[FONT=tahoma,verdana,Vazir,helvetica,sans-serif]براساس قانون، دستگاهها و كارخانه هاي دولتي مي توانند يک درصد بودجه خود را به توسعه ورزش کارکنان و كارگران خود اختصاص دهند؛ اما عملا اين بودجه دهها ميلياردي صرف فوتبال مي شود كه بخش اعظم آن نيز به جيب بازيكناني مي رود كه سالانه چند صد ميليون تومان درآمد دارند؛ حال آنكه چند ميليون كارگر هيچ بهره اي از اين بودجه كه قانونا حق آنهاست، نمي برند و متاسفانه اين روند كاملا ناعادلانه همچنان رو به گسترش است.
[FONT=tahoma,verdana,Vazir,helvetica,sans-serif]
[FONT=tahoma,verdana,Vazir,helvetica,sans-serif]جذب اسپانسر يا خرج از بيت المال
[FONT=tahoma,verdana,Vazir,helvetica,sans-serif]حمايتهاي مالي تبليغاتي (اسپانسر) به خصوص در تيمهاي ورزشي، امروزه در دنياي تبليغات جايگاه خاصي پيدا کرده به طوريکه بسياري از شرکتهاي مطرح براي درج نام خود روي لباس ورزشکاران مبالغ هنگفتي را به تيمها پرداخت مي کنند. اما در ورزش حرفه اي ايران و به خصوص در ورزش فوتبال شرکتهاي توليدي خود اقدام به تشکيل تيمهاي حرفه اي با اهداف فرهنگي، ورزشي و تبليغاتي مي کنند.
[FONT=tahoma,verdana,Vazir,helvetica,sans-serif]قطعا تاکنون نام تيمهاي فوتبال مس کرمان، سايپا، پيکان و فولاد سپاهان را شنيده ايد؛ تيمهايي که به ترتيب متعلق به شرکت ملي مس ايران، خودروسازي سايپا، ايران خودرو و فولاد مبارکه سپاهان هستند. اين امر تا بدانجا پيش رفته که اغلب تيمهاي مطرح ورزشي کشور توسط يكي از شرکتهاي بزرگ توليدي اداره مي شود. آمار دقيق از گردش مالي سالانه فوتبال در ايران وجود ندارد اما محمد علی آبادی رئيس سابق سازمان ورزش، معتقد است: «در فوتبال ايران ۲۰۰ ميليارد تومان گردش مالی داريم و نيمی از اين مبلغ در چرخه دلالی، به دور ريخته می شود.» البته با توجه به اينکه اکثر بازيکنان و تيمهاي فوتبال براي فرار مالياتي مبلغ واقعي دستمزد خود را در قرارداد درج نمي کنند، اين رقم بسيار بيش از رقم آقاي علي آبادي است. به طور مثال تنها قرارداد رسمي مهدي رحمتي دروازه بان سپاهان 730 ميليون تومان است و قرارداد ساير بازيکنان اين تيم نيز تفاوت زيادي با اين رقم ندارد.
[FONT=tahoma,verdana,Vazir,helvetica,sans-serif]با يک حساب سرانگشتي و لحاظ کردن قيمت بازيکنان، مربيان، هزينه اردوهاي خارج از کشور، هزينه زمين بازي و تمرين و ديگر هزينه هاي جانبي، براي اداره يک تيم فوتبال مانند سپاهان بايد سالانه چندين ميليارد تومان هزينه کرد. اما به راستي اين هزينه ها که معمولا از بودجه شرکتهاي دولتي تامين مي شود، قانوني است؟ حتي اگر قانوني است، عادلانه و منصفانه است؟
[FONT=tahoma,verdana,Vazir,helvetica,sans-serif]اگر تيمي مانند سپاهان با هزينه چند ميلياردي از بودجه ملت، حتي به عنوان قهرماني آسيا هم برسد چه نفعي براي سهامداران عمده اين شركت يا ميليونها نفر دارنده سهام عدالت كه به طور غيرمستقيم سهامدار اينگونه كارخانه ها هستند، دارد؟ آيا راه اندازي چنين تيمهايي مشکلي از فرهنگ کشور که نه، حداقل کارکنان اين شرکتها مانند فولاد سپاهان حل کرده است؟ اگر يك شركت ناشناخته مانند استيل آذين با سرمايه خصوصي و براي مطرح شدن چنين هزينه اي كند باز هم قابل قبول است اما براستي شركتي كه در كل آسيا مطرح است حتي مشتريان آن در بورس براي خريد سهامش صف مي كشند؛ چرا بايد چنين هزينه اي بكند؟
[FONT=tahoma,verdana,Vazir,helvetica,sans-serif]در حاليکه هر روز خبرهاي غير قابل نقلي از حضور برخي از بازيکنان فوتبال در پارتيهاي شبانه، مشکلات غيراخلاقي در ارودهاي خارج از کشور و يا فحاشي در ورزشگاهها به گوش مي رسد، آيا اين تيمهاي صنعتي با چنين خرجهايي مي توانند قدمي در راه اعتلاي فرهنگ کشور بردارند؟
[FONT=tahoma,verdana,Vazir,helvetica,sans-serif]بهتر است اين كارخانه هاي دولتي مانند تراکتورسازي تبريز و آلومينيم اراک تيمهاي خود را به بخش خصوصي واگذار کنند و بودجه اي را كه همه ساله خرج خريد بازيكنان فوتبال مي كنند، صرف کارهاي فرهنگي، ورزشي و رفاهي براي کارگراني نمايند که با حداقل انتظار مالي، هر روز ساعتها براي رشد توليد ملي تلاش مي کنند.