[h=3]منوچهر مصیری از دوستان قدیمی مرحوم جهانگیری در مراسم تشییع پیکر وی گفت: متأسفانه مرحوم جهانگیری را ساعاتی قبل از درگذشتش دیدم و ای کاش که نمی‌دیدم. او با من درد دل زیادی کرد و بسیار بسیار از بنیاد فارابی گلایه‌مند بود.
به گزارش سينما خبر، صبح امروز سه‌شنبه 10دی‌ماه پیکر جهانگیر جهانگیری کارگردان سینمای ایران از خانه سینما به سمت بهشت زهرا تشییع شد.
در ابتدای این مراسم که با حضور جمعی از سینماگران، مدیران سینمایی و اقوام مرحوم برگزار شد منوچهر مصیری به عنوان یکی از قدیمی‌ترین دوستان جهانگیری صحبت کرد و گفت: متأسفانه مرحوم جهانگیری را ساعاتی قبل از درگذشتش دیدم و ای کاش که نمی‌دیدم. او با من درد دل زیادی کرد و بسیار بسیار از بنیاد فارابی گلایه‌مند بود (که در این لحظه فغان فرزندان مرحوم از فارابی و درگیری و دغدغه پدر با این بنیاد بلند شد).
• از امروز و فرداهای فارابی پریشان بود
وی ادامه داد: بنیاد فارابی برای تهیه فیلم او قول داده بود ولی متاسفانه اینقدر امروز و فردا کرد که وقتی من ساعاتی قبل از فوتشان او را دیدم بسیار آشفته‌حال بود.
مسیری ادامه داد: جهانگیری در چرخه تولید سینما نقش قابل ذکری داشت و فیلم‌هایی که می خواست با استقبال خوبی از سوی گیشه مواجه می شد و همین روی اقتصاد سینما تاثیر می گذاشت. من تصور نمی کنم کسی از مرحوم کینه ای به دل داشته باشد. دستش به کار خیر بود. مگر یک آدم از یک همکار چه چیزی طلب دارد؟ جهانگیری دل به دوستانش و شغلش داشت. امیدوارم بعد از این هم اگر در خانه سینما که خانه دل ماست جمع می شویم بتوانیم شاهد مرگ و میر دوستانمان نباشیم و شاهد شادی های آنها باشیم.
• دهکردی: وقتی جهانگیری نخستین اثر سینمایی‌اش را ساخت، من به دنیا نیامده بودم
در ادامه علی دهکردی عضو شورای مرکزی بازیگران خانه سینما درباره جهانگیری صحبت کرد و گفت: اگرچه هیچ وقت شرایطی فراهم نشد که من با جهانگیری همکاری مشترک داشته باشم اما آنقدر بزرگوار و دوست داشتنی بود که همه بچه های بازیگر به او علاقه داشتند. جهانگیری حتی در مقابل بازیگرانی که از سن ایشان کمتر بودند بلند می شدند و احترام می گذاشتند در صورتی که سابقه کاری ما باهم قابل قیاس نبود و وقتی او در سال 1344نخستین اثر سینمایی اش را ساخت من تازه به دنیا آمدم و این نشان دهنده قدمت و سابقه خدمات مرحوم به بدنه سینمای ماست.
• جهانگیری هیچ وقت از نفوذش سوءاستفاده نکرد
کامران ملکی نیز عنوان کرد: من یکی از دوستان خوبم را از دست دادم. دورانی جهانگیری مسئولیت‌هایی داشتند و نفوذ زیادی هم در سال‌های اول انقلاب داشتند هیچ گاه از این نفوذ سوءاستفاده نکرد و از این قدرت استفاده نکرد و همیشه سعی می کرد مشکلات هنرمندان سینما را حل می کرد اما برای خودش چیزی نمی خواست.
