بی‌ارادگی(اصطلاحات)

[الهه خورشید]

بی‌ارادگی در روان‌شناسی به کمبود تمایل و انگیزه برای دنبال کردن کارهای هدفمند گفته می‌شود. این حالت بیشتر در بیماران مبتلا به روان گسیختگی و اختلالات اسکیزوفرنی فرم دیده می‌شود. بی ارادگی یکی از چهار نشانه عمده منفی در روان گسیختگی است.

نشانه‌های منفی دیگر فقر گفتار، ناتوانی در لذت بردن و خوی بی تفاوت هستند. بیماران روان گسیخته مبتلا به بی ارادگی، درآغاز کردن یا به انجام رساندن کار ناتوانند. بر خلاف بیماران افسرده که کاهش انرژی و انگیزه در آن‌ها با خوی افسرده همراه است ، بیشتر بیماران روان گسیخته دچار بی ارادگی، خلق و خوی افسرده ندارند. به عنوان نمونه‌هایی از بی ارادگی در بیماران روان گسیخته می‌توان بی توجهی به بهداشت شخصی ( موهای ژولیده ، حمام نکردن)، مشکلات کاری( از دست دادن کار و ناتوانی در انجام وظایفی که باید انجام داده شوند) ، مشکلات آموزشی ( شرکت نکردن در کلاس درس و انجام ندادن تکالیف) و ناتوانی فیزیکی ( نشستن روی صندلی برای مدت بسیار طولانی بدون آنکه کاری انجام گیرد) را نام برد.