جهان باید برای 3 تا 5 فاجعه بزرگ شهری در طی ده سال آینده آماده باشد. در این بیش‌ترین نگرانی‌ها در مورد وقوع زلزله در شهرهای بزرگ جهان از جمله تهران در کشور ایران، استانبول در ترکیه و کاتماندو در نپال است
دیلی میل/ کمیته اضطراری فجایع طبیعی (DEC) هشدار داد: جهان باید برای 3 تا 5 فاجعه بزرگ شهری در طی ده سال آینده آماده باشد.
این سازمان اعلام کرده است که از هم‌اکنون باید برای مقابله با این فجایع آماده بود و اقدامات پیشگیرانه را انجام داد. در این بیش‌ترین نگرانی‌ها در مورد وقوع زلزله در شهرهای بزرگ جهان از جمله تهران در کشور ایران، استانبول در ترکیه و کاتماندو در نپال است.
این گزارش بعد از وقوع فاجعه زلزله در هائیتی در سال گذشته آماده شده است که در طی آن بیش از 300 هزار نفر جان خود را از دست دادند.
در این گزارش آمده است همکاری کردن با تاجران، انجمن‌ها، بازرگانان محلی و دولت بعد از وقوع این فجایع از اهمیت بسیار بالایی برخوردار است.
هم‌چنین پیشنهاد می‌شود به جای آن‌که تمرکز بر ساخت اردوگاه‌ها و فراهم کردن پناهگاه‌های موقتی در مناطق زلزله زده باشد، بهتر است نسبت به ساخت پناهگاه‌های دائمی در همسایگی مناطق در معرض خطر توجه بیش‌تری صورت گیرد. در حال حاضر نزدیک به 950 میلیون نفر در مناطق فقیرنشین زندگی می‌کنند و این افراد به خصوص در هنگام بروز فجایع طبیعی در معرض خطر جدی قرار دهند.
در گزارش DEC هم‌چنین این طور نتیجه گرفته شده که بهتر است تمرکز بیش‌تری روی روش‌های طولانی مدت و موثرتر در مواجه با فجایع طبیعی صورت بگیرد تا بهتر بتوان بعد از بروز آن‌ها، وضعیت را مدیریت کرد.
یکی از نکاتی که پس از وقوع فجایع طبیعی به آن توجه ویژه‌ای شده است همکاری کردن با تاجران و کاسبان محلی است تا به این شکل بتوان سریع‌تر،سرویس‌ها و خدمات مورد نیاز مردم را فراهم کرده تا به این ترتیب روند بازگشت نجات یافتگان به محل زندگی قبلی خود با سرعت بیش‌تری صورت بگیرد.
برندان گرملی مدیر اجرایی DEC در این باره گفت: زلزله هائیتی یکی از چالش‌برانگیزترین حوادثی بود که من در طی 30 سال فعالیت خود در سازمان‌های بشردوستانه با آن روبه رو شدم. این زلزله اهمیت اتخاذ تدابیر لازم قبل از وقوع زلزله یا دیگر بلایای طبیعی را نشان می‌دهد که می‌تواند به کاهش قابل توجه تعداد قربانیان بینجامد.
ما به دنبال بهبود دائمی خدمات خود هستیم و مرتب از خود می‌پرسیم در مواقع اضطراری باید چه تصمیماتی بگیریم و چه روش‌هایی را انتخاب کنیم تا به بهترین شکل بتوان به نجات قربانیان این گونه حوادث پرداخت.
در تاریخ 12 ژانویه سال 2010، زلزله‌ای به قدت 7 ریشتر هائیتی را لرزاند. نزدیک به 3 میلیون نفر در بدترین قسمت‌های هائیتی زندگی می‌کردند که حداقل 220 هزار نفر از آن‌ها تا چند روز بعد از وقوع زلزله جان خود را از دست دادند. یک و نیم میلیون نفر خانه‌های خود را از دست داده و بیش از 300 هزار نفر هم مجروح شدند. این فاجعه شدیدترین زلزله‌ای بود که در طول 200 سال گذشته در هائیتی رخ داده بود.
در سال 2009 نیز سه فاجعه طبیعی جنوب شرق آسیا را تحت تاثیر قرار داد که از جمله آن‌ها می‌توان به بروز طوفان در کشورهای فیلیپین و ویتنام همراه با آسیب‌های بسیار اشاره کرد. در تاریخ 30 سپتامبر 2009 نیز زلزله‌ای با شدت 7.6 ریشتر در بخش غربی اندونزی اتفاق افتاد. بر اثر این حوادث نزدیک به 2.5 میلیون نفر در فیلیپین و 1 میلیون نفر در ویتنام در اثر خرابی‌ها و آسیب‌های وارد شده تحت تاثیر قرار گرفتند.