• وقتی از اشتیاقش برای فیلمسازی می‌گفت، گمان می‌کردم جهانگیری یک جوان پر انرژی است
کمال تبریزی رئیس کانون کارگردانان سینمای ایران در ادامه گفت: مرحوم را خیلی از نزدیک ندیده بودم و فقط چند جلسه در خانه سینما دیده بودم ولی با برخورد اول خیلی دلنشین و آرام و صبور بود. من از طرف جامعه اصناف سینمایی به خصوص کانون کارگردان صمیمانه به خانواده و دوستان ایشان تسلیت می گویم ولی شک ندارم کسی که در چنین روزی به خاک سپرده شود حتما وابستگی و علقه ای بین او و خاندان پیامبر بوده است و امیدوارم در کنار همان ها محشور شود.
وی ادامه داد: مرگ قانون طبیعی زندگی است و خوب است که با رفتن جهانگیری‌ها ما عبرت بگیریم و این زندگی را آنقدر جدی نگیریم که کدورت‌ها و اختلاف‌ها کنار بگذاریم و بدانیم که همه به چنین نقطه‌ای می‌رسیم.
بنابرگزارش فارس، فرهاد توحیدی یکی دیگر از کسانی بود که در این مراسم صبحت‌های کوتاهی کرد و گفت: من علاوه بر دوستی و همکاری با جهانگیری، هم‌ولایتی بودیم و گاهی باهم گیلکی صبحت می‌کردیم و همیشه چنان از کارهای آینده و اشتیاقش برای فیلمسازی می‌گفت که من گمان می‌کردم او یک جوان جویای نام و پر انرژی است و تنها خبری که انتظارش را نداشتم خبر فوتش بود و هنوز هم برایم غیر منتظره است.
وی خاطر نشان کرد: از ویژگی های بارز او علاوه بر درویش مشکلی و ساده زیستی این بود که او پل سینمای قبل و بعد از انقلاب محسوب می شد و ما کم داشتیم کسانی که تداوم این تجربه را به شکلی که با استقبال خوبی از سوی مخاطب و گیشه مواجه شود داشته باشند.
• جهانگیری بر گردن بسیاری از پاسداران جنگ حق دارد
سردار مصطفی شهرابی از همکارانشان در نیروی انتظامی ضمن عرض تسلیت گفت: مرحوم جهانگیری که در بدو انقلاب فرمانده ما بودند به محض اینکه امام (ره) فرمان داد برای حفظ وطن بکوشیم رخت پاسداری بر تن کرد و راهی جبهه شد و فرمانده عملیات‌های ما بودند و بر گردن بسیاری از سرداران و پاسداران مطرح کنونی حق دارند.
• تنها خواسته پدرم تکمیل فیلم نیمه‌تمامش است
در پایان این مراسم داریوش جهانگیری پسر مرحوم بلندگو را دست گرفت و با چشمانی خیس عنوان کرد: خودم هم باورم نمی شد در این روز تعطیل اینقدر جمعیت به اینجا بیاید و همین حضور مردم من را یاد علاقه پدرم به مردم انداخت و یادم آمد که او سر فیلم برداری نیز هیچ وقت نهارش را تنها نمی خورد و هیچ وقت گوشه ای بودن حضور دوستان نمی ننشست و علاقه زیادی به معاشرت و صله رحم داشت.
وی تاکید کرد: تمام روزهای باقی مانده زندگی اش را پدرم به این عشق زنده بود که قرارداد فیلمش امضا شود و این اثر را بسازد اما هیچ وقت این اتفاق نیفتاد. عشق پدر فقط سینما بود و بدون چشم داشت مالی این کار را می کرد ولی آخرین تقاضای پدر در لحظات پایانی زندگی اش این بود که کار نیمه تمامش را تمام کنیم. حالا صمیمانه از همه دوستانی که اینجا هستند تقاضا دارم به هر طریقی که می توانند این پروژه را حمایت کنند زیرا فکر می کنم پدرم به جز این خواسته ای از ما نداشته باشد.
بنابر این گزارش؛ این مراسم با حضور سید احمد میراعلایی، همایون اسعدیان، کمال تبریزی، خشایار راد، گیتی معینی ، فرهاد توحیدی، علی دهکردی، علی اوسیوند، محمد مهدی عسگر پور، مهرشاد کارخانی، علی اکبر ثقفی، مهدی میامی، داریوش بابائیان، کامران ملکی و جمع کثیری از بازیگران ، بدلکاران و دست اندرکاران سینمای ایران برگزار شد و همگی به همراه پیکر مرحوم راهی قطعه هنرمندان بهشت زهرا شدند و باقی سخنان و وداع آخر را برای سر مزار گذاشتند.
