حکایات پند اموز :مورچه و سلیمان نبی (ع)

[hiran]

​

مورچه و سلیمان نبی (ع)
​

​

​

روزی حضرت سلیمان (ع ) در کنار دریا نشسته بود،
نگاهش به مورچه ای افتاد که دانه گندمی را باخود به طرف دریا حمل می کرد.​

سلیمان (ع) همچنان به او نگاه می کرد که دید او نزدیک آب رسید.​

در همان لحظه قورباغه ای سرش را از آب دریا بیرون آورد و دهانش را گشود. ​

مورچه به داخل دهان او وارد شد و قورباغه به درون آب رفت.​

سلیمان مدتی در این مورد به فکر فرو رفت و شگفت زده فکر می کرد.
ناگاه دید آن قورباغه سرش را از آب بیرون آورد و دهانش را گشود. ​

آن مورچه آز دهان او بیرون آمد، ولی دانه ی گندم را همراه خود نداشت.


سلیمان(ع) آن مورچه را طلبید و سرگذشت او را پرسید.


مورچه گفت :

" ای پیامبر خدا در قعر این دریا سنگی تو خالی وجود دارد و کرمی در درون آن زندگی می کند.
خداوند آن را در آنجا آفرید او نمی تواند از آنجا خارج شود و من روزی او را حمل می کنم. ​

خداوند این قورباغه را مامور کرده مرا درون آب دریا به سوی آن کرم حمل کرده و ببرد.
این قورباغه مرا به کنار سوراخی که در آن سنگ است می برد و دهانش را به درگاه آن سوراخ می گذارد​

من از دهان او بیرون آمده و خود را به آن کرم می رسانم و دانه گندم را نزد او می گذارم و سپس باز می گردم
و به دهان همان قورباغه که در انتظار من است وارد می شود او در میان آب شنا کرده مرا به بیرون آب دریا ​

می آورد و دهانش را باز می کند و من از دهان او خارج میشوم."


سلیمان به مورچه گفت :​

"وقتی که دانه گندم را برای آن کرم میبری آیا سخنی از او شنیده ای ؟"​

مورچه گفت آری او می گوید :


ای خدایی که رزق و روزی مرا درون این سنگ در قعر این دریا فراموش نمی کنی رحمتت را نسبت به بندگان با ایمانت فراموش نکن​

__._,_.___​

​

__,_._,___​

--

و چون انسان را نعمت بخشيم روى برتابد و خود را كنار كشد و چون آسيبى بدو رسد ​

دست به دعاى فراوان بردارد


سوره فصلت - آیه 51​