با نگاهی به زندگی‌نامه‌ی شاعران، نویسنده‌ها و هنرمندان جهان؛ افرادی كه از میان آن‌ها با خودكشی جان سپرده‌اند، شگفت‌زده خواهیم شد. بزرگانی چون «ارنست همینگوی»، «ویرجینیا وولف»، «صادق هدایت» و... برخی از این افراد پیش از مرگ یادداشت خودكشی از خود به جای گذاشته‌اند كه بخش‌هایی از این یادداشت‌ها و نحوه‌ی خودكشی نویسندگان آن‌ها را می‌خوانیم.
فردی پراینز (Freddie Prinze)، ٢٢ ژوئن ١٩٥٤ ٢٩ ژانویه ١٩٧٧، كمدین بازی در فیلم «مرد و چیكو». مشكلات ناشی از افزایش وزن و دورگه بودن‌اش باعث احساس تنهایی و بیگانگی‌اش بود. با وجود یادداشت خودكشی پرایز، علت مرگ زودهنگام او؛ شلیك تصادفی گلوله ناشی از مصرف قرص‌های افسردگی «كوالد» گزارش شد.
«آن گاه كه دیگر من از دنیا رفته‌ام، ماه زیبای آرویل موهای خیس از باران‌اش را پریشان می‌كند و تو دل‌شكسته بر روی پیكر بی‌جان من خم می‌شوی و من اهمیتی نمی‌دهم. چرا كه می‌خواهم در آرامش به‌سر برم؛ به‌سان درختان سرسبز، هنگاهی كه قطرات باران شاخه‌های نازك‌شان را خم می‌كند و من ساكت‌تر و سنگ‌دل‌تر از اكنونِ تو خواهم بود.»
سارا تیسدیل (Sara Teasdale) ١٩٣٣- ١٨٨٤ شاعره‌ی آمریكایی، متولد سنت‌لوئیس. وی چندین جلد كتاب شعر شامل «هلن از تروی» و «رودخانه‌های در راه دریا» از خود به جای گذاشته است. اشعار تیسدیل بسیار ظریف، احساسی و شخصی هستند. او بسیار احساساتی و گوشه‌گیر بود و سرانجام در ٤٨ سالگی پس از نوشتن یادداشت خودكشی‌اش خطاب به عاشقی كه ترك‌اش كرده بود، خود را غرق كرد.
*كرت كوبین (Kurt Cobain) ٢٠ فوریه ١٩٦٧- ٨ آوریل ١٩٩٤ خواننده‌ی اصلی گروه نیروانا كه در تمام دوران كودكی‌اش بیمار و مبتلا به برونشیت بود. جسد كرت را یك برق‌كار كه برای نصب سیستم امنیتی به خانه‌ی او رفته بود، پیدا كرد. وقتی كسی در را به روی برق‌كار باز نكرد، او از پنجره به داخل خانه نگاهی انداخت. تا قبل از این كه لكه‌های خون را كنار گوش جسد ببیند، فكر می‌كرد آن چه روی زمین افتاده است یك عروسك چوبی است.
وقتی پلیس در خانه را شكست، هنوز اسلحه در دست كرت به سمت چانه‌اش نشانه رفته بود. یادداشت خودكشی او كه ـ با جوهر قرمز نوشته شده بود ـ كمی آن‌سوتر روی پیشخان آشپزخانه قرار داشت.
*جون اریك هكسوم (Jon Erik Hexum) ٥ نوامبر ١٩٥٧- ١٨ اكتبر ١٩٨٤ هنرپیشه‌ی نقش فیناس باگ در فیلم «مسافران» در مقابل مینو پلوس. آن چه از هكسوم به جای مانده دقیقا یك یادداشت خودكشی نیست. ولی از ادبیات ارزشمندی برخوردار است؛ مرگ هكسوم بر اثر یك تصادف در هنگام بازی در سریال تلویزیونی «مخفی‌كاری» رخ داد.
آن جا كه هكسوم می‌بایست با یك تفنگ مشقی به سر خود شلیك می‌كرد. ضربه‌ی ناشی از شلیك گلوله‌ی مشقی باعث شكسته‌شدن بخشی از جمجمه‌ی هكسوم و فرو رفتن استخوان‌های خرد شده به مغز وی شد؛ او شش روز بعد از این حادثه درگذشت.
«احساس می‌كنم باز به یكی از حمله‌های دیوانگی‌ام نزدیك می‌شوم. دیگر نمی‌توانم به این وضعیت وحشتناك ادامه دهم؛ این بار بهبود نخواهم یافت. صداهایی در سرم می‌شنوم و نمی‌توانم روی نوشته‌هایم تمركز كنم. تاكنون مبارزه كرده‌ام ولی دیگر نمی‌توانم.»
*ویرجینیا وولف (Virginia Woolf) ١٩٤١- ١٨٨٢ نویسنده‌ی صاحب‌نام انگلیسی كه سبك جدیدی را در رمان‌نویسی آغاز كرد. وولف تعداد زیادی مقاله‌ی فمینیستی نوشته‌است. «اگر قرار باشد یك زن داستان بنویسد، باید پول و اتاقی از آن خود داشته باشد.» وولف جیب‌هایش را از سنگ پر كرد و خود را در رودخانه‌ی اوز، نزدیك خانه‌اش در ساسِكس غرق كرد.
*سرجی اسنین (Sergei Esenin) ١٩٢٥- ١٨٩٥ شاعر روس كه خود را از لوله‌های آب گرم سقف اتاقش حلق‌آویز كرد. روز قبل از آن، شعر خودكشی‌اش را با خون خودش نوشت.
«دنیای عزیز! دارم ترك‌ات می‌كنم؛ چون حوصله‌ا‌م سر رفته. فكر می‌كنم به قدر كافی زندگی كرده‌ام و می‌خوام تو رو با همه‌ی نگرانی‌هات ترك كنم، موفق باشی!»
*جورج ساندرز (George Sanders) ١٩٠٦- ٢٥ آوریل ١٩٧٢ هنرپیشه‌ی فیلم‌هایی چون «تصویر دوریان گرِی»، «شبح و خانم مویر» و «همه چیز درباره‌ی ایو» صدای «شِر خان» در انیمیشن «كتاب جنگل» شركت دیسنی. با مصرف تعداد زیادی قرص خواب خودكشی كرد.
*هارت كرین (Hart Crane) ١٩٣٢- ١٨٩٩