مترجم افتخاری
دکتر سجاد معدنی
تمایلات جنسی (sexuality) به معنای تمامی تجارب جنسی زندگی نمی باشد بلکه دربرگیرنده ی نیاز های اساسی انسان برای ابراز محبت ، عشق ، احساس ، لمس و صمیمیت می باشد.
مراحل مختلف لمس عبارتند از : آرامش یافتن و در عین حال آرامش بخشیدن ، احساس بهبودی کردن و تحریک جنسی.
فعالیت های جنسی علاوه بر بالا بردن اعتماد به نفس در انسان باعث ایجاد حس خودباوری می شود و احساس زنده بودن ، عاشق شدن و شایستگی را در او تایید می کند.
زوج های با مشکلات جنسی ، از لمس یکدیگر چه به صورت جنسی و چه غیر جنسی خودداری می کنند.
تمایلات جنسی نقش بسزایی در سلامت و کیفیت زندگی زناشویی دارد و می تواند از یک سو عاملی برای نشاط و رضایت باشد و از سوی دیگر عاملی برای ناامیدی و رنج کشیدن.
مبتلایان به پارکینسون و همسران آنها با تغییرات عمده ای در زندگی شخصی و روابط زناشویی شان مواجه اند ، که عوامل مختلفی در ایجاد این تغییر موثر است : ماهیت بیماری ، رژیم درمانی ، و تبعاتی که یک بیماری مزمن می تواند به همراه داشته باشد ( همچون خستگی ، اضطراب و یا افسردگی ).
تغییرات جنسی وابسته به سن و ذهنیت افراد از تاثیر بیماری پارکینسون بر روابط جنسی شان از جمله عواملی است که به شیوع بالای اختلالات جنسی در بین این دسته از بیماران کمک می کند.
مشکلات حرکتی همچون سفتی بدن (rigidity)، لرزش (tremor)، کندی حرکات بدن ((bradykinesia؛ تغییران خلق و خو (افسردگی)؛درمان با داروهای ضد پارکینسونیسم و ضد افسردگی ؛ و تغییرات اجتماعی (بیکاری) ، می توانند زمینه ساز مشکلات جنسی شوند.
افسردگی به کاهش تمایلات جنسی ، اختلالات نعوظ ، کاهش ترشحات واژن و مشکل در ارضاء کامل و رسیدن به حد ارگاسم کمک می کند.
داروهای مصرفی نیز باعث تغییراتی در خلق و خو و میل جنسی ، اختلالات نعوظ و همچنین عدم ارگاسم ، می شود.
بسیاری از مبتلایان به پارکینسون احساس می کنند که ناتوانی های فیزیکی آنها بر عادات معمول جنسی شان تاثیر می گذارد. از سوی دیگر چهره ماسکه شده ی این بیماران می تواند در ذهن همسرانشان تعبیر به عدم میل جنسی شود.
کند شدن حرکات و سفتی بدن بیش از پیش به منفعل شدن این بیماران از لحاظ جنسی می انجامد ، چراکه فعالیت بیشتری را بر زوج سالم خود تحمیل می کنند.
لرزش های غیر ارادی بدن و اختلالات خواب باعث می شود که بسیاری از زوج ها ، اقدام به جدا کردن تخت خواب و یا حتی اتاق خواب یکدیگر کنند.از این رو است که مبتلایان به پارکینسون از انجام امور جنسی و نزدیکی به همسرانشان خودداری می کنند ،چراکه از طرد شدن توسط آنان ویا ناموفق بودن در انجام آمیزش نگرانند.
در این موارد انجام مشاوره های جنسی به بیماران توصیه می شود، تا از این طریق بتوانند روابط صمیمی و شخصی شان را ارتقا داده و کیفیت زندگی شان بهتر شود.هردو زوج باید از لحاظ جنسی مورد بررسی قرار گیرند زیرا دارای اثر متقابل بر یکدیگر هستند.
مردی که اختلال نعوظ دارد ، به احتمال زیاد همسرش تجربه یک آمیزش نامطلوب را خواهد داشت و با مواردی همچون درد هنگام آمیزش و یا نرسیدن به حد ارگاسم مواجه خواهد شد.اما زمانی که مرد درمان شود به طور معنی داری عملکرد جنسی همسرش بهبود خواهد یافت.
در درمان مشکلات جنسی مبتلایان به PD ،از یک تیم تخصصی بهره گرفته می شود که متشکل از متخصصان مختلف در زمینه های اورولوژی ، بیماری های زنان ، روانپزشک ، نورولوژیست و ... می باشد.
