پردازنده های سری جدید اینتل بر مبنای سوکت جدید LGA ۱۱۵۶که بااسامی سری Core i۵۷۰۰و Core ۱۷۸۰۰شناخته می شوند، این روزها سروصدای زیادی دررسانه ها به پا کرده اند. به طور خلاصه باید گفت این پردازنده ها توان پردازشیارتقایافته ای را در قیاس با پردازنده های سری Core۲ Quad فراهم میکنند.
هیچ گونه اتفاق فوق العاده ای در این پردازنده ها رخ نداده، اما اینتلبه شدت مدعی است که توانسته مصرف انرژی در این مدل ها را به طرز چشمگیری کاهش دهد. برای بررسی میزان حقیقت این ادعا تصمیم گرفتیم کمی دقیق تر این موضوع را بررسیکنیم.
● نوآوری در پردازنده های Core i۵
پلت فرم جدید P۵۵اینتل و پردازنده های خاندان Lynnfield، از دیدگاهتوان پردازش به میزان کافی توانمند ظاهر شده اند، اما قصد ما بررسی این پلت فرم وپردازنده ها از زوایای دیگری است. زیرساخت این پلت فرم همچنان حول محور معماریNehalem دور می زند که اول بار در پردازنده های سری Core i۷بر مبنای سوکت LGA ۱۳۶۶در سال قبل رویت شدند. از این رو بهتر است بگوییم که نوآوری نسل Lynnfield را بایدبیشتر تکامل نسل پیشین به حساب آورد نه یک نوآوری انقلابی!
پلت فرم جدید P۵۵اینتل و پردازنده های خاندان Lynnfield، از دیدگاهتوان پردازش به میزان کافی توانمند ظاهر شده اند، اما قصد ما بررسی این پلت فرم وپردازنده ها از زوایای دیگری است. زیرساخت این پلت فرم همچنان حول محور معماریNehalem دور می زند که اول بار در پردازنده های سری Core i۷بر مبنای سوکت LGA ۱۳۶۶در سال قبل رویت شدند. از این رو بهتر است بگوییم که نوآوری نسل Lynnfield را بایدبیشتر تکامل نسل پیشین به حساب آورد نه یک نوآوری انقلابی!
تنظیمات شکل گرفته از سوی اینتل بسیار خوب به نظر می رسند، از منظر تکنولوژی باید گفت کهپردازنده های Core i۵یک گام به مفهوم یکپارچگی در دنیای کامپیوتر نزدیک تر شدهاند، به آینده که از آن سیستم های SoC (system on chip) است، چراکه در این پردازندهها کنترل کننده PCI Express نیز به داخل پردازنده منتقل شده است. یک تغییر قابلتوجه دیگر در این خاندان قدرت توان اجرای نرم افزارهای یکپارچه (non threaded) ازطریق فناوری Turbo boost است. انتظار می رود طبق برنامه های اعلام شده، در معماریClarkdale که تا چند ماه دیگر به طور رسمی معرفی خواهد شد، اینتل موتور گرافیکیمجتمع را نیز به داخل پردازنده منتقل کند. اجرای این مسئله اجتناب ناپذیر است والبته به نوعی معنای کاهش توان مصرفی رایانه ها را نیز خواهد داشت.
آن طورکه از ظاهر امر به نظر می رسد، در نسخه ارتقا یافته تکنولوژی Turbo Boost، توانایی اورکلاک به صورت پویا (Dynamic) به یکی از خصوصیات حقیقی سیستم های اینتل تبدیلخواهد شد. در حقیقت انتظار می رود بخش عمده ای از سازندگان مادربرد در دنیا نیزامکانات مشابهی را طی سال های پیش رو به محصولاتشان بیافزایند.
برایخریداران و کاربران دو مزیت اصلی در پردازنده های جدید سوکت LGA ۱۱۵۶ به چشم می آید. ابتدا کاهش و بهبود مصرف انرژی به لطف کنترل کننده حافظه و رابط PCI Express که به صورت مجتمع در بطن پردازنده جای داده شده اند. دومین مزیت کارایی بیشتر است. تکنولوژی Turbo boost این قابلیت را برای پردازنده های سوکت LGA ۱۱۵۶فراهم می کندتا بتوانند به کمک آن در بسیاری از نرم افزارها کارایی خود را تا حد پردازنده هایکلاس Core i۷۹۰۰ارتقا دهند.
● افزایش کارایی در هنگام نياز
نسخه موجود تکنولوژی Turbo boost می تواند تا چهار مرحله ۱۳۳مگاهرتزی شتاب دهی به فرکانس یک هسته را در پردازنده های سری Core i۵۷۰۰ و پنجمرحله در پردازنده های سری Core i۷۸۰۰ فراهم کند. این موضوع یعنی ۵۳۳ و ۶۶۷مگاهرتز افزایش فرکانس. دو هسته می توانند در مجموع چهار مرحله افزایش فرکانس را تجربه کنند، در صورتی که سه و چهار هسته ارتقایی معادل ۱۳۳ مگاهرتز را برای هر هسته تجربه خواهند کرد. (البته این میزان برای پردازنده های مدل Core i۷۸۶۰ تا مرز ۲۶۶ مگاهرتز خواهد بود).
