با نزدیک‌تر شدن به مرحله یک چهارم پایانی بازیهای جام ملتهای آسیا، با هم مروری خواهیم داشت برآنچه که تا اینجا در این تورنمنت رقم خورده است .....
1. ژاپن آن تیم محبوب و دوست داشتنی همیشگی نیست. با نبود بازیکنانی چون تولیو تاناکا و یوجی ناکازاوا به دلیل مصدومیت و شینجی کاگاوا که توفیق چندانی در گلزنی نداشته، این تیم ژاپن تنها سایه و نامی از تیم حاضر در مراحل مقدماتی جام جهانی 2010 آفریقای جنوبی را با خود به دنبال دارد. شاگردان آلبرتو زاکرونی از انسجام و همبستگی لازم به ویژه در یک سوم پایانی زمین در زمان حمله برخوردار نیستند و باید از شینجی اوکازاکی بسیار سپاسگزار باشند که تا اینجای کار آبروی تیم ژاپن را خریده است. او به واقع در این رقابتها به مانند جرقه‌ای بود که در دو بازی ابتدائی به عنوان بازیکن ذخیره به میدان آمد و روح تازه‌ای را در کالبد تیم ژاپن دمید. اما این تیم قدرتمند آسیائی تاکنون هیچ در این رقابتها درخششی نداشته و اگر خواهان پیروزی در این تورنمنت هستند و شانسی را برای خود قائل شده‌اند، باید پیشرفت اساسی را در سبک بازی خود اعمال کنند. اردن برنامه و طرح مؤثری برای خنثی کردن تیم ژاپن به سایر تیمها نشان داد: بازی فشرده، نزدیک بهم و فضای بسیار متراکم بیرون از محوطه هیجده قدم.
2. ایران تیمی بانشاط و سرحال: هیچ یک از بازیکنان ایرانی در تیم منتخب مرحله مقدماتی به انتخاب سایت گل قرار نداشتند، اما در این بین اگر موفقیتی هم حاصل شده تنها به خاطر تلاش و کار گروهی شاگردان افشین قطبی است نه غیبت بازیکنان سرشناس و برجسته. ایرانیها با بررسی موشکافانه و دقیقی پای به این رقابتها گذاشته و همانند تیمی متحد و یکدست عمل کرده و از گروهی که گروه مرگ این رقابتها شناخته می‌شد، به سهولت و آسانی صعود کرده و سه پیروزی شیرین و دلچسب را به دست آوردند. این نکته را باید یادآور شد که امارات، کره شمالی و عراق هم در شرایط آرمانی و مطلوب خود قرار نداشته‌اند اما نباید به ناحق از تلاش ایرانیها به سادگی گذشت. آنها با نیروی مضاعف و هماهنگی بسیار زیادی که بین خطوط دفاعی، میانی و حمله تیم‌شان ایجاد کرده‌اند، پای به مرحله یک چهارم پایانی و دیدار با کره جنوبی خواهند گذاشت.
3. بزرگی به قد و اندازه نیست‼ چین و هندوستان رویهم رفته بیش از دو میلیارد جمعیت دارند، اما هیچ یک از این تیمها نتوانستند از مرحله گروهی بازیهای جام ملتهای آسیا از گروه خود صعود کنند. در مورد هندوستان که انتظار کسب چنین نتایج وجود داشت اما چین پس از پیروزی در بازی اول با نتیجه 0-2 برابر کویت، نمایش ناامید کننده‌ای داشت. همانطور که تونی میتونگ از گل داتکام بخش زبان چینی به زیبائی اظهار داشته بود که کشورهائی مثل چین و هندوستان جمعیت بسیار زیادی دارند اما لزوماً جمعیت فوتبالی آنها زیاد نیست.