این مشاوره ها با استفاده از رویکرد Intercourse-outercourse و بر اساس آموزش های مخصوص به هریک از زوجین و نیز بر اساس روابط آزاد جنسی انجام می گیرد.
این آموزش ها به زوجین امکان می دهد که با کمک یک متخصص درمان اختلالات جنسی و یا یک پزشک ( که وظیفه اشان درمان اختلالات جنسی ، زیر نظر تیم مشاوره ای ، جهت افزایش امکان آمیزش موفق می باشد) همانند قبل با یکدیگر آمیزش کنند.
زوج ها می توانند روش outercourse را انتخاب کنند که به معنی لذت بردن از فعالیت های جنسی خوشایند بدون وارد شدن آلت های تناسلی می باشد.(none-penetrative sex)
این روش به بیماران با محدودیت و ناتوانی جسمانی امکان می دهد تا در امور شخصی و جنسی خود فعال باقی بمانند.فعالیت هایی همچون در آغوش گرفتن ، بوسیدن، نوازش کردن ، که باعث افزایش صمیمیت بین یکدیگر، و همچنین افزایش اعتماد به نفس می شود و به زوجین کمک می کند تا از زندگی با کیفیتی بهره مند شوند.همچنین این روش به هریک از زوجین کمک می کند تا میزان دلخواه لذت و شهوت خود را انتخاب کنند.
به هریک از زوجین بر اساس سلایق شان ، این امکان داده می شود که در خانه به تمرین بپردازند.همچنین برای آنهایی که تمایل دارند به روش outercourse ادامه دهند، از تحریکات جنسی مثل استفاده از دست یا دهان برای رسیدن به ارگاسم استفاده می شود.
روابط آزاد جنسی به زوج ها این توانایی را می دهد تا یکدیگر را در احساس و افکار خود سهیم کنند ، که اکثرشان تا به حال ،تجربه چندانی از آن نداشته اند.
ما معتقدیم که بیماران پارکینسونی ، علی رغم ناتوانی های جسمی شان ، انسان هایی با تمایلات جنسی هستند که از توانایی عشق ورزیدن ، ارتباط برقرار کردن ، صمیمیت و داشتن رابطه جنسی برخوردار می باشند.
به نقل از webmd
دکتر سجاد معدنی
تمایلات جنسی (sexuality) به معنای تمامی تجارب جنسی زندگی نمی باشد بلکه دربرگیرنده ی نیاز های اساسی انسان برای ابراز محبت ، عشق ، احساس ، لمس و صمیمیت می باشد.
مراحل مختلف لمس عبارتند از : آرامش یافتن و در عین حال آرامش بخشیدن ، احساس بهبودی کردن و تحریک جنسی.
فعالیت های جنسی علاوه بر بالا بردن اعتماد به نفس در انسان باعث ایجاد حس خودباوری می شود و احساس زنده بودن ، عاشق شدن و شایستگی را در او تایید می کند.
زوج های با مشکلات جنسی ، از لمس یکدیگر چه به صورت جنسی و چه غیر جنسی خودداری می کنند.
تمایلات جنسی نقش بسزایی در سلامت و کیفیت زندگی زناشویی دارد و می تواند از یک سو عاملی برای نشاط و رضایت باشد و از سوی دیگر عاملی برای ناامیدی و رنج کشیدن.
مبتلایان به پارکینسون و همسران آنها با تغییرات عمده ای در زندگی شخصی و روابط زناشویی شان مواجه اند ، که عوامل مختلفی در ایجاد این تغییر موثر است : ماهیت بیماری ، رژیم درمانی ، و تبعاتی که یک بیماری مزمن می تواند به همراه داشته باشد ( همچون خستگی ، اضطراب و یا افسردگی ).
تغییرات جنسی وابسته به سن و ذهنیت افراد از تاثیر بیماری پارکینسون بر روابط جنسی شان از جمله عواملی است که به شیوع بالای اختلالات جنسی در بین این دسته از بیماران کمک می کند.
مشکلات حرکتی همچون سفتی بدن (rigidity)، لرزش (tremor)، کندی حرکات بدن ((bradykinesia؛ تغییران خلق و خو (افسردگی)؛درمان با داروهای ضد پارکینسونیسم و ضد افسردگی ؛ و تغییرات اجتماعی (بیکاری) ، می توانند زمینه ساز مشکلات جنسی شوند.
افسردگی به کاهش تمایلات جنسی ، اختلالات نعوظ ، کاهش ترشحات واژن و مشکل در ارضاء کامل و رسیدن به حد ارگاسم کمک می کند.
