرد در درجه اول و خشک در درجه دوم است و در تقویت معدههای گرم، قویتر از نوع شیرین عمل میکند. عصاره آن در رفع تشنگی و استفراغ مکرر، مفید است و ادرارآور خوبی نیز هست.
به میخوش: در گرمی و سردی، معتدل و در درجه دوم خشک است. خواص آن مشابه دو نوع دیگر است و زیادهروی در مصرف آن موجب بروز ***که میگردد.
- اجزای مختلف درخت به، از جمله میوه (پرز، جرم، دانه)، برگ (مثلاً در خشک کردن زخم) و شکوفه آن (مثلاً در تسکین درد سر) دارای اثرات درمانی است.
- میوه به، به روش‌های مختلف از جمله به صورت خام، عصاره، مربا، شربت، سکنجبین، رُب، روغن و دم‌نوش مورد استفاده قرار میگیرد:
رب به هم از نوع ترش و هم از نوع شیرین تهیه میشود که نوع ترش آن در تقویت معده گرم و تسکین تشنگی و نوع شیرین آن در کسانی که احشای ضعیف دارند مناسبتر است.
روغن به از افشره به پخته‌شده (مهرا شده) به همراه روغن زیتون تهیه میشود و در رفع شوره سر و زخمهای دهانی و سرگیجه (دوار) و وزوز گوش (طنین) مؤثر است.
مربای به از پخته و مهرا شدن آن به همراه عسل تهیه میشود و این روند موجب اصلاح خاصیت مسدّد بودن جرم آن میگردد.
دانه به دارای طبیعت سرد و تر در درجه دوم همراه با اندکی قبض است و لعاب آن در خشونت حلق و سرفههای گرم و خشک و تسکین حرارت معده مؤثر است.
نکته قابل توجه آنکه به دانه یکی از دو مفردهای است که با وجود داشتن حالت لعابی، مضر معده نیستند.
-در PDR اجزای مورد استفاده «به» را دانه و میوه و مهم‌ترین موا مؤثره آن، موسیلاژ، تانن و ویتامین C ذکر شده است که موجب می‌شوند «به» در درمان اختلالات گوارشی، اسهال، التهاب‌های مفاصل، سرفه و... مفید واقع شود.
«به» در کتب طب سنتی ایران با نام «سفرجل» آورده شده و دارای 3 نوع میوه است که خواص کلی اقسام آن عبارت است از:
- غذائیت آن بسیار اما دیرهضم است.
- هم مصرف خوراکی و هم بوئیدن میوه آن، موجب تفریح و نشاط و تقویت قلب و مغز و قوای مربوط به آنها میگردد.
- بوئیدن آن موجب قطع حالت تهوع و استفراغ میگردد و خوردن آن موجب تقویت معده و دهانه ورودی آن شده و از صعود بخارات معدی به سمت مغز و ایجاد بدبویی دهان جلوگیری میکند.
مصرف آن پیش از غذا موجب یبوست مزاج و پس از غذا سبب تلیین و نرمی مزاج است. به خام دیرهضم بوده و به کندی از معده عبور کرده و به شدت موجب یبوست مزاج میگردد.
به شیرین: طبیعت آن در گرمی و سردی، نزدیک به اعتدال است و در ایجاد نشاط و تقویت قوای قلبی و مغزی قویتر از دیگر انواع عمل میکند.
به ترش: دارای طبیعت سرد در درجه اول و خشک در درجه دوم است و در تقویت معدههای گرم، قویتر از نوع شیرین عمل میکند. عصاره آن در رفع تشنگی و استفراغ مکرر، مفید است و ادرارآور خوبی نیز هست.
به میخوش: در گرمی و سردی، معتدل و در درجه دوم خشک است. خواص آن مشابه دو نوع دیگر است و زیادهروی در مصرف آن موجب بروز ***که میگردد.
- اجزای مختلف درخت به، از جمله میوه (پرز، جرم، دانه)، برگ (مثلاً در خشک کردن زخم) و شکوفه آن (مثلاً در تسکین درد سر) دارای اثرات درمانی است.
- میوه به، به روش‌های مختلف از جمله به صورت خام، عصاره، مربا، شربت، سکنجبین، رُب، روغن و دم‌نوش مورد استفاده قرار میگیرد:
رب به هم از نوع ترش و هم از نوع شیرین تهیه میشود که نوع ترش آن در تقویت معده گرم و تسکین تشنگی و نوع شیرین آن در کسانی که احشای ضعیف دارند مناسبتر است.
روغن به از افشره به پخته‌شده (مهرا شده) به همراه روغن زیتون تهیه میشود و در رفع شوره سر و زخمهای دهانی و سرگیجه (دوار) و وزوز گوش (طنین) مؤثر است.
مربای به از پخته و مهرا شدن آن به همراه عسل تهیه میشود و این روند موجب اصلاح خاصیت مسدّد بودن جرم آن میگردد.
دانه به دارای طبیعت سرد و تر در درجه دوم همراه با اندکی قبض است و لعاب آن در خشونت حلق و سرفههای گرم و خشک و تسکین حرارت معده مؤثر است.
نکته قابل توجه آنکه به دانه یکی از دو مفردهای است که با وجود داشتن حالت لعابی، مضر معده نیستند.
-در PDR اجزای مورد استفاده «به» را دانه و میوه و مهم‌ترین موا مؤثره آن، موسیلاژ، تانن و ویتامین C ذکر شده است که موجب می‌شوند «به» در درمان اختلالات گوارشی، اسهال، التهاب‌های مفاصل، سرفه و... مفید واقع شود.