به گزارش سينما خبر، صبح امروز سه‌شنبه 10دی‌ماه پیکر جهانگیر جهانگیری کارگردان سینمای ایران از خانه سینما به سمت بهشت زهرا تشییع شد.
در ابتدای این مراسم که با حضور جمعی از سینماگران، مدیران سینمایی و اقوام مرحوم برگزار شد منوچهر مصیری به عنوان یکی از قدیمی‌ترین دوستان جهانگیری صحبت کرد و گفت: متأسفانه مرحوم جهانگیری را ساعاتی قبل از درگذشتش دیدم و ای کاش که نمی‌دیدم. او با من درد دل زیادی کرد و بسیار بسیار از بنیاد فارابی گلایه‌مند بود (که در این لحظه فغان فرزندان مرحوم از فارابی و درگیری و دغدغه پدر با این بنیاد بلند شد).
• از امروز و فرداهای فارابی پریشان بود
وی ادامه داد: بنیاد فارابی برای تهیه فیلم او قول داده بود ولی متاسفانه اینقدر امروز و فردا کرد که وقتی من ساعاتی قبل از فوتشان او را دیدم بسیار آشفته‌حال بود.
مسیری ادامه داد: جهانگیری در چرخه تولید سینما نقش قابل ذکری داشت و فیلم‌هایی که می خواست با استقبال خوبی از سوی گیشه مواجه می شد و همین روی اقتصاد سینما تاثیر می گذاشت. من تصور نمی کنم کسی از مرحوم کینه ای به دل داشته باشد. دستش به کار خیر بود. مگر یک آدم از یک همکار چه چیزی طلب دارد؟ جهانگیری دل به دوستانش و شغلش داشت. امیدوارم بعد از این هم اگر در خانه سینما که خانه دل ماست جمع می شویم بتوانیم شاهد مرگ و میر دوستانمان نباشیم و شاهد شادی های آنها باشیم.
• دهکردی: وقتی جهانگیری نخستین اثر سینمایی‌اش را ساخت، من به دنیا نیامده بودم
در ادامه علی دهکردی عضو شورای مرکزی بازیگران خانه سینما درباره جهانگیری صحبت کرد و گفت: اگرچه هیچ وقت شرایطی فراهم نشد که من با جهانگیری همکاری مشترک داشته باشم اما آنقدر بزرگوار و دوست داشتنی بود که همه بچه های بازیگر به او علاقه داشتند. جهانگیری حتی در مقابل بازیگرانی که از سن ایشان کمتر بودند بلند می شدند و احترام می گذاشتند در صورتی که سابقه کاری ما باهم قابل قیاس نبود و وقتی او در سال 1344نخستین اثر سینمایی اش را ساخت من تازه به دنیا آمدم و این نشان دهنده قدمت و سابقه خدمات مرحوم به بدنه سینمای ماست.
• جهانگیری هیچ وقت از نفوذش سوءاستفاده نکرد
کامران ملکی نیز عنوان کرد: من یکی از دوستان خوبم را از دست دادم. دورانی جهانگیری مسئولیت‌هایی داشتند و نفوذ زیادی هم در سال‌های اول انقلاب داشتند هیچ گاه از این نفوذ سوءاستفاده نکرد و از این قدرت استفاده نکرد و همیشه سعی می کرد مشکلات هنرمندان سینما را حل می کرد اما برای خودش چیزی نمی خواست.
• وقتی از اشتیاقش برای فیلمسازی می‌گفت، گمان می‌کردم جهانگیری یک جوان پر انرژی است
کمال تبریزی رئیس کانون کارگردانان سینمای ایران در ادامه گفت: مرحوم را خیلی از نزدیک ندیده بودم و فقط چند جلسه در خانه سینما دیده بودم ولی با برخورد اول خیلی دلنشین و آرام و صبور بود. من از طرف جامعه اصناف سینمایی به خصوص کانون کارگردان صمیمانه به خانواده و دوستان ایشان تسلیت می گویم ولی شک ندارم کسی که در چنین روزی به خاک سپرده شود حتما وابستگی و علقه ای بین او و خاندان پیامبر بوده است و امیدوارم در کنار همان ها محشور شود.