داروهای مصرفی نیز باعث تغییراتی در خلق و خو و میل جنسی ، اختلالات نعوظ و همچنین عدم ارگاسم ، می شود.
بسیاری از مبتلایان به پارکینسون احساس می کنند که ناتوانی های فیزیکی آنها بر عادات معمول جنسی شان تاثیر می گذارد. از سوی دیگر چهره ماسکه شده ی این بیماران می تواند در ذهن همسرانشان تعبیر به عدم میل جنسی شود.
کند شدن حرکات و سفتی بدن بیش از پیش به منفعل شدن این بیماران از لحاظ جنسی می انجامد ، چراکه فعالیت بیشتری را بر زوج سالم خود تحمیل می کنند.
لرزش های غیر ارادی بدن و اختلالات خواب باعث می شود که بسیاری از زوج ها ، اقدام به جدا کردن تخت خواب و یا حتی اتاق خواب یکدیگر کنند.از این رو است که مبتلایان به پارکینسون از انجام امور جنسی و نزدیکی به همسرانشان خودداری می کنند ،چراکه از طرد شدن توسط آنان ویا ناموفق بودن در انجام آمیزش نگرانند.
در این موارد انجام مشاوره های جنسی به بیماران توصیه می شود، تا از این طریق بتوانند روابط صمیمی و شخصی شان را ارتقا داده و کیفیت زندگی شان بهتر شود.هردو زوج باید از لحاظ جنسی مورد بررسی قرار گیرند زیرا دارای اثر متقابل بر یکدیگر هستند.
مردی که اختلال نعوظ دارد ، به احتمال زیاد همسرش تجربه یک آمیزش نامطلوب را خواهد داشت و با مواردی همچون درد هنگام آمیزش و یا نرسیدن به حد ارگاسم مواجه خواهد شد.اما زمانی که مرد درمان شود به طور معنی داری عملکرد جنسی همسرش بهبود خواهد یافت.
در درمان مشکلات جنسی مبتلایان به PD ،از یک تیم تخصصی بهره گرفته می شود که متشکل از متخصصان مختلف در زمینه های اورولوژی ، بیماری های زنان ، روانپزشک ، نورولوژیست و ... می باشد.
این مشاوره ها با استفاده از رویکرد Intercourse-outercourse و بر اساس آموزش های مخصوص به هریک از زوجین و نیز بر اساس روابط آزاد جنسی انجام می گیرد.
این آموزش ها به زوجین امکان می دهد که با کمک یک متخصص درمان اختلالات جنسی و یا یک پزشک ( که وظیفه اشان درمان اختلالات جنسی ، زیر نظر تیم مشاوره ای ، جهت افزایش امکان آمیزش موفق می باشد) همانند قبل با یکدیگر آمیزش کنند.
زوج ها می توانند روش outercourse را انتخاب کنند که به معنی لذت بردن از فعالیت های جنسی خوشایند بدون وارد شدن آلت های تناسلی می باشد.(none-penetrative sex)
این روش به بیماران با محدودیت و ناتوانی جسمانی امکان می دهد تا در امور شخصی و جنسی خود فعال باقی بمانند.فعالیت هایی همچون در آغوش گرفتن ، بوسیدن، نوازش کردن ، که باعث افزایش صمیمیت بین یکدیگر، و همچنین افزایش اعتماد به نفس می شود و به زوجین کمک می کند تا از زندگی با کیفیتی بهره مند شوند.همچنین این روش به هریک از زوجین کمک می کند تا میزان دلخواه لذت و شهوت خود را انتخاب کنند.
به هریک از زوجین بر اساس سلایق شان ، این امکان داده می شود که در خانه به تمرین بپردازند.همچنین برای آنهایی که تمایل دارند به روش outercourse ادامه دهند، از تحریکات جنسی مثل استفاده از دست یا دهان برای رسیدن به ارگاسم استفاده می شود.
روابط آزاد جنسی به زوج ها این توانایی را می دهد تا یکدیگر را در احساس و افکار خود سهیم کنند ، که اکثرشان تا به حال ،تجربه چندانی از آن نداشته اند.
ما معتقدیم که بیماران پارکینسونی ، علی رغم ناتوانی های جسمی شان ، انسان هایی با تمایلات جنسی هستند که از توانایی عشق ورزیدن ، ارتباط برقرار کردن ، صمیمیت و داشتن رابطه جنسی برخوردار می باشند.
به نقل از webmd