• توجه: در صورتی که از کاربران قدیمی ایران انجمن هستید و امکان ورود به سایت را ندارید، میتوانید با آیدی altin_admin@ در تلگرام تماس حاصل نمایید.

ترکمنستان

Nicol

متخصص بخش گردشگری
ترکمنستان (ترکمنی: Türkmenistan) کشوری در آسیای میانه است. این کشور تا سال ۱۹۹۱ با نام جمهوری شورایی ترکنمستان یکی از جمهوری‌های تشکیل دهنده اتحاد شوروی بود. ترکمنستان از جنوب با افغانستان و ایران، از شمال با ازبکستان و قزاقستان و از باختر با دریای خزر همسایه‌است و از طریق این دریا با کشورهای جمهوری آذربایجان و روسیه نیز همسایه‌است. نام کشور «ترکمنستان» از دو بخش «ترکمن» و «ستان» تشکیل شده‌است، که به معنای "سرزمین ترکمن‌هاً است. مردم این کشور اکثرا ترکمن هستند و به زبان ترکمنیزبان‌های ترکی‌تبار) صحبت می‌کنند. (شاخه‌ای از​
۸۰٪ درصد مساحت ترکمنستان را صحرای قره قوم تشکیل می‌دهد که دارای آب و هوای خشک است. ولی ناحیه رشته کوه کپه داغ در جنوب کشور و نزدیکی مرز ایران آب و هوای مناسبی دارد و عشق آباد و سایر شهرهای مهم در این ناحیه هستند. ترکمنستان دارای منابع بزرگ گاز است که آن را به کشورهای مختلف از جمله ایران صادر می‌کند. رشد اقتصادی این کشور در سال ۲۰۰۷ براساس آمار صصندوق بین‌المللی پول حدود ۱۱٫۵٪ بوده‌است که آن را یازدهمین کشور دارای رشد اقتصادی سریع می‌سازد.
بیشتر جمعیت ترکمنستان در جنوب و باختر کشور (کناره دریای خزر) زندگی می‌کنند.
حکومت ترکمنستان جمهوری ریاستی و تک‌حزبی است و رئیس جمهور اختیارات گسترده‌ای دارد. رئیس جمهور ترکمنستان و شخص اول این کشور از هنگام استقلال تا سال ۲۰۰۶ صفرمراد نیازف بود. رئیس جمهور کنونی کشور قربان قلی بردی محمداف است. سیاست ترکمنستان بیطرفی در مسائل جهانی و منطقه‌ای است.
تاریخ

ترکمنستان طبق پیمان آخال در سال ۱۲۶۰ هجری خورشیدیناصرالدین شاه قاجار رسماً از ایران جدا شد و جرئی از روسیه تزاری گشت. ترکمنستان در شهریور ۱۳۸۴ (سپتامبر ۲۰۰۵) رسماً از جرگه کشورهای مستقل همسود خارج شد. (۱۲۹۹ه.ق./۱۸۸۱م.) و در زمان​
حکومت
ترکمنستان در آذر ۱۳۷۰ (اکتبر ۱۹۹۱) با رأی مردم در همه پرسی استقلال، موجودیت خود را به عنوان یک کشور مستقل اعلام نمود و رسما نام «ترکمنستان» را برای کشور خود برگزید. قانون اساسی ترکمنستان نیز در ۱۸ مه ۱۹۹۲ در چهاردهمین نشست مجلس ترکمنستان به تصویب رسید. بر اساس این قانون اساسی، ترکمنستان کشوری دمکراتیک و لائیک و اداره آن به شکل جمهوری ریاستی است. صفرمراد نیازف اولین رئیس جمهور کشور بود. رئیس جمهور کنونی کشور قربان قلی بردی محمداف است.
بر اساس قانون اساسی ترکمنستان، رئیس جمهور مقامات قوه مجریه و قضایی را منصوب می‌کند و نیز نامزدهای انتخابات مجلس را تصویب می‌نماید. مدیریت در محل‌ها از سوی استانداران صورت می‌گیرد. بر اساس قانون اساسی، استانداران در حکم نمایندگان رئیس جمهور هستند و زیر نظر رئیس جمهور فعالیت می‌نمایند و نیز از سوی خود رئیس جمهور منصوب و یا برکنار می‌گردند.