این سازمان اعلام کرده است که از هم‌اکنون باید برای مقابله با این فجایع آماده بود و اقدامات پیشگیرانه را انجام داد. در این بیش‌ترین نگرانی‌ها در مورد وقوع زلزله در شهرهای بزرگ جهان از جمله تهران در کشور ایران، استانبول در ترکیه و کاتماندو در نپال است.
این گزارش بعد از وقوع فاجعه زلزله در هائیتی در سال گذشته آماده شده است که در طی آن بیش از 300 هزار نفر جان خود را از دست دادند.
در این گزارش آمده است همکاری کردن با تاجران، انجمن‌ها، بازرگانان محلی و دولت بعد از وقوع این فجایع از اهمیت بسیار بالایی برخوردار است.
هم‌چنین پیشنهاد می‌شود به جای آن‌که تمرکز بر ساخت اردوگاه‌ها و فراهم کردن پناهگاه‌های موقتی در مناطق زلزله زده باشد، بهتر است نسبت به ساخت پناهگاه‌های دائمی در همسایگی مناطق در معرض خطر توجه بیش‌تری صورت گیرد. در حال حاضر نزدیک به 950 میلیون نفر در مناطق فقیرنشین زندگی می‌کنند و این افراد به خصوص در هنگام بروز فجایع طبیعی در معرض خطر جدی قرار دهند.
در گزارش DEC هم‌چنین این طور نتیجه گرفته شده که بهتر است تمرکز بیش‌تری روی روش‌های طولانی مدت و موثرتر در مواجه با فجایع طبیعی صورت بگیرد تا بهتر بتوان بعد از بروز آن‌ها، وضعیت را مدیریت کرد.
یکی از نکاتی که پس از وقوع فجایع طبیعی به آن توجه ویژه‌ای شده است همکاری کردن با تاجران و کاسبان محلی است تا به این شکل بتوان سریع‌تر،سرویس‌ها و خدمات مورد نیاز مردم را فراهم کرده تا به این ترتیب روند بازگشت نجات یافتگان به محل زندگی قبلی خود با سرعت بیش‌تری صورت بگیرد.
برندان گرملی مدیر اجرایی DEC در این باره گفت: زلزله هائیتی یکی از چالش‌برانگیزترین حوادثی بود که من در طی 30 سال فعالیت خود در سازمان‌های بشردوستانه با آن روبه رو شدم. این زلزله اهمیت اتخاذ تدابیر لازم قبل از وقوع زلزله یا دیگر بلایای طبیعی را نشان می‌دهد که می‌تواند به کاهش قابل توجه تعداد قربانیان بینجامد.
ما به دنبال بهبود دائمی خدمات خود هستیم و مرتب از خود می‌پرسیم در مواقع اضطراری باید چه تصمیماتی بگیریم و چه روش‌هایی را انتخاب کنیم تا به بهترین شکل بتوان به نجات قربانیان این گونه حوادث پرداخت.
در تاریخ 12 ژانویه سال 2010، زلزله‌ای به قدت 7 ریشتر هائیتی را لرزاند. نزدیک به 3 میلیون نفر در بدترین قسمت‌های هائیتی زندگی می‌کردند که حداقل 220 هزار نفر از آن‌ها تا چند روز بعد از وقوع زلزله جان خود را از دست دادند. یک و نیم میلیون نفر خانه‌های خود را از دست داده و بیش از 300 هزار نفر هم مجروح شدند. این فاجعه شدیدترین زلزله‌ای بود که در طول 200 سال گذشته در هائیتی رخ داده بود.
در سال 2009 نیز سه فاجعه طبیعی جنوب شرق آسیا را تحت تاثیر قرار داد که از جمله آن‌ها می‌توان به بروز طوفان در کشورهای فیلیپین و ویتنام همراه با آسیب‌های بسیار اشاره کرد. در تاریخ 30 سپتامبر 2009 نیز زلزله‌ای با شدت 7.6 ریشتر در بخش غربی اندونزی اتفاق افتاد. بر اثر این حوادث نزدیک به 2.5 میلیون نفر در فیلیپین و 1 میلیون نفر در ویتنام در اثر خرابی‌ها و آسیب‌های وارد شده تحت تاثیر قرار گرفتند.