نسخه موجود تکنولوژی Turbo boost می تواند تا چهار مرحله ۱۳۳مگاهرتزی شتاب دهی به فرکانس یک هسته را در پردازنده های سری Core i۵۷۰۰ و پنجمرحله در پردازنده های سری Core i۷۸۰۰ فراهم کند. این موضوع یعنی ۵۳۳ و ۶۶۷مگاهرتز افزایش فرکانس. دو هسته می توانند در مجموع چهار مرحله افزایش فرکانس را تجربه کنند، در صورتی که سه و چهار هسته ارتقایی معادل ۱۳۳ مگاهرتز را برای هر هسته تجربه خواهند کرد. (البته این میزان برای پردازنده های مدل Core i۷۸۶۰ تا مرز ۲۶۶ مگاهرتز خواهد بود).
بدیهی است هر زمان که تکنولوژی Turbo Boost فعال شودمصرف انرژی پردازنده ها نیز پیرو آن افزایش خواهد یافت، که البته در حال عادی توانمصرفی آن ها به لطف کنترل کننده توان مصرفی قرار گرفته در دل پردازنده از مرز ۹۵وات تجاوز نخواهد کرد. سوال اساسی که باید به آن پاسخ داد، میزان واقعی کاهشتوان مصرفی این پردازنده ها در مقایسه با پلت فرمی مانند Cre۲ Quad است.
روزگاریپلت فرم اینتل مشتمل بر سه مولفه بود: یک پردازنده، یک چیپ ست پل شمالی (north bridge) (به همراه یک رابط گرافیکی و کنترل کننده حافظه) و یک چیپ ست پل جنوبی (south bridge) (مرکز کنترل کننده ورودی خروجی ها، I/O که اصطلاحا ICH نیز خطاب میشود). توان مصرفی این سه قطعه باید با یکدیگر جمع می شد. پردازنده ها بین ۶۵ تا ۱۳۰وات، یک چیپ ست مانند P۴۵تا ۲۵ وات و چیپ ستی مانند ICH۱۰R تا ۵/۲ وات برق مصرف میکنند. پلت فرم جدید بر مبنای سوکت LGA ۱۱۵۶اینتل شامل پردازنده های سری Core i۵۷۰۰و i۷۸۰۰اولین طراحی اینتل به همراه دو قطعه (چیپ ست) برای رایانه های معمولیرا به بازار معرفی می کند. با اضافه شدن کنترل کننده رابط PCI Express به درونپردازنده نیاز به یک چیپ ست پل شمالی مجزا در این سیستم ها از بین رفت.
روزگاریپلت فرم اینتل مشتمل بر سه مولفه بود: یک پردازنده، یک چیپ ست پل شمالی (north bridge) (به همراه یک رابط گرافیکی و کنترل کننده حافظه) و یک چیپ ست پل جنوبی (south bridge) (مرکز کنترل کننده ورودی خروجی ها، I/O که اصطلاحا ICH نیز خطاب میشود). توان مصرفی این سه قطعه باید با یکدیگر جمع می شد. پردازنده ها بین ۶۵ تا ۱۳۰وات، یک چیپ ست مانند P۴۵تا ۲۵ وات و چیپ ستی مانند ICH۱۰R تا ۵/۲ وات برق مصرف میکنند. پلت فرم جدید بر مبنای سوکت LGA ۱۱۵۶اینتل شامل پردازنده های سری Core i۵۷۰۰و i۷۸۰۰اولین طراحی اینتل به همراه دو قطعه (چیپ ست) برای رایانه های معمولیرا به بازار معرفی می کند. با اضافه شدن کنترل کننده رابط PCI Express به درونپردازنده نیاز به یک چیپ ست پل شمالی مجزا در این سیستم ها از بین رفت.
باوجود این تغییر در قلب پردازنده، مصرف انرژی این پردازنده ها در سطح پردازنده های قدیمی تر سری Core۲ Quad باقی مانده است. یعنی فقط ۹۵ وات که این میزان در مقایسهبا پردازنده های مبتنی بر سوکت LGA ۱۳۶۶از سری Core i۷تا ۳۵ وات کم تر انرژی مصرف می کنند.
اگر به بالاترین سطوح مصرف انرژی در جدول توجه کنید متوجه می شویدکه پردازنده های Core i۷به همراه چیپ ست X۵۸با توان مصرفی حدود ۱۶۰ وات در صدرمصرف کننده های انرژی در این لیست قرار گرفته اند، این در حالی است که پلت فرم وپردازنده های سری Core ۲ Quad نیز می توانند تا حدود