  • قوه مجریه: بر اساس قانون اساسی ترکمنستان، رئیس جمهور که به طور مستقیم توسط مردم انتخاب می‌شود، رئیس کابینه وزیران ترکمنستان است.
  • قوه مقننه: بر اساس قانون اساسی کشور، در ترکمنستان دو ارگان قانون گذاری وجود دارد:
    • خلق مصلحتی (شورای مردم):خلق مصلحتی همایش نمایندگان ملت است. سالی یک بار جلسه دارد. بخشی از اعضای آن انتخابی و بخش دیگر نیز بر اساس سمت خود به عضویت آن در می‌آیند. رئیس جمهور، هیئت دولت، نمایندگان مجلس، رئیس دیوان عالی، رئیس دادگاه عالی اقتصادی، دادستان کل، استانداران و خلق وکیل لری (نمایندگان هر کدام از مناطق مسکونی) عضو این مجلس هستند. رئیس خلق مصلحتی رئیس جمهور است.

    • مجلس نمایندگان: پارلمان ترکمنستان ۵۰ نماینده دارد که از پنجاه حوزه انتخاباتی به مدت پنج سال انتخاب می‌شوند. مجلس ابتکارات رئیس جمهور و تصمیمات خلق مصلحتی را به‌عنوان قانون تصویب می‌نماید و برنامه‌های کابینه وزیران، بودجه کشور و گزارش‌های اجرای بودجه را تأیید می‌نماید.
 

