جشنواره فجر، سکوی پرتاب است

[*pooneh*]

[h=3]افسانه ماهیان با نمایش «سه جلسه تراپی و یک مهمانی»، در بخش چشم‌انداز جشنواره سی‌ودوم حضور دارد

به گزارش سينما خبر افسانه ماهیان با نمایش «سه جلسه تراپی و یک مهمانی»، در بخش چشم‌انداز جشنواره سی‌ودوم حضور دارد. نمایشی که ماهیان در جشنواره روی صحنه می‌برد، نمایشی است که نغمه ثمینی با الهام از یکی از داستان‌های هاروکی موراکامی، نویسنده ژاپنی نوشته است. ماهیان درباره این نمایش به روابط عمومی جشنواره تئاتر فجر می‌گوید:«داستان این نمایش را خانم ثمینی از ایده یکی از داستان‌های هاروکی موراکامی برگرفته است. داستان این نمایش نوعی رئالیسم اجتماعی است که نگاهی به درگیری‌های انسان امروز با خودش دارد و همچنین فراموشی‌ها و بی‌توجهی‌های او به زندگی.سعی داشتیم در این نمایش نگاهی بنیادین به مسائل داشته باشیم. اتفاقاتی در این نمایش رخ می‌دهد که گاهی مسیر آن را غیررئال می‌کند و به سمت رئالیسم جادویی پیش می‌برد». کارگردان نمایش «سه جلسه تراپی و یک مهمانی» درباره تمرینات گروه می‌گوید:«نزدیک سه ماه و نیم است که مشغول تمرین هستیم. من از قبل از بازخوانی هم تمرین را شروع کرده بودم چرا که هدف نهایی ما اجرای عمومی است و باید فارغ از نتیجه بازبینی جشنواره، برای آن هم حاضر می‌شدیم. من به تمرینات کوتاه و فشرده اعتقاد ندارم و معتقد هستم تمرینات باید سر فرصت و با حوصله انجام شوند. ما طی روزهای آینده تا جشنواره هم به تمرین ادامه خواهیم داد». از نظر ماهیان سادگی داستان نمایش، باعث می‌شود تا تمام مخاطبان تئاتر درگیر آن شوند. ماهیان می‌گوید:«داستان نمایش سرراست و ساده است و همه افراد جامعه می‌توانند مخاطب آن باشند. علاوه بر این، اتفاقاتی که در این نمایش به تصویر کشیده شده است، برای همه اقشار و طبقات جامعه، رخ می‌دهد». حضور در جشنواره تئاتر فجر برای کارگردانی که یکبار با نمایش «پالتو پشمی قرمز» در جشنواره شرکت کرده، مهم است. این کارگردان درباره این اهمیت توضیح می‌دهد:« جشنواره تئاتر فجر، عرصه‌ای جدا از تئاتر کشور نیست و جزیی از بدنه اصلی آن است. کسانی که الان از حرفه‌ای های تئاتر هستند، محصول دوره‌های پیشین جشنواره بوده‌اند. در واقع جشنواره فجر سکوی پرتابی رو به پیشرفت است و علاوه بر آن، بخش مسابقه هیجان ویژه خود را دارد». ماهیان در ادامه صحبت‌هایش به مشکلات این روزهای هنر نمایش هم اشاره می‌کند و می‌گوید:« مشکل اساسی در بخش تئاتر را محدودیت سالن‌های اجرا (از لحاظ کمی و کیفی) و عدم حمایت کافی مدیران فرهنگی از گروه‌های حرفه‌ای تئاتر است».