بر اساس يك مطالعه، افسردگي و اضطراب در مبتلايان به بيماري پاركينسون با كيفيت خواب نامناسب ، خواب آلودگي در طول روز و ديدن كابوس ارتباط دارد.
به گزارش رويترز هلث از نيويورك، دكتر "لورا البورك" از بيمارستان "باتلر" در پراويدنس در "رود آيلند" و همكارانش متذكر شدند: با وجود اينكه افسردگي و اضطراب دستكم ۴۰درصد بيماران مبتلا به پاركينسون را گرفتار ميكند، اما تاكنون فقط يك مطالعه به بررسي تاثير اين اختلالات بر خواب پرداخته است.
در اين مطالعه ۱۲۰بيمار مبتلا به پاركينسون كه در فاصله زماني ژوئيه ۲۰۰۴تا مه ۲۰۰۵به يك درمانگاه اختلال حركتي مراجعه كردند بررسي شدند.
اين بيماران همگي تحت آزمايشهاي استاندارد براي ارزيابي افسردگي و اضطراب و همچنين جنبههاي گوناگون خواب قرار گرفتند. محققان براي ارزيابي كابوس و اختلال آربيدي (اختلال مربوط به حركت سريع چشم در خواب) از پرسشنامهها و گزارش روياهاي خواب بيماران استفاده كردند.
بطور متوسط اين افراد ۷۱سال داشتند و ۷/۳سال به بيماري پاركينسون مبتلا بودند. بيش از نيمي از اين بيماران مرد بودند و ۴۱/۷درصد از آنها سابقه بيماري رواني داشتند.
در اين مطالعه ديده شد ۵۳/۳درصد از اين افراد كابوس ميديدند و اختلال آربيدي در ۳۰درصد از آنها مشاهده شد.
در اين مطالعه ديده شد شدت افسردگي و اضطراب با كيفيت ضعيف خواب، خواب آلودگي در طول روز و ديدن كابوس ارتباط دارد.
تجزيه و تحليلهاي بيشتر نشان داد شدت افسردگي بر كيفيت خواب و ديدن كابوس تاثير نيرومندي ميگذارد. اين در حالي است كه شدت اضطراب بر خواب آلودگي در طول روز تاثير دارد.
محققان در نتيجهگيري نوشتند افزايش شناخت و مديريت موثر افسردگي و اضطراب، كيفيت زندگي بيماران مبتلا به پاركينسون را بهبود ميبخشد.
مشروح اين مطالعه را ميتوانيد در جون 2010 مجله "Psychiatry "Journal of Clinicalبخوانيد.
به گزارش رويترز هلث از نيويورك، دكتر "لورا البورك" از بيمارستان "باتلر" در پراويدنس در "رود آيلند" و همكارانش متذكر شدند: با وجود اينكه افسردگي و اضطراب دستكم ۴۰درصد بيماران مبتلا به پاركينسون را گرفتار ميكند، اما تاكنون فقط يك مطالعه به بررسي تاثير اين اختلالات بر خواب پرداخته است.
در اين مطالعه ۱۲۰بيمار مبتلا به پاركينسون كه در فاصله زماني ژوئيه ۲۰۰۴تا مه ۲۰۰۵به يك درمانگاه اختلال حركتي مراجعه كردند بررسي شدند.
اين بيماران همگي تحت آزمايشهاي استاندارد براي ارزيابي افسردگي و اضطراب و همچنين جنبههاي گوناگون خواب قرار گرفتند. محققان براي ارزيابي كابوس و اختلال آربيدي (اختلال مربوط به حركت سريع چشم در خواب) از پرسشنامهها و گزارش روياهاي خواب بيماران استفاده كردند.
بطور متوسط اين افراد ۷۱سال داشتند و ۷/۳سال به بيماري پاركينسون مبتلا بودند. بيش از نيمي از اين بيماران مرد بودند و ۴۱/۷درصد از آنها سابقه بيماري رواني داشتند.
در اين مطالعه ديده شد ۵۳/۳درصد از اين افراد كابوس ميديدند و اختلال آربيدي در ۳۰درصد از آنها مشاهده شد.
در اين مطالعه ديده شد شدت افسردگي و اضطراب با كيفيت ضعيف خواب، خواب آلودگي در طول روز و ديدن كابوس ارتباط دارد.
تجزيه و تحليلهاي بيشتر نشان داد شدت افسردگي بر كيفيت خواب و ديدن كابوس تاثير نيرومندي ميگذارد. اين در حالي است كه شدت اضطراب بر خواب آلودگي در طول روز تاثير دارد.
محققان در نتيجهگيري نوشتند افزايش شناخت و مديريت موثر افسردگي و اضطراب، كيفيت زندگي بيماران مبتلا به پاركينسون را بهبود ميبخشد.
مشروح اين مطالعه را ميتوانيد در جون 2010 مجله "Psychiatry "Journal of Clinicalبخوانيد.