این پل به گونه‌ای طراحی شده که از آن به عنوان سد و آب بند نیز برای اهداف و مصارف گوناگون استفاده می‌شده است. جلوی هر سقف و دیوار، پیش آمدگی و فرو رفتگی وجود دارد که اگر تختهای با اندازه دهانه پل‌ها بگذارند آب رودخانه بالا آمده و مدتی ذخیره می‌شود.
آریا: پل خواجو در استان اصفهان دارای معماری بی‌نظیری است به طوریکه در مواقع نیاز، از آن به عنوان سد استفاد می‌کردند.
تا پیش از سال ۱۰۶۰ که شاه عباس دوم دستور ساخت پل خواجو را داد، پلی غیرقابل استفاده در این مکان وجود داشته است.
در بخش میانی این پل و در دو طرف، عمارتی هشت ضلعی بنا شده است که بیگلر بیگی (عمارت بزرگان، خان خانان) یا شاه نشین خوانده می‌شود و از معماری ارزشمند و تزئینات زیبایی برخوردار بوده و نقوش و طرح‌های طلاکاری شده بر زیبایی آن افزوده است.
شاه عباس دوم برخی اوقات به همراه اهل حرم و یا صاحب منصبان و میهمانان داخلی و خارجی در این عمارت مستقر می‌گردید و اجرای مراسم‌های مختلف نظیر نوروز و جشن آب پاشان را به تماشا می‌نشست.
این پل دارای مهتابی‌های زیبایی نیز در دوطرف می‌باشد. شایان ذکر است این پل به گونه‌ای طراحی شده که از آن به عنوان سد و آب بند نیز برای اهداف و مصارف گوناگون استفاده می‌شده است. جلوی هر سقف و دیوار، پیش آمدگی و فرو رفتگی وجود دارد که اگر تختهای با اندازه دهانه پل‌ها بگذارند آب رودخانه بالا آمده و مدتی ذخیره می‌شود.
این پل علاوه بر نام خواجو، با نامهای دیگری نظیر پل شاهی، پل گبر‌ها، پل بابا رکن الدین و پل شیراز نیز خوانده می‌شده است.
این پل در انتهاى شرق خیابان کمال اسماعیل اصفهانى و انتهاى جنوبى خیابان خواجو واقع شده است و دارای ۱۳۳ متر طول و ۱۲ متر عرض بوده و دارای ۲۱ دهانه است.
آریا: پل خواجو در استان اصفهان دارای معماری بی‌نظیری است به طوریکه در مواقع نیاز، از آن به عنوان سد استفاد می‌کردند.
تا پیش از سال ۱۰۶۰ که شاه عباس دوم دستور ساخت پل خواجو را داد، پلی غیرقابل استفاده در این مکان وجود داشته است.
در بخش میانی این پل و در دو طرف، عمارتی هشت ضلعی بنا شده است که بیگلر بیگی (عمارت بزرگان، خان خانان) یا شاه نشین خوانده می‌شود و از معماری ارزشمند و تزئینات زیبایی برخوردار بوده و نقوش و طرح‌های طلاکاری شده بر زیبایی آن افزوده است.
شاه عباس دوم برخی اوقات به همراه اهل حرم و یا صاحب منصبان و میهمانان داخلی و خارجی در این عمارت مستقر می‌گردید و اجرای مراسم‌های مختلف نظیر نوروز و جشن آب پاشان را به تماشا می‌نشست.
این پل دارای مهتابی‌های زیبایی نیز در دوطرف می‌باشد. شایان ذکر است این پل به گونه‌ای طراحی شده که از آن به عنوان سد و آب بند نیز برای اهداف و مصارف گوناگون استفاده می‌شده است. جلوی هر سقف و دیوار، پیش آمدگی و فرو رفتگی وجود دارد که اگر تختهای با اندازه دهانه پل‌ها بگذارند آب رودخانه بالا آمده و مدتی ذخیره می‌شود.
این پل علاوه بر نام خواجو، با نامهای دیگری نظیر پل شاهی، پل گبر‌ها، پل بابا رکن الدین و پل شیراز نیز خوانده می‌شده است.
این پل در انتهاى شرق خیابان کمال اسماعیل اصفهانى و انتهاى جنوبى خیابان خواجو واقع شده است و دارای ۱۳۳ متر طول و ۱۲ متر عرض بوده و دارای ۲۱ دهانه است.