[h=2]
کافی است یک بار با یک عکاس مدلینگ برخورد داشته باشید تا متوجه شوید چه قدرتی در برقراری روابط اجتماعی دارند. آنها به سرعت ارتباط برقرار می‌کنند و از هر حرکت و نگاه شما می‌توانند متوجه بخشی از آن چیزی که در ذهن‌تان می‌گذرد، شوند. عکاسان مدلینگ، افراد تیزبینی هستند. آنها در کار خود به نکات زیادی دقت می‌کنند؛ از ترکیب رنگ لباس مدل با پوست و موی مدل گرفته، تا بهترین زاویه‌ای که بینی او می‌تواند داشته باشد؛ باز یا بسته بودن لب‌های مدل، سمت و سوی نگاه مدل و غیره. در کنار این همه دقت، نورپردازی و پوشاندن ایرادات مدل با استفاده از زاویه، ژست و فاصله مناسب دوربین تا مدل، به عکاسان کمک می‌کند که بتوانند عکس‌های خوبی بگیرند.
کادربندی: فاصله سر مدل دور کادر زیاد نشود. فضای خالی اضافی بین سر مدل و کادر بالایی باعث کوچک جلوه کردن مدل می‌شود. این فاصله وقتی از کادرهای کناری هم کم باشد، تناسب را به هم می‌ریزد.سعی نکنید مدل را در حاشیه عکس قرار دهید. توجه کنید شاید مدل بخواهد عکس را داخل قاب بگذارد یا در آلبومی، صحافی کند. در صورتی که زیاد از حد به کناره‌ها نزدیک باشد، عملا عکس ناقصی خواهد داشت.
زاویه نشستن: کاملا از روبه‌رو و یا کاملا از پهلو عکس انداختن باعث تغییر ابعاد و اندازه بدن مدل می‌شود. به کشیدگی چانه و اندازه بینی توجه کنید. در صورتی که مدل شما چانه کشیده‌ای دارد، عکس از پهلو باعث بزرگ جلوه دادن این ویژگی صورت می‌شود. همچنین در مدل‌هایی که عرض زیادی دارند زاویه روبه‌روی کامل یا پهلوی کامل، باعث بد جلوه داده شدن مدل می‌شود.
ارتفاع دوربین: توجه کنید از بالا عکاسی نکنید؛ به نحوی که لنز را به سمت سر مدل کج کنید. همچنین دقت کنید از پایین به سمت بالا هم کادربندی نکنید؛ چون اندازه سر مدل یا پای مدل به نسبت بقیه بدن نامتناسب می‌شود. این نکته در مورد عکس‌های تمام قد به خوبی دیده می‌شود.
وضوح: برای فهمیدن اینکه از چه لنزی برای چه فاصله‌ای استفاده کنید، تنها راه تمرین است. البته به عمق میدان توجه داشته باشید.
نگاه: بدون در نظر گرفتن کادر، نگاه مدل در رابطه با فرم نشستن، ابعاد بدن مدل و فرم صورت و قرنیه چشم باید جذاب‌ترین فرم و نگاه باشد. این تجربه و تشخیص شماست که آیا بهتر است مدل به دوربین یا به نقطه‌ای که شما تشخیص می‌دهید نگاه کند. در آخرین لحظات عکاسی با چند ثانیه صرف وقت و حرکت نگاه مدل به چهار جهت، بدون اینکه ژست نشستن و بدن را تغییر دهید بهترین دیدگاه مدل را پیدا می‌کنید.
مراحل و تعداد چراغ‌ها: بعد از اینکه ژست را انتخاب کردید، یک به یک نورها را اضافه کنید. برای پیدا کردن بهترین محل تابیدن هر نور باید به فرم مدل توجه کرده شدت نور و زاویه تابش را تنظیم کنید. به سایه‌هایی که ایجاد می‌کنید توجه داشته باشید. بهتر است سایه‌ای که صورت مدل را سیاه می‌کند حذف کنید. مگر در پرتره‌های خاصی که سایه روشن است.
نقش و رنگ لباس: آشنا بودن با هماهنگی رنگ و مد و مدل‌های متنوع لباس به زیباتر شدن تصویر کمک می‌کند. ترکیب رنگ لباس‌های مدل با یکدیگر و با پس زمینه، حال و هوای عکس شما را مشخص می‌کند. به نقش و نگار لباس مدل توجه داشته باشید. اگر لباس مدل و پس زمینه شما هر دو دارای نقش و نگار باشند، نتیجه کارتان یک عکس شلوغ خواهد بود.
رفتار و اخلاق: گرفتن ژست از سوی مدل ارتباط مستقیمی با نحوه ارتباط برقرار کردن شما و اخلاق و رفتارتان دارد. هر چقدر مدل خودش را راحت‌تر احساس کند، ژست‌ها طبیعی‌تر به نظر خواهند آمد.