Nicol

متخصص بخش گردشگری
سیاست خارجی
ترکمنستان کشوری دارای موضع بیطرفی است. موضع بیطرفی ترکمنستان در تاریخ ۱۲ دسامبر ۱۹۹۵ میلادی از سوی مجمع عمومی سازمان ملل متحد به تصویب رسیده‌است.
بر اساس سیاست‌های خارجی ترکمنستان که تحت رهبری صفرمراد ترکمنباشی رئیس جمهور نخست ترکمنستان برنامه ریزی و اجراء می‌گردد، جامعه جهانی شاهد ایجاد مدل جدید در عرف روابط بین الملل شد. ترکمنستان نظریه فعالیت و توسعه توأم با صلح و ثبات در منطقة پیچیده آسیای مرکزی را برای جهان پیشنهاد نموده‌است.
بعد از تصویب موضع بیطرفی مسئله استراتژیک تأمین منافع ملی ترکمنستان به‌عنوان کشوری مستقل در جامعه جهانی حل شده‌است. در حال حاضر اندیشة بیطرفی بصورتی محکم وارد زندگی ما شده‌است. روز ۱۲ دسامبر در ترکمنستان جشن ملی – روز بیطرفی اعلام شده‌است. ترکمنستان مستقل ضمن پایبندی به سیاست خارجی خود و تعهدات بین المللی در نظر گرفته در موضع بیطرفی، در هیچ کدام از درگیری‌های نظامی مشارکت نکرده‌است و به عضویت هیچ کدام از اتحادها و بلوک‌های نظامی و نظامی سیاسی و یا دیگر سازمانهای بین المللی که اهداف ارایه کمک‌های انسان دوستانه را ندارند در نیامده‌است.
سیاست بیطرفی دائم ترکمنستان خارج از محدوده‌های یک کشور است. این موضع عامل مهمی در تأمین ثبات منطقه‌ای شده و دارای اهداف ایجاد شرایط برای گفتگوی‌های صلح آمیز و همکاری دولت‌ها می‌باشد. در برخی از اسناد سازمان ملل متحد ذکر می‌گردد که پایتخت ترکمنستان شهر عشق آباد در واقع به یک مرکز صلح آمیز، محل برگزاری مذاکرات صلح آمیز و همایش‌های بزرگ بین المللی تبدیل شده‌است. این امر نشان دهنده ویژگی‌های سازنده موضع بیطرفی ترکمنستان در امر تأمین نه تنها ثبات داخلی بلکه ثبات خارجی و نیز آمادگی ترکمنستان برای حمایت از هر گونه روند‌های صلح آمیز و گفتگوی بخاطر صلح و توافق می‌باشد.
سر مشق اصلی سیاست خارجی ترکمنستان منافع داخلی کشور و حل مسایل اجتماعی و اقتصادی آن بوده، هست و می‌باشد. سیاست خارجی کشور باید مطابق منافع ملی باشد و مسایل مهم مردم و موضوعاتی همچون حفظ استقلال، تمامیت ارضی و ایجاد شرایط برای تأمین ثبات و بی بازگشت بودن اصلاحات سیاسی و اقتصادی را در نظر بگیرد.
اولویت در سیاست خارجی ترکمنستان همکاری طولانی مدت با سازمان ملل متحد است. سازمان ملل متحد نه تنها منبری است که از طریق آن کشورها در مورد مسایل مورد نظر، نظرات خود را اعلام می‌نمایند، بلکه به نظر ترکمنستان سازمان ملل متحد بایستی مکانیزم اصلی و غیر قابل تعویض در امر تأمین صلح و ثبات و نیز بالاترین ارگان بین المللی در حل مسایل و مناقشات و اساسنامه سازمان ملل متحد پایه ساختار جهانی در قرن ۲۱ باشد. ترکمنستان به عنوان عضو دارای حقوق کامل سازمان ملل متحد اقداماتی همچون حمایت همه جانبه برای افزایش نقش متحد کنندگی سازمان ملل متحد، گسترش برنامه‌های صلح آمیز آن، حمایت از ابتکارات انساندوستانة این سازمان و مؤسسات ویژه آن را وظایف اصلی خود محسوب می‌نماید. با توجه به مراتب فوق، ترکمنستان همکاری فعال خود را با سازمان ملل متحد و ساختارها و مؤسسات آن برای اجرای برنامه‌ها و اهداف مندرج در اساسنامه آن را ادامه خواهد داد.
ترکمنستان برتری حقوق بین الملل و نیز رجحان اسناد مؤسس سازمان ملل متحد و اساسنامه این سازمان در امور بین الملل را می‌پذیرد و از این پس نیز به این اسناد پایبند خواهد بود. ترکنستان که به عنوان کشوری دارای بیطرفی دائم از سوی سازمان ملل متحد به رسمیت شناخته شده‌است، ضمانت می‌نماید که بصورت کامل و بدون انحراف، تعهدات خود در رابطه با بیطرفی را رعایت خواهد نمود.
اولویت مهم در سیاست خارجی ترکمنستان، همکاری‌های دو جانبه بوده و می‌باشد. بنابراین، عنصر اصلی سیاست خاجی کشور در قرن جدید تحکیم همکاری‌ها با کشورهای همجوار است که این امر دارای اهداف ایجاد صلح، توافق و حسن همجواری در منطقه می‌باشد. به نظر ترکمنستان فقط بر اساس اعتماد متقابل، عدم دخالت به امور داخلی، رعایت تمامیت ارضی و حاکمیت، احترام نسبت به راه ویژه توسعه سیاسی، اقتصادی و فرهنگی و اجتماعی هر کشور است که می‌تواند شرایطی را برای رفاه و رشد مردم این منطقه ایجاد نماید. منطقة آسیا که در آن ترکمنستان قرار گرفته‌است، منطقه برخی از مناقشات داخلی می‌باشد. مسلماً این منطقه پتانسیل زیادی برای توسعه دارد. عامل مهم برای این امر، همکاری‌های نتیجه بخش ملت‌های منطقه- وارثین غنی ترین فرهنگ دیرینه و سنت‌های عمیق صلح دوستی و حسن همجواری – می‌باشد. این همکاری‌ها ضمن رد هر گونه دخالت از بیرون، بارها توانایی خود را در مورد یافتن راه‌های توافق و مصالحه نشان داده‌است.
ترکمنستان پایبند به توسعة فعال همکاری‌های منطقه‌ای است و این امر را می‌توان در احیای فعالیت سازمان اکو مشاهده نمود. کشورهای عضو اکو با بیش از ۳۱۰ میلیون جمیعت، خود را به عنوان سازمانی تاثیر گذار در روابط بین الملل معرفی کرده و این امر نشانی از ایجاد جامعة جدید منطقه‌ای مطابق با گذشتة تاریخی و فرهنگی ملت‌های قوم و خویش می‌باشد. منطق همکاری بین کشورهای عضو اکو برای احیای منطقه و شکوفایی ملت‌های آن، با اصول اصلی بیطرفی ترکمنستان مطابق می‌نماید. ادامه سیاست درب‌های باز، ستون اصلی استراتژی روابط اقتصاد خارجی ترکمنستان می‌باشد.
ترکمنستان بیطرف به سرپرستی رهبر سیاسی خود نخستین رئیس جمهور کشور صفرمراد ترکمنباشی ـ که ضامن توسعه کشور بر اساس قانون اساسی توأم با دموکراسی می‌باشد ـ با داشتن اعتماد به خود و ایده‌های بالای بشری وارد هزاره سوم می‌شود. وی نسبت به بی بازگشت بودن روند آغاز شده، رونق ایده‌های صلح دوستی، عدالت، خیر و نیز نسبت خرد و قدرت معنوی بشر اعتماد دارد. تاریخ به مردم کرة زمین جهت پایه گذاری پایه‌های ساختمان جهانی جدید توأم با انساندوستی شانسی می‌دهد و آنها باید از این شانس استفاده نمایند. مردم ترکمنستان مستقل و بیطرف آماده‌اند به همراه اتحاد با ملت‌های دیگر در اجرای این هدف عالی مشارکت نماید.
جغرافیا
صحرای قره قوم تشکیل می‌دهد که دارای آب و هوای خشک است. ولی ناحیه رشته کوه کپه داغ در جنوب کشور و نزدیکی مرز ایران آب و هوای مناسبی دارد و عشق آباد و سایر شهرهای مهم در این ناحیه هستند.
۸۰ درصد کشور ترکمنستان را
 