وی ادامه داد: مرگ قانون طبیعی زندگی است و خوب است که با رفتن جهانگیری‌ها ما عبرت بگیریم و این زندگی را آنقدر جدی نگیریم که کدورت‌ها و اختلاف‌ها کنار بگذاریم و بدانیم که همه به چنین نقطه‌ای می‌رسیم.
بنابرگزارش فارس، فرهاد توحیدی یکی دیگر از کسانی بود که در این مراسم صبحت‌های کوتاهی کرد و گفت: من علاوه بر دوستی و همکاری با جهانگیری، هم‌ولایتی بودیم و گاهی باهم گیلکی صبحت می‌کردیم و همیشه چنان از کارهای آینده و اشتیاقش برای فیلمسازی می‌گفت که من گمان می‌کردم او یک جوان جویای نام و پر انرژی است و تنها خبری که انتظارش را نداشتم خبر فوتش بود و هنوز هم برایم غیر منتظره است.
وی خاطر نشان کرد: از ویژگی های بارز او علاوه بر درویش مشکلی و ساده زیستی این بود که او پل سینمای قبل و بعد از انقلاب محسوب می شد و ما کم داشتیم کسانی که تداوم این تجربه را به شکلی که با استقبال خوبی از سوی مخاطب و گیشه مواجه شود داشته باشند.
• جهانگیری بر گردن بسیاری از پاسداران جنگ حق دارد
سردار مصطفی شهرابی از همکارانشان در نیروی انتظامی ضمن عرض تسلیت گفت: مرحوم جهانگیری که در بدو انقلاب فرمانده ما بودند به محض اینکه امام (ره) فرمان داد برای حفظ وطن بکوشیم رخت پاسداری بر تن کرد و راهی جبهه شد و فرمانده عملیات‌های ما بودند و بر گردن بسیاری از سرداران و پاسداران مطرح کنونی حق دارند.
• تنها خواسته پدرم تکمیل فیلم نیمه‌تمامش است
در پایان این مراسم داریوش جهانگیری پسر مرحوم بلندگو را دست گرفت و با چشمانی خیس عنوان کرد: خودم هم باورم نمی شد در این روز تعطیل اینقدر جمعیت به اینجا بیاید و همین حضور مردم من را یاد علاقه پدرم به مردم انداخت و یادم آمد که او سر فیلم برداری نیز هیچ وقت نهارش را تنها نمی خورد و هیچ وقت گوشه ای بودن حضور دوستان نمی ننشست و علاقه زیادی به معاشرت و صله رحم داشت.
وی تاکید کرد: تمام روزهای باقی مانده زندگی اش را پدرم به این عشق زنده بود که قرارداد فیلمش امضا شود و این اثر را بسازد اما هیچ وقت این اتفاق نیفتاد. عشق پدر فقط سینما بود و بدون چشم داشت مالی این کار را می کرد ولی آخرین تقاضای پدر در لحظات پایانی زندگی اش این بود که کار نیمه تمامش را تمام کنیم. حالا صمیمانه از همه دوستانی که اینجا هستند تقاضا دارم به هر طریقی که می توانند این پروژه را حمایت کنند زیرا فکر می کنم پدرم به جز این خواسته ای از ما نداشته باشد.
بنابر این گزارش؛ این مراسم با حضور سید احمد میراعلایی، همایون اسعدیان، کمال تبریزی، خشایار راد، گیتی معینی ، فرهاد توحیدی، علی دهکردی، علی اوسیوند، محمد مهدی عسگر پور، مهرشاد کارخانی، علی اکبر ثقفی، مهدی میامی، داریوش بابائیان، کامران ملکی و جمع کثیری از بازیگران ، بدلکاران و دست اندرکاران سینمای ایران برگزار شد و همگی به همراه پیکر مرحوم راهی قطعه هنرمندان بهشت زهرا شدند و باقی سخنان و وداع آخر را برای سر مزار گذاشتند.