نگاهی به روند معماری دانشگر و آثار مختلف او، نشان میدهد که طرح ساختمان جدید سفارت ایران در لندن نیز به نوعی در چارچوب و ادامه رویکرد شجاعانه و نوآورانه او در آثار قبلی قرار میگیرد، رویکردی مبتنی بر این اندیشه که در عصر جدید، باید در ساختمانهای جدید زندگی کرد. دانشگر بر این باور است که هر نسلی باید یادداشت و امضای خود را بر کالبد شهر، البته با حفظ احترام بناهای نسلهای گذشته، بگذارد تا نسلهای آینده آنها را به کمکاری، بیفکری و خوشهچینی صرف از دستاوردهای گذشته متهم نکنند. او بر اساس این نگرش، زبان فرمال ویژهای را، مبتنی بر پیوستگی فضایی و ارزشبخشی به فضاهای نیمهباز، البته با اتکا به سازههای متهورانه، در پروژههای مختلف تعقیب کرده که تداوم این زبان را در پروژه سفارت نیز میتوان مشاهده کرد.