4. افت عربستان سعودی. عربستان سعودی در شش فینال از هفت دوره قبلی رقابتها حضور داشته و قدرت شناخته شده‌ای در سطح قاره کهن به حساب می‌آیند که تا پیش از جام جهانی 2010 آفریقای جنوبی چندین بار متوالی جواز حضور در مرحله نهائی رقابتهای جام جهانی را کسب کرده بودند. اما این تیم در قطر اصلاٌ نشانی از تیم گذشته عربستان را نداشت و پس از تحمل سه شکست در مرحله گروهی، وداعی زودهنگام با این رقابتها داشت. پس از شکست عربستان برابر سوریه در بازی اولیه خوزه پسیروی پرتغالی جای خود را به ناصر الجوهر داد و این مربی هم کاری از پیش نبرد و در پایان عربستان با بدترین نتیجه ممکن رقابتها را ترک کرد. برای افت یکباره و شدید عربستان دلایل متعددی، از عدم توجه به پرورش استعدادها و بازیکنان مطرح در سنین پایه گرفته تا اعمال نفوذ قدرتهای غیرفوتبالی در انتخاب و آماده سازی تیم، مطرح می‌شود.
5. ازبکستان تیمی بدون سروصدا اما باصلابت. تا پیش از شروع رقابتهای جام ملتهای آسیا دقیقا مشخص نبود که کدام تیم می‌تواند قدرتهای سنتی فوتبال آسیا را به چالش کشیده و به دردسر بیندازد. از اسامی مختلفی به عنوان تیم شگفتی‌ساز و البته دردسرساز برای قدرتهای سنتی فوتبال نام برده می‌شد که از جمله می‌توان به کویت، چین یا کره شمالی اشاره کرد اما در پایان مرحله گروهی، مشخص شد که چه تیمی بدون سروصدا و هیاهو اما باصلابت در رقابتهای امسال ظاهر شد؛ ازبکستان. این تیم قدرتمند آسیای میانه با هدایت سرور دیاپاروف، بازیکن برتر سال آسیا، شگفت انگیزترین تیم مرحله مقدماتی جام ملتهای آسیا بود. اودیل احمدوف یکی از استعدادهای ناب و خارق العاده این تیم است که در بازی اول تیمش گل بسیار زیبائی را به ثمر رساند و در پی بدل شدن به ستاره‌ای واقعی در آینده‌ای نه چندان دور است.
1. ژاپن آن تیم محبوب و دوست داشتنی همیشگی نیست. با نبود بازیکنانی چون تولیو تاناکا و یوجی ناکازاوا به دلیل مصدومیت و شینجی کاگاوا که توفیق چندانی در گلزنی نداشته، این تیم ژاپن تنها سایه و نامی از تیم حاضر در مراحل مقدماتی جام جهانی 2010 آفریقای جنوبی را با خود به دنبال دارد. شاگردان آلبرتو زاکرونی از انسجام و همبستگی لازم به ویژه در یک سوم پایانی زمین در زمان حمله برخوردار نیستند و باید از شینجی اوکازاکی بسیار سپاسگزار باشند که تا اینجای کار آبروی تیم ژاپن را خریده است. او به واقع در این رقابتها به مانند جرقه‌ای بود که در دو بازی ابتدائی به عنوان بازیکن ذخیره به میدان آمد و روح تازه‌ای را در کالبد تیم ژاپن دمید. اما این تیم قدرتمند آسیائی تاکنون هیچ در این رقابتها درخششی نداشته و اگر خواهان پیروزی در این تورنمنت هستند و شانسی را برای خود قائل شده‌اند، باید پیشرفت اساسی را در سبک بازی خود اعمال کنند. اردن برنامه و طرح مؤثری برای خنثی کردن تیم ژاپن به سایر تیمها نشان داد: بازی فشرده، نزدیک بهم و فضای بسیار متراکم بیرون از محوطه هیجده قدم.
