توليد باران با تابش‌هاي ليزري
دانشمندان دانشگاه ژنو در تلاش براي تحت امر درآوردن طبيعت، توانسته‌اند با استفاده از يك ليزر قوي به ساخت قطرات آب در هوا بپردازند.
به گزارش سرويس فناوري خبرگزاري دانشجويان ايران(ايسنا)، اين شيوه كه « متراكم كردن آب با كمك ليزر» نام دارد مي‌تواند در آينده اسرار چرخه‌هاي آب‌وهوا را آشكار كرده و به انسان در انتخاب مكان و زمان بارش باران كمك كند.
در حالي كه شيوه بارور كردن ابرها پيش از اين نيز وجود داشته، اما راه ايمني براي ايجاد ابر محسوب نمي‌شود، چرا كه در آن، جو را با ذرات كوچكي مانند يخ خشك و يديد نقره پر مي‌كنند.
اين مساله بدين معني است كه در زمان شكل‌گيري قطرات باران، مواد شيميايي اغلب در محيط گسترده‌تري منتشر شده و مي‌تواند به محيط، آسيب برساند.
اين شيوه جديد ليزري كاملا متفاوت است، چرا كه از سطوح رطوبت طبيعي و شرايط جوي براي ساخت قطرات آب استفاده مي‌كند.
محققان پس از ساخت ليزر بزرگ متحرك، به نمايش شيوه جديد خود در سواحل رود «رون» در نزديكي درياچه ژنو پرداختند.
پس از 133 ساعت شليك تابش يك پرتو نور ليزري شديد كه منجر به ايجاد ذرات اسيد نيتريك در هوا شد، محققان موفق شدند مولكول‌هاي آب را با يكديگر ادغام كرده و قطرات را ايجاد كنند.
اگرچه باران واقعي، ساخته نشده اما دانشمندان بر اين باورند كه مي‌توانند در آينده به دستكاري شرايط آب‌وهوايي پرداخته و حتي از وقوع بارندگي جلوگيري كنند.
ايده تغيير و كنترل آب‌وهوا جديد نبوده و در سال 1946 «وينسنت شائفر» به طراحي شيوه‌اي براي بارور كردن ابرها پرداخت كه هنوز مورد استفاده است.
وي در شيوه خود از يخ خشك و يك يخ‌زدگي عميق براي توليد بلورهاي بسيار سردشده آب استفاده مي‌كرد.
دولت چين در حال حاضر به اجراي بزرگترين سيستم بارور كردن ابر در جهان پرداخته تا در مناطق خشك و حتي شهر پكن بتواند باران ايجاد كند.
منبع: ايسنا
دانشمندان دانشگاه ژنو در تلاش براي تحت امر درآوردن طبيعت، توانسته‌اند با استفاده از يك ليزر قوي به ساخت قطرات آب در هوا بپردازند.
به گزارش سرويس فناوري خبرگزاري دانشجويان ايران(ايسنا)، اين شيوه كه « متراكم كردن آب با كمك ليزر» نام دارد مي‌تواند در آينده اسرار چرخه‌هاي آب‌وهوا را آشكار كرده و به انسان در انتخاب مكان و زمان بارش باران كمك كند.
در حالي كه شيوه بارور كردن ابرها پيش از اين نيز وجود داشته، اما راه ايمني براي ايجاد ابر محسوب نمي‌شود، چرا كه در آن، جو را با ذرات كوچكي مانند يخ خشك و يديد نقره پر مي‌كنند.
اين مساله بدين معني است كه در زمان شكل‌گيري قطرات باران، مواد شيميايي اغلب در محيط گسترده‌تري منتشر شده و مي‌تواند به محيط، آسيب برساند.
اين شيوه جديد ليزري كاملا متفاوت است، چرا كه از سطوح رطوبت طبيعي و شرايط جوي براي ساخت قطرات آب استفاده مي‌كند.
محققان پس از ساخت ليزر بزرگ متحرك، به نمايش شيوه جديد خود در سواحل رود «رون» در نزديكي درياچه ژنو پرداختند.
پس از 133 ساعت شليك تابش يك پرتو نور ليزري شديد كه منجر به ايجاد ذرات اسيد نيتريك در هوا شد، محققان موفق شدند مولكول‌هاي آب را با يكديگر ادغام كرده و قطرات را ايجاد كنند.
اگرچه باران واقعي، ساخته نشده اما دانشمندان بر اين باورند كه مي‌توانند در آينده به دستكاري شرايط آب‌وهوايي پرداخته و حتي از وقوع بارندگي جلوگيري كنند.
ايده تغيير و كنترل آب‌وهوا جديد نبوده و در سال 1946 «وينسنت شائفر» به طراحي شيوه‌اي براي بارور كردن ابرها پرداخت كه هنوز مورد استفاده است.
وي در شيوه خود از يخ خشك و يك يخ‌زدگي عميق براي توليد بلورهاي بسيار سردشده آب استفاده مي‌كرد.
دولت چين در حال حاضر به اجراي بزرگترين سيستم بارور كردن ابر در جهان پرداخته تا در مناطق خشك و حتي شهر پكن بتواند باران ايجاد كند.
منبع: ايسنا