نویسنده: بهاره منتظرصاحب
کافی است یک بار با یک عکاس مدلینگ برخورد داشته باشید تا متوجه شوید چه قدرتی در برقراری روابط اجتماعی دارند. آنها به سرعت ارتباط برقرار می‌کنند و از هر حرکت و نگاه شما می‌توانند متوجه بخشی از آن چیزی که در ذهن‌تان می‌گذرد، شوند. عکاسان مدلینگ، افراد تیزبینی هستند. آنها در کار خود به نکات زیادی دقت می‌کنند؛ از ترکیب رنگ لباس مدل با پوست و موی مدل گرفته، تا بهترین زاویه‌ای که بینی او می‌تواند داشته باشد؛ باز یا بسته بودن لب‌های مدل، سمت و سوی نگاه مدل و غیره. در کنار این همه دقت، نورپردازی و پوشاندن ایرادات مدل با استفاده از زاویه، ژست و فاصله مناسب دوربین تا مدل، به عکاسان کمک می‌کند که بتوانند عکس‌های خوبی بگیرند.
کادربندی: فاصله سر مدل دور کادر زیاد نشود. فضای خالی اضافی بین سر مدل و کادر بالایی باعث کوچک جلوه کردن مدل می‌شود. این فاصله وقتی از کادرهای کناری هم کم باشد، تناسب را به هم می‌ریزد.سعی نکنید مدل را در حاشیه عکس قرار دهید. توجه کنید شاید مدل بخواهد عکس را داخل قاب بگذارد یا در آلبومی، صحافی کند. در صورتی که زیاد از حد به کناره‌ها نزدیک باشد، عملا عکس ناقصی خواهد داشت.
زاویه نشستن: کاملا از روبه‌رو و یا کاملا از پهلو عکس انداختن باعث تغییر ابعاد و اندازه بدن مدل می‌شود. به کشیدگی چانه و اندازه بینی توجه کنید. در صورتی که مدل شما چانه کشیده‌ای دارد، عکس از پهلو باعث بزرگ جلوه دادن این ویژگی صورت می‌شود. همچنین در مدل‌هایی که عرض زیادی دارند زاویه روبه‌روی کامل یا پهلوی کامل، باعث بد جلوه داده شدن مدل می‌شود.
ارتفاع دوربین: توجه کنید از بالا عکاسی نکنید؛ به نحوی که لنز را به سمت سر مدل کج کنید. همچنین دقت کنید از پایین به سمت بالا هم کادربندی نکنید؛ چون اندازه سر مدل یا پای مدل به نسبت بقیه بدن نامتناسب می‌شود. این نکته در مورد عکس‌های تمام قد به خوبی دیده می‌شود.
وضوح: برای فهمیدن اینکه از چه لنزی برای چه فاصله‌ای استفاده کنید، تنها راه تمرین است. البته به عمق میدان توجه داشته باشید.
نگاه: بدون در نظر گرفتن کادر، نگاه مدل در رابطه با فرم نشستن، ابعاد بدن مدل و فرم صورت و قرنیه چشم باید جذاب‌ترین فرم و نگاه باشد. این تجربه و تشخیص شماست که آیا بهتر است مدل به دوربین یا به نقطه‌ای که شما تشخیص می‌دهید نگاه کند. در آخرین لحظات عکاسی با چند ثانیه صرف وقت و حرکت نگاه مدل به چهار جهت، بدون اینکه ژست نشستن و بدن را تغییر دهید بهترین دیدگاه مدل را پیدا می‌کنید.
مراحل و تعداد چراغ‌ها: بعد از اینکه ژست را انتخاب کردید، یک به یک نورها را اضافه کنید. برای پیدا کردن بهترین محل تابیدن هر نور باید به فرم مدل توجه کرده شدت نور و زاویه تابش را تنظیم کنید. به سایه‌هایی که ایجاد می‌کنید توجه داشته باشید. بهتر است سایه‌ای که صورت مدل را سیاه می‌کند حذف کنید. مگر در پرتره‌های خاصی که سایه روشن است.
نقش و رنگ لباس: آشنا بودن با هماهنگی رنگ و مد و مدل‌های متنوع لباس به زیباتر شدن تصویر کمک می‌کند. ترکیب رنگ لباس‌های مدل با یکدیگر و با پس زمینه، حال و هوای عکس شما را مشخص می‌کند. به نقش و نگار لباس مدل توجه داشته باشید. اگر لباس مدل و پس زمینه شما هر دو دارای نقش و نگار باشند، نتیجه کارتان یک عکس شلوغ خواهد بود.
رفتار و اخلاق: گرفتن ژست از سوی مدل ارتباط مستقیمی با نحوه ارتباط برقرار کردن شما و اخلاق و رفتارتان دارد. هر چقدر مدل خودش را راحت‌تر احساس کند، ژست‌ها طبیعی‌تر به نظر خواهند آمد.
نویسنده: بهاره منتظرصاحب