تفاوت كشورهای ثروتمند و فقیر، تفاوت قدمت آنها نیست.
برای مثال كشور مصر بیش از 3000 سال تاریخ مكتوب دارد و فقیر است!
اما كشورهای جدیدی مانند كانادا، نیوزیلند، استرالیا كه 150 سال پیش وضعیت قابل توجهی نداشتند، اكنون كشورهایی توسعه‌یافته و ثروتمند هستند.
تفاوت كشورهای فقیر و ثروتمند در میزان منابع طبیعی قابل استحصال آنها هم نیست.
ژاپن كشوری است كه سرزمین بسیار محدودی دارد كه 80 درصد آن كوه‌هایی است كه مناسب كشاورزی و دامداری نیست اما دومین اقتصاد قدرتمند جهان پس از آمریكا را دارد. این كشور مانند یك كارخانه پهناور و شناوری می‌باشد كه مواد خام را از همه جهان وارد كرده و به صورت محصولات پیشرفته صادر می‌كند.
مثال بعدی سوئیس است.
كشوری كه اصلاً كاكائو در آن به عمل نمی‌آید اما بهترین شكلات‌های جهان را تولید و صادر می‌كند. در سرزمین كوچك و سرد سوئیس كه تنها در چهار ماه سال می‌توان كشاورزی و دامداری انجام داد، بهترین لبنیات (پنیر) دنیا تولید می‌شود.
سوئیس كشوری است كه به امنیت، نظم و سختكوشی مشهور است و به همین خاطر به گاوصندوق دنیا مشهور شده‌است (بانك‌های سوئیس).
افراد تحصیل‌کرده‌ای كه از كشورهای ثروتمند با همتایان خود در كشورهای فقیر برخورد دارند برای ما مشخص می‌كنند كه سطح هوش و فهم نیز تفاوت قابل توجهی در این میان ندارد.
نژاد و رنگ پوست نیز مهم نیستند. زیرا مهاجرانی كه در كشور خود برچسب تنبلی می‌گیرند، در كشورهای اروپایی به نیروهای مولد و فعال تبدیل می‌شوند.
پس تفاوت در چیست؟
تفاوت در رفتارهایی است كه در طول سال‌ها فرهنگ و دانش نام گرفته است.
وقتی كه رفتارهای مردم كشورهای پیشرفته و ثروتمند را تحلیل می‌كنیم، متوجه می‌شویم كه اكثریت غالب آنها از اصول زیر در زندگی خود پیروی می‌كنند:
1 .اخلاق به عنوان اصل پایه
2.وحدت، در کنار احترام به آرای دیگران
3.مسئولیت پذیری
4.احترام به قانون و مقررات
5.احترام به حقوق شهروندان دیگر
6.عشق به كار و سبقت در کمک به دیگران
7.تحمل سختی‌ها به منظور سرمایه‌گذاری روی آینده
8.میل به ارائه كارهای برتر و فوق‌العاده
9.نظم‌پذیری
10.اعتقاد به اینکه دروغ کثیف ترین فعل غیر انسانی دنیاست
11. و شاید از همه مهمتر اینکه به خاطر اعتماد به نفس، زیر بار تحقیر توسط دیگران نمی روند، کسی را تحقیر نمی کنند و از حقوق انسانی خود و دیکران دفاع می کنند.
10.اعتقاد به اینکه دروغ کثیف ترین فعل غیر انسانی دنیاست
11. و شاید از همه مهمتر اینکه به خاطر اعتماد به نفس، زیر بار تحقیر توسط دیگران نمی روند، کسی را تحقیر نمی کنند و از حقوق انسانی خود و دیکران دفاع می کنند.
اما در كشورهای فقیر تنها عده قلیلی از مردم از این اصول پیروی می‌كنند.
در کشور ما کسی که زیاد کار کند تراکتور نامیده می شود
کسی که به قوانین احترام بگذارد بچه مثبت است
کسی که اخلاقیات را رعایت کند برچسب پاستوریزه خواهد گرفت
کسانی که حقوق دیگران را زیر پا می گذارند و افراد قالتاق، آدمهای زرنگ خوانده می شوند
انسانهای منظم افراد خشک وبیحال هستند
انسانهای با ادب و مبادی آداب متملق به حساب می آیند
همه به دنبال یک شب رفتن ره صد ساله هستند
آدمهائی که از این هیاهو فرار می کنند و دنبال آسایش وامنیت در کشورهای دیگه می گردند غربزده و سر خود معطلند.
و......... شما بگوئید...!!
باید از خودمان شروع کنیم
و از همین لحظه
ما ایرانیان فقیر هستیم نه به این خاطر كه منابع طبیعی نداریم یا اینكه طبیعت نسبت به ما بیرحم بوده‌است.
ما فقیر هستیم برای اینكه رفتارمان چنین سبب شده‌است.
ما برای آموختن و رعایت اصول فوق كه (توسط كشورهای پیشرفته شناسایی شده است) فاقد اهتمام لازم هستیم.