Nicol

متخصص بخش گردشگری
اقتصاد
ترکمنستان در فهرست چهار کشور بزرگ تولید کننده گاز طبیعی و چهار کشور تولید کننده نفت در شوروی سابق قرار دارد. ذخائر اثبات شده نفت و گاز این کشور ۲۰۰۰ میلیارد متر مکعب گاز مقام چهاردهم جهان و ۵۴۶ میلیون بشکه نفت است. بیشتر ذخایر نفتی کشور در غرب ترکمنستان از جمله در پهنه دریای خزر متمرکز شده‌است. ذخایر گاز طبیعی تقریباً در سراسر خاک کشور پراکنده‌است.
معادن نمک کلسیم در منطقه قویرداق وجود دارد. ذخایر نمک‌های طبیعی دریایی در خلیج قره بوغاز متمرکز است. در این منطقه موادی همچون میرابیلیت و دیگر مواد پر ارزش وجود دارد. بیشتر زمین‌های کشاورزی ترکمنستان را دشت قره قوم تشکیل می‌دهد که اغلب برای چراندن گوسفند قره‌گل مورد استفاده قرار می‌گیرد. در زمین‌های کشاورزی کشور محصولاتی همچون پنبه، میوه و تره بار و انگور پرورش می‌شود. امور پرورش کرم ابریشم نیز توسعه یافته‌است. در طی سال‌های اخیر، تولید گندم نیز افزایش خوبی داشته‌است.
ترکمنستان اقتصادی رو به رشد دارد و با توجه به منابع سرشار نفت و گاز و پنبهنساجی پیشرفته‌ای دارد که از بازار فروش بالایی در سطح جهان برخوردار می‌باشد و با فروش سالانه مقدار زیادی گاز به کشورهایی چون اوکراین و روسیه و چند کشور دیگر از جمله ایران، اقدام به کسب درآمدهای سرشار می‌کند. از طریق سرمایه گذاری مشترک صنایع پایین دست را گسترش داده‌است و جزو معدود کشورهایی است که فراورده‌های نفتی صادر می‌کند. و با فراوری محصول پنبه و با اتکا به نیروی کار خود صنایع فعال​
از آنجا که ترکمنستان یک کشور محاط در خشکی است، برای ترانزیت کالا از خاک کشورهای همسایهاستفاده می‌کند. خط آهن ترکمنستان به شهر سرخس (در شمال خاوری ایران) متصل است و از آنجا تا بندرعباس امتداد دارد.
مردم
بیشتر مردم ترکمنستان، ترکمن هستند و اقلیت قابل توجهی روس و ازبک نیز در این کشور حضور داند. سایر اقوام قزاقها، تاتارها، اوکراینی‌ها، ارمنی‌ها، آذربایجانی‌ها و بلوچ‌ها هستند.
براساس آمار سازمان سیا در سال ۲۰۰۳ ترکیب جمعیتی ترکمنستان ۸۵٪ ترکمن، ۵٪ ازبک و ۴٪ روس و ۶٪ از اقوام دیگر است. براساس آمار دولت ترکمنستان در سال ۲۰۰۱ ترکمن‌ها ۹۱٪، ازبک‌ها ۳٪ و روس‌ها ۲٪ جمعیت را شکل داده‌اند. جمعیت ترکمن‌ها در ترکمنستان از ۱۹۸۹ تا ۲۰۰۱ حدود دو برابر (از ۲٫۵ میلیون به ۴٫۹ میلیون نفر) شد. اما شمار روس‌ها به کمتر از یک‌سوم (از ۳۳۴ هزار به ۱۰۰ هزار نفر) کاهش یافته‌است.
مذهب

اسلام مذهب اکثر مردم کشور است. ۸۹٪ ترکمن‌ها مسلمان (اکثرا پیرو مکتب حنفی از مذهب اهل سنت) و ۹٪ پیرو کلیسای ارتدوکس روسیه هستند.
 
بالا