Reza Sharifi
مدير ارشد تالار
اين درختان به طور منطقي نبايد آنجا باشند، آنها از روز اول در اين وضعيت قرار نداشتند، مانند همه درختان ديگر بودند تا اينکه رودخانه اي که در نزديکي آنها قرار داشت عصباني و خروشان به سمتشان آمد و آنها را در خود بلعيد و به زير آب برد. آنها حالا مجبورند تا ريشه هايشان را در ميان گِل، خاک و شن بدوانند به اميد اينکه زنده بمانند.درياچه کندي، قزاقستاندو هزار متر بالاتر از سطح دريا، منطقه اي با 400 متر طول و عمقي که در بعضي نقاط به 30 متر هم مي رسد. اينجا درياچه «کندي» قزاقستان است. شايد مشخصه هاي ظاهري اين درياچه مانند همه درياچه هاي ديگر دنيا باشد اما آنچه در لحظه اول کندي را متفاوت تر و عجيب تر از ديگران در چشم هر بيننده اي نشان مي دهد درختاني است که ريشه هايشان را در کف درياچه دوانده اند اما به گونه اي سر از آب بيرون آورده اند که گويي دکل کشتي هايي غرق شده هستند.
درياچه کندي«کندي» جوانترين درياچه دنياست که تنها يک قرن از عمرش مي گذرد و زندگي اش را مديون سيلي است که باعث شست و شوي سنگ هاي آهکي ولغزش آنها شد تا آبي را که پشت شان پناه گرفته بود به اين سمت روانه کنند. کندي متولد شد اما تولدش با مرگ درختاني همراه بود که تنها توانستند نوک خود را از آب بيرون نگه دارند، شاخه هايي خشک که تنها پناهگاهي براي شناگران خسته باشند تا زماني کوتاه دستان خود را دور شاخه ها حلقه کنند.اين درياچه در فصل هاي سرد و گرم سال تصاويري متفاوت از خود به نمايش مي گذارد. در روزهاي گرم تابستان، اين درياچه تصويري از آبي گرم و درختاني سبز را در ذهن بازديدکنندگانش بر جاي مي گذارد، در حالي که در زمستان، با سطحي کاملا يخ زده داستاني متفاوت را روايت مي کند. با اين حال، دوستداران کندي، در زمستان هم از آن دست نمي کشند. روح ناآرام و ماجراجوي غواصان، آنها را به اعماق يخ زده مي کشاند و آنچنان فريفته زيبايي مناظر مي شوند که سردي آب را فراموش مي کنند.کامپونگ پوک، کامبوجدر کشور کامبوج، جنگل شناوري وجود دارد که درخيتان آن سر از آب بيرون آورده اند و نمايي زيبا به درياچه اي که در آن قرار دارند بخشيده اند. کامبوجي ها از اين درختان به خوبي مراقبت مي کنند و آنها را موجوداتي قابل احترام مي دانند.
درياچه کدو، تگزاساين درياچه با آن چهره رمزآلودش مأمن درختان سروي است که در آب و نه در خشکي، زنده اند و به حيات خود ادامه مي دهند. اين درياچه در مرز تگزاس با ايالت لوئيزيانا قرار دارد و درياچه اي طبيعي محسوب مي شود و مساحتي در حدود 25 هزار جريب زمين را به خود اختصاص داده است.
درياچه بزيد، رومانيحدود 25 سال پيش براي جلوگيري از طغيان رودخانه و سرازير شدن سيل به دره، سدي در نزديکي روستاي بزيد کشور روماني بنا شد اما سد هم نتوانست مقاومت خوبي در مقابل سيل از خود نشان دهد و با خراب شدنش، روستا و باغ هاي نزديکش را زير آب برد. ساکنان ده بعد از اينکه خانه هايشان را از دست دادند مجبوربه نقل مکان به محلي در همان نزديکي شدند اما درختان نه قدرتي براي رفتن داشتند نه جايي براي ساکن شدن.
همانجا ماندند تا پوسيدند. حالا تنه هاي پيچ خورده شان مانند دستان چروکيده يک پيرزن از آب بيرون زده و صحنه هاي زيبايي از تضاد پيري و جواني را خلق کرده اند. اين درياچه هر ساله ميزبان گردشگران زيادي است که براي ديدن زيبايي هاي جنگل زير آب به اين منطقه سفر مي کنند.اطراف اين درياچه پر است از فيل هايي که آب بازي مي کنند و پرنده هايي که بالاي سر آن پرواز مي کنند و جنگل زير آب که زيبايي دو چنداني به درياچه بخشيده استدرياچه يوداوالاوه، سريلانکابا اولين نگاه به «درياچه يوداوالاوه» در سريلانکا بيشتر از اينکه حس بودن در کنار يک درياچه به بيننده منتقل شود، تصويري از يک جنگل انبوه در ذهن شکل مي گيرد.
اشتباه نکنيد، قبل از اينکه اين منطقه نام درياچه يوداوالاوه را تجربه کند جنگلي به همين نام در اين منطقه وجود داشت، جنگلي که به خاطر طغيان آب رودخانه، تبديل به مخزن عميقي از آب شد.درياچه يوداوالاوهحالا، آب ها ساکنان هميشگي اين قسمت شده اند و درختان مجبورند وجود اين مايع حياتبخش را همچون هوا، هر لحظه در اطراف خود حس کنند. درختان در اثر هجوم سيل همگي جان خود را از دست دادند وتنها تنه آنها از آب بيرون ماند اما درياچه با آمدنش حيوانات زيادي را براي سيراب شدن به سوي خودش جذب کرد. حالا اطراف اين درياچه پر است از فيل هايي که آب بازي مي کنند و پرنده هايي که بالاي سر آن پرواز مي کنند و جنگل زير آب که زيبايي دو چنداني به درياچه بخشيده است.درياچه پريار، هندايالت کرالاي هند هم صاحب يکي از جنگل هاي فرورفته در آب است. درياچه «پريار» جايي پر آب است که در اثر سيل و طغيان رودخانه در سال 1895 به وجود آمد. درياچه مساحتي در حدود 55 کيلومتر مربع را به خود اختصاص داده و نامش را از رودخانه اي به امانت گرفته که از آن تغذيه مي کند.
اگر سري به هند زديد وگذرتان به پربار افتاد، حتي اگر نخواستيد غواصي کنيد و درختان را از نزديک لمس کنيد، مي توانيد از کنار درياچه هم به تماشاي اين درختان که تمام قد در آب فرو رفته اند بنشينيد و لذت ببريد.درياچه ولتا، غنامسوولان وزارت نيروي جمهوري غنا براي ايجاد سد برق آبي «اکوسومبا» 78 هزار نفر از ساکنان منطقه را مجبور کردند در سال 1965 ميلادي به منطقه اي ديگر نقل مکان کنند و بعد از آن بود که 120 روستاي کوچک کاملا نابود شدند. با تخريب روستاها، درياچه اي مصنوعي با 8/462 کيلومتر مربع وسعت روي خط استوا ايجاد شد تا به کمک سد بيايد و نيروي برق سراسر کشور را توليد کند، درياچه اي که هزاران درخت را در خود خفه کرد.
حالا و بعد از گذشت چند دهه دولت غنا تصميم گرفته تا 14 هزار متر مربع از اين درختان را قطع کند اما مخالفان اين طرح معتقدند تنه هايي که زير آب باقي خواهند ماند مي توانند تهديدي جدي براي تور، قايق و جان ماهيگيران به حساب آيند و با پوسيدن در آب، تعادل زيست محيطي درياچه اي به اين وسعت را به هم بريزند.
درياچه کندي«کندي» جوانترين درياچه دنياست که تنها يک قرن از عمرش مي گذرد و زندگي اش را مديون سيلي است که باعث شست و شوي سنگ هاي آهکي ولغزش آنها شد تا آبي را که پشت شان پناه گرفته بود به اين سمت روانه کنند. کندي متولد شد اما تولدش با مرگ درختاني همراه بود که تنها توانستند نوک خود را از آب بيرون نگه دارند، شاخه هايي خشک که تنها پناهگاهي براي شناگران خسته باشند تا زماني کوتاه دستان خود را دور شاخه ها حلقه کنند.اين درياچه در فصل هاي سرد و گرم سال تصاويري متفاوت از خود به نمايش مي گذارد. در روزهاي گرم تابستان، اين درياچه تصويري از آبي گرم و درختاني سبز را در ذهن بازديدکنندگانش بر جاي مي گذارد، در حالي که در زمستان، با سطحي کاملا يخ زده داستاني متفاوت را روايت مي کند. با اين حال، دوستداران کندي، در زمستان هم از آن دست نمي کشند. روح ناآرام و ماجراجوي غواصان، آنها را به اعماق يخ زده مي کشاند و آنچنان فريفته زيبايي مناظر مي شوند که سردي آب را فراموش مي کنند.کامپونگ پوک، کامبوجدر کشور کامبوج، جنگل شناوري وجود دارد که درخيتان آن سر از آب بيرون آورده اند و نمايي زيبا به درياچه اي که در آن قرار دارند بخشيده اند. کامبوجي ها از اين درختان به خوبي مراقبت مي کنند و آنها را موجوداتي قابل احترام مي دانند.
درياچه کدو، تگزاساين درياچه با آن چهره رمزآلودش مأمن درختان سروي است که در آب و نه در خشکي، زنده اند و به حيات خود ادامه مي دهند. اين درياچه در مرز تگزاس با ايالت لوئيزيانا قرار دارد و درياچه اي طبيعي محسوب مي شود و مساحتي در حدود 25 هزار جريب زمين را به خود اختصاص داده است.
درياچه بزيد، رومانيحدود 25 سال پيش براي جلوگيري از طغيان رودخانه و سرازير شدن سيل به دره، سدي در نزديکي روستاي بزيد کشور روماني بنا شد اما سد هم نتوانست مقاومت خوبي در مقابل سيل از خود نشان دهد و با خراب شدنش، روستا و باغ هاي نزديکش را زير آب برد. ساکنان ده بعد از اينکه خانه هايشان را از دست دادند مجبوربه نقل مکان به محلي در همان نزديکي شدند اما درختان نه قدرتي براي رفتن داشتند نه جايي براي ساکن شدن.
همانجا ماندند تا پوسيدند. حالا تنه هاي پيچ خورده شان مانند دستان چروکيده يک پيرزن از آب بيرون زده و صحنه هاي زيبايي از تضاد پيري و جواني را خلق کرده اند. اين درياچه هر ساله ميزبان گردشگران زيادي است که براي ديدن زيبايي هاي جنگل زير آب به اين منطقه سفر مي کنند.اطراف اين درياچه پر است از فيل هايي که آب بازي مي کنند و پرنده هايي که بالاي سر آن پرواز مي کنند و جنگل زير آب که زيبايي دو چنداني به درياچه بخشيده استدرياچه يوداوالاوه، سريلانکابا اولين نگاه به «درياچه يوداوالاوه» در سريلانکا بيشتر از اينکه حس بودن در کنار يک درياچه به بيننده منتقل شود، تصويري از يک جنگل انبوه در ذهن شکل مي گيرد.
اشتباه نکنيد، قبل از اينکه اين منطقه نام درياچه يوداوالاوه را تجربه کند جنگلي به همين نام در اين منطقه وجود داشت، جنگلي که به خاطر طغيان آب رودخانه، تبديل به مخزن عميقي از آب شد.درياچه يوداوالاوهحالا، آب ها ساکنان هميشگي اين قسمت شده اند و درختان مجبورند وجود اين مايع حياتبخش را همچون هوا، هر لحظه در اطراف خود حس کنند. درختان در اثر هجوم سيل همگي جان خود را از دست دادند وتنها تنه آنها از آب بيرون ماند اما درياچه با آمدنش حيوانات زيادي را براي سيراب شدن به سوي خودش جذب کرد. حالا اطراف اين درياچه پر است از فيل هايي که آب بازي مي کنند و پرنده هايي که بالاي سر آن پرواز مي کنند و جنگل زير آب که زيبايي دو چنداني به درياچه بخشيده است.درياچه پريار، هندايالت کرالاي هند هم صاحب يکي از جنگل هاي فرورفته در آب است. درياچه «پريار» جايي پر آب است که در اثر سيل و طغيان رودخانه در سال 1895 به وجود آمد. درياچه مساحتي در حدود 55 کيلومتر مربع را به خود اختصاص داده و نامش را از رودخانه اي به امانت گرفته که از آن تغذيه مي کند.
اگر سري به هند زديد وگذرتان به پربار افتاد، حتي اگر نخواستيد غواصي کنيد و درختان را از نزديک لمس کنيد، مي توانيد از کنار درياچه هم به تماشاي اين درختان که تمام قد در آب فرو رفته اند بنشينيد و لذت ببريد.درياچه ولتا، غنامسوولان وزارت نيروي جمهوري غنا براي ايجاد سد برق آبي «اکوسومبا» 78 هزار نفر از ساکنان منطقه را مجبور کردند در سال 1965 ميلادي به منطقه اي ديگر نقل مکان کنند و بعد از آن بود که 120 روستاي کوچک کاملا نابود شدند. با تخريب روستاها، درياچه اي مصنوعي با 8/462 کيلومتر مربع وسعت روي خط استوا ايجاد شد تا به کمک سد بيايد و نيروي برق سراسر کشور را توليد کند، درياچه اي که هزاران درخت را در خود خفه کرد.
حالا و بعد از گذشت چند دهه دولت غنا تصميم گرفته تا 14 هزار متر مربع از اين درختان را قطع کند اما مخالفان اين طرح معتقدند تنه هايي که زير آب باقي خواهند ماند مي توانند تهديدي جدي براي تور، قايق و جان ماهيگيران به حساب آيند و با پوسيدن در آب، تعادل زيست محيطي درياچه اي به اين وسعت را به هم بريزند.