2. ایران تیمی بانشاط و سرحال: هیچ یک از بازیکنان ایرانی در تیم منتخب مرحله مقدماتی به انتخاب سایت گل قرار نداشتند، اما در این بین اگر موفقیتی هم حاصل شده تنها به خاطر تلاش و کار گروهی شاگردان افشین قطبی است نه غیبت بازیکنان سرشناس و برجسته. ایرانیها با بررسی موشکافانه و دقیقی پای به این رقابتها گذاشته و همانند تیمی متحد و یکدست عمل کرده و از گروهی که گروه مرگ این رقابتها شناخته می‌شد، به سهولت و آسانی صعود کرده و سه پیروزی شیرین و دلچسب را به دست آوردند. این نکته را باید یادآور شد که امارات، کره شمالی و عراق هم در شرایط آرمانی و مطلوب خود قرار نداشته‌اند اما نباید به ناحق از تلاش ایرانیها به سادگی گذشت. آنها با نیروی مضاعف و هماهنگی بسیار زیادی که بین خطوط دفاعی، میانی و حمله تیم‌شان ایجاد کرده‌اند، پای به مرحله یک چهارم پایانی و دیدار با کره جنوبی خواهند گذاشت.
3. بزرگی به قد و اندازه نیست‼ چین و هندوستان رویهم رفته بیش از دو میلیارد جمعیت دارند، اما هیچ یک از این تیمها نتوانستند از مرحله گروهی بازیهای جام ملتهای آسیا از گروه خود صعود کنند. در مورد هندوستان که انتظار کسب چنین نتایج وجود داشت اما چین پس از پیروزی در بازی اول با نتیجه 0-2 برابر کویت، نمایش ناامید کننده‌ای داشت. همانطور که تونی میتونگ از گل داتکام بخش زبان چینی به زیبائی اظهار داشته بود که کشورهائی مثل چین و هندوستان جمعیت بسیار زیادی دارند اما لزوماً جمعیت فوتبالی آنها زیاد نیست.
4. افت عربستان سعودی. عربستان سعودی در شش فینال از هفت دوره قبلی رقابتها حضور داشته و قدرت شناخته شده‌ای در سطح قاره کهن به حساب می‌آیند که تا پیش از جام جهانی 2010 آفریقای جنوبی چندین بار متوالی جواز حضور در مرحله نهائی رقابتهای جام جهانی را کسب کرده بودند. اما این تیم در قطر اصلاٌ نشانی از تیم گذشته عربستان را نداشت و پس از تحمل سه شکست در مرحله گروهی، وداعی زودهنگام با این رقابتها داشت. پس از شکست عربستان برابر سوریه در بازی اولیه خوزه پسیروی پرتغالی جای خود را به ناصر الجوهر داد و این مربی هم کاری از پیش نبرد و در پایان عربستان با بدترین نتیجه ممکن رقابتها را ترک کرد. برای افت یکباره و شدید عربستان دلایل متعددی، از عدم توجه به پرورش استعدادها و بازیکنان مطرح در سنین پایه گرفته تا اعمال نفوذ قدرتهای غیرفوتبالی در انتخاب و آماده سازی تیم، مطرح می‌شود.
5. ازبکستان تیمی بدون سروصدا اما باصلابت. تا پیش از شروع رقابتهای جام ملتهای آسیا دقیقا مشخص نبود که کدام تیم می‌تواند قدرتهای سنتی فوتبال آسیا را به چالش کشیده و به دردسر بیندازد. از اسامی مختلفی به عنوان تیم شگفتی‌ساز و البته دردسرساز برای قدرتهای سنتی فوتبال نام برده می‌شد که از جمله می‌توان به کویت، چین یا کره شمالی اشاره کرد اما در پایان مرحله گروهی، مشخص شد که چه تیمی بدون سروصدا و هیاهو اما باصلابت در رقابتهای امسال ظاهر شد؛ ازبکستان. این تیم قدرتمند آسیای میانه با هدایت سرور دیاپاروف، بازیکن برتر سال آسیا، شگفت انگیزترین تیم مرحله مقدماتی جام ملتهای آسیا بود. اودیل احمدوف یکی از استعدادهای ناب و خارق العاده این تیم است که در بازی اول تیمش گل بسیار زیبائی را به ثمر رساند و در پی بدل شدن به ستاره‌ای واقعی در آینده‌ای نه چندان دور است.