شیمیدان های دانشگاه پیتسبورگ از فناوری سنجنده ای رونمایی کرده اند که می تواند به طور قابل توجهی تشخیص و نظارت بر دیابت را از طریق تنفس بیمار، تسهیل کند.
حتی پیش از آنکه آزمایش خون تجویز شود، افراد مبتلا به دیابت اغلب می توانند نشانه ها بیماری را از طریق بوی "میوه ای" تنفس شان که به خاطر افزایش سطح گلوکز ایجاد می شود، تشخیص دهند. از این رو محققان دانشگاه پیتسبورگ به فکر استفاده از این زیست نشانگر به عنوان یک ابزار تشخیصی احتمالی افتادند.
"الکساندر استار" پژوهشگر ارشد این پروژه و استادیار شیمی این دانشگاه گفت: وقتی که دیابت در فردی تشخیص داده می شود، بیمار باید تا پایان عمر، بیماری خود را تحت نظارت داشته باشند.
وسایل نظارتی کنونی عمدتا بر پایه تحلیل گلوکز خون کار می کنند و از این رو ساخت یک دستگاه جایگزین که غیرتهاجمی و ارزان باشد و بتواند از روی تنفس وضعیت بیمار را تحلیل کند می تواند به طور کامل شیوه خود نظارتی بر بیماری را تغییر دهد.
این پژوهشگران از راهبری موسوم به سل- ژل استفاده کردند - شیوه ای برای استفاده از مولکول های کوچک ( اغلب در مقیاس نانویی) برای تولید مواد جامد.
این گروه از پژوهشگران، دی اکسید تیتانیوم را با نانولوله های کربنی ترکیب کردند این نانو لوله ها مانند سیخ کباب، عمل و این ذارت را در کنار یکدیگر حفظ می کند.
دی اکسید تیتانیوم یک ترکیب غیرآلی است که که عمدتا در محصولات مراقبتی مانند لوازم آرایشی بهداشتی استفاده می شود.
دانش پژوهان به این علت از نانو لوله ها استفاده کردند که محکم تر از فولاد و ریزتر از هر مولفه دیگری از وسایل الکترونیکی برپایه سیلیکون هستند.
این شیوه که محققان آن را به شوخی " دی اکسید تیتانیوم بر روی چوب" می خوانند به طور موثری خواص الکتریکی این لوله ها را با قدرت نور روشن کننده دی اکسید تیتانیوم ترکیب می کند.
آنها سپس دستگاه سنجنده ای با استفاده از این مواد به عنوان نیمه رسانای الکتریکی ساخته و مقاومت الکتریکی (سیگنال سنجنده) را اندازه گیری کردند.
محققان دریافتند این حسگر می تواند با نور برای تولید شارژ الکتریکی روشن شود. این امر آنها را تشویق کردند تا این "کباب" حسگر را زیر نور فرابنفش "بپزند" و از این طریق بخار استون (بوی میوه ای تنفس) را که حساسیت کمتری نسبت به آن گزارش شده بود اندازه گیری کنند.
استار گفت: اندازه گیری های ما ظرفیت های تشخیصی فوق العاده ای دارد. اگر چنین حسگری امکان ساخت و تجاری سازی بیابد، می تواند شیوه نظارت بیماران بر سطح قند خوشان را متحول کند.
این محققان اکنون در حال کار بر روی نمونه اولیه این حسگر هستند که قرار است به زودی بر روی تنفس انسانی مورد آزمایش قرار گیرد.
حتی پیش از آنکه آزمایش خون تجویز شود، افراد مبتلا به دیابت اغلب می توانند نشانه ها بیماری را از طریق بوی "میوه ای" تنفس شان که به خاطر افزایش سطح گلوکز ایجاد می شود، تشخیص دهند. از این رو محققان دانشگاه پیتسبورگ به فکر استفاده از این زیست نشانگر به عنوان یک ابزار تشخیصی احتمالی افتادند.
"الکساندر استار" پژوهشگر ارشد این پروژه و استادیار شیمی این دانشگاه گفت: وقتی که دیابت در فردی تشخیص داده می شود، بیمار باید تا پایان عمر، بیماری خود را تحت نظارت داشته باشند.
وسایل نظارتی کنونی عمدتا بر پایه تحلیل گلوکز خون کار می کنند و از این رو ساخت یک دستگاه جایگزین که غیرتهاجمی و ارزان باشد و بتواند از روی تنفس وضعیت بیمار را تحلیل کند می تواند به طور کامل شیوه خود نظارتی بر بیماری را تغییر دهد.
این پژوهشگران از راهبری موسوم به سل- ژل استفاده کردند - شیوه ای برای استفاده از مولکول های کوچک ( اغلب در مقیاس نانویی) برای تولید مواد جامد.
این گروه از پژوهشگران، دی اکسید تیتانیوم را با نانولوله های کربنی ترکیب کردند این نانو لوله ها مانند سیخ کباب، عمل و این ذارت را در کنار یکدیگر حفظ می کند.
دی اکسید تیتانیوم یک ترکیب غیرآلی است که که عمدتا در محصولات مراقبتی مانند لوازم آرایشی بهداشتی استفاده می شود.
دانش پژوهان به این علت از نانو لوله ها استفاده کردند که محکم تر از فولاد و ریزتر از هر مولفه دیگری از وسایل الکترونیکی برپایه سیلیکون هستند.
این شیوه که محققان آن را به شوخی " دی اکسید تیتانیوم بر روی چوب" می خوانند به طور موثری خواص الکتریکی این لوله ها را با قدرت نور روشن کننده دی اکسید تیتانیوم ترکیب می کند.
آنها سپس دستگاه سنجنده ای با استفاده از این مواد به عنوان نیمه رسانای الکتریکی ساخته و مقاومت الکتریکی (سیگنال سنجنده) را اندازه گیری کردند.
محققان دریافتند این حسگر می تواند با نور برای تولید شارژ الکتریکی روشن شود. این امر آنها را تشویق کردند تا این "کباب" حسگر را زیر نور فرابنفش "بپزند" و از این طریق بخار استون (بوی میوه ای تنفس) را که حساسیت کمتری نسبت به آن گزارش شده بود اندازه گیری کنند.
استار گفت: اندازه گیری های ما ظرفیت های تشخیصی فوق العاده ای دارد. اگر چنین حسگری امکان ساخت و تجاری سازی بیابد، می تواند شیوه نظارت بیماران بر سطح قند خوشان را متحول کند.
این محققان اکنون در حال کار بر روی نمونه اولیه این حسگر هستند که قرار است به زودی بر روی تنفس انسانی مورد آزمایش قرار گیرد.