بررسي ها نشان مي دهد:
حدود 70 درصد موارد ديابت حاملگي بدون علائم باليني است
ديابت حاملگي با شيوع ٥/٤ درصد، يكي از عوارض شايع دوران حاملگي است و عدم تشخيص و درمان آن موجب افزايش عوارض در مادر و جنين مي‌شود.
به گزارش سرويس بهداشت ودرمان ايسنا واحد علوم پزشكي تهران، از آنجا كه به طور فيزيولوژيك، قند ناشتاي زنان باردار پايين‌تر از حد معمولي است، كشف اين بيماري اهميت بسيار زيادي دارد و انجام آزمايش‌هاي روتين نظير FBS تقريباً هيچ ارزشي در دوران حاملگي ندارد.
به طور كلي عدم تحمل كربوهيدرات‌ها با درجه‌هاي مختلف كه براي اولين بار در دوران حاملگي بروز مي‌كند ديابت حاملگي ناميده مي‌شود. اين افراد به دو گروه علامت‌دار و بدون علامت تقسيم مي‌شوند.
در نوع علامت‌دار، علائمي مانند، پرنوشي، پرخوري، پرادراري، كاهش وزن، گيجي و اختلالات بينايي ديده مي‌شود. قند خون اين افراد غيرمعمولي بوده و درصد HbA/C نيز در آنها بالاست. در اين گروه انجام آزمايش تحمل گلوكز لزومي ندارد.
در نوع بدون علامت، تشخيص بيماري مشكل است. اكثر مبتلايان به ديابت حاملگي نيز در اين گروه قرار مي‌گيرند. به طوري كه حدود ٧٠ درصد موارد ديابت حاملگي بدون علائم باليني است.
براي تشخيص ديابت در اين گروه از بيماران با هدف جلوگيري و كاهش عوارض مادر و جنين، جستجوي زودرس اين اختلال با كمك آزمايش غربالگري طي دوره حاملگي ضروري است. در ديابت حاملگي بدون علامت، قند خون مادر باردار حدود ٢٠ درصد پايين‌تر از حد معمول بوده و به طور معمول بين mg/dl ٥٥-56 است
حدود 70 درصد موارد ديابت حاملگي بدون علائم باليني است
ديابت حاملگي با شيوع ٥/٤ درصد، يكي از عوارض شايع دوران حاملگي است و عدم تشخيص و درمان آن موجب افزايش عوارض در مادر و جنين مي‌شود.
به گزارش سرويس بهداشت ودرمان ايسنا واحد علوم پزشكي تهران، از آنجا كه به طور فيزيولوژيك، قند ناشتاي زنان باردار پايين‌تر از حد معمولي است، كشف اين بيماري اهميت بسيار زيادي دارد و انجام آزمايش‌هاي روتين نظير FBS تقريباً هيچ ارزشي در دوران حاملگي ندارد.
به طور كلي عدم تحمل كربوهيدرات‌ها با درجه‌هاي مختلف كه براي اولين بار در دوران حاملگي بروز مي‌كند ديابت حاملگي ناميده مي‌شود. اين افراد به دو گروه علامت‌دار و بدون علامت تقسيم مي‌شوند.
در نوع علامت‌دار، علائمي مانند، پرنوشي، پرخوري، پرادراري، كاهش وزن، گيجي و اختلالات بينايي ديده مي‌شود. قند خون اين افراد غيرمعمولي بوده و درصد HbA/C نيز در آنها بالاست. در اين گروه انجام آزمايش تحمل گلوكز لزومي ندارد.
در نوع بدون علامت، تشخيص بيماري مشكل است. اكثر مبتلايان به ديابت حاملگي نيز در اين گروه قرار مي‌گيرند. به طوري كه حدود ٧٠ درصد موارد ديابت حاملگي بدون علائم باليني است.
براي تشخيص ديابت در اين گروه از بيماران با هدف جلوگيري و كاهش عوارض مادر و جنين، جستجوي زودرس اين اختلال با كمك آزمايش غربالگري طي دوره حاملگي ضروري است. در ديابت حاملگي بدون علامت، قند خون مادر باردار حدود ٢٠ درصد پايين‌تر از حد معمول بوده و به طور معمول بين mg/dl ٥٥-56 است