محققان اروپایی موفق به تولید نانولوله‌های خودساماندهنده و توسعه ترکیبات جدیدی شدند که برای تبدیل انرژی خورشیدی بسیار سودمندند.
به گزارش سرویس فناوری ایسنا، یکی از موضوعات تحقیقاتی روز دنیا، نانولوله‌های اکسیدی یک بعدی خودآرا هستند که نسبت بالای سطح به حجم آنها منجر به خواص جالب و مفید در آنها شده است.
بویژه، در 20 سال گذشته آرایه‌های منظم اکسید تیتانیوم متخلخل یا نانولوله‌های TiO2 که از طریق آندایز الکتروشیمیایی تهیه شده‌اند، بطور وسیعی مورد مطالعه قرار گرفته‌اند. تا امروز، TiO2 بواسطه کارایی بالا، پایداری، ارزانی و نداشتن اثرات مخرب برای انسان و محیط زیست، تنها ماده مناسب برای کاربردهای فتوکاتالیستی بوده است.
پژوهشگران اروپایی اخیراً اقدام به تهیه و تعیین مشخصات نانولوله‌های TiO2 خودآرا با ساختار منظم و شبیه به اکسید آلومینیوم متخلخل و نانولوله‌های سیلیکونی، طی پروژه‌ای به نام T1-Nanotube کرده‌اند. آنها بدنبال درک پارامترهای کلیدی حاکم بر فرایند خودآرایی نانولوله‌های TiO2 که بر ابعاد لوله، جهت‌گیری و مورفولوژی آنها تاثیر دارند، هستند. هدف نهایی آنها ابداع مواد جدید با کارایی عالی برای کاربرد در سیستم‌های تبدیل انرژی خورشیدی نظیر پیل‌های خورشیدی حساس به رنگ است.
مکانیسم خودآرایی این نانولوله‌ها قبلاً بوسیله روش‌های آنالیز پیشرفته سطح از قبیل طیف‌سنجی پراش رادرفورد (RBS) و آنالیز واکنش هسته‌ای (NRA) مطالعه شده است.
اعضای این گروه توانستند نانولوله‌های TiO2 دوپ‌شده با نقره یا آهن تولید کنند. این ترکیبات، فعالیت فتوکاتالیستی زیادی نشان می‌دهند که برای کاربردهای تبدیل انرژی خورشیدی مناسب است.
تجاری‌سازی نتایج این پروژه می‌تواند به بهره‌برداری بهتر از انرژی خورشیدی و مزایای اقتصادی چشمگیری برای جامعه منجر شود.
به گزارش سرویس فناوری ایسنا، یکی از موضوعات تحقیقاتی روز دنیا، نانولوله‌های اکسیدی یک بعدی خودآرا هستند که نسبت بالای سطح به حجم آنها منجر به خواص جالب و مفید در آنها شده است.
بویژه، در 20 سال گذشته آرایه‌های منظم اکسید تیتانیوم متخلخل یا نانولوله‌های TiO2 که از طریق آندایز الکتروشیمیایی تهیه شده‌اند، بطور وسیعی مورد مطالعه قرار گرفته‌اند. تا امروز، TiO2 بواسطه کارایی بالا، پایداری، ارزانی و نداشتن اثرات مخرب برای انسان و محیط زیست، تنها ماده مناسب برای کاربردهای فتوکاتالیستی بوده است.
پژوهشگران اروپایی اخیراً اقدام به تهیه و تعیین مشخصات نانولوله‌های TiO2 خودآرا با ساختار منظم و شبیه به اکسید آلومینیوم متخلخل و نانولوله‌های سیلیکونی، طی پروژه‌ای به نام T1-Nanotube کرده‌اند. آنها بدنبال درک پارامترهای کلیدی حاکم بر فرایند خودآرایی نانولوله‌های TiO2 که بر ابعاد لوله، جهت‌گیری و مورفولوژی آنها تاثیر دارند، هستند. هدف نهایی آنها ابداع مواد جدید با کارایی عالی برای کاربرد در سیستم‌های تبدیل انرژی خورشیدی نظیر پیل‌های خورشیدی حساس به رنگ است.
مکانیسم خودآرایی این نانولوله‌ها قبلاً بوسیله روش‌های آنالیز پیشرفته سطح از قبیل طیف‌سنجی پراش رادرفورد (RBS) و آنالیز واکنش هسته‌ای (NRA) مطالعه شده است.
اعضای این گروه توانستند نانولوله‌های TiO2 دوپ‌شده با نقره یا آهن تولید کنند. این ترکیبات، فعالیت فتوکاتالیستی زیادی نشان می‌دهند که برای کاربردهای تبدیل انرژی خورشیدی مناسب است.
تجاری‌سازی نتایج این پروژه می‌تواند به بهره‌برداری بهتر از انرژی خورشیدی و مزایای اقتصادی چشمگیری برای جامعه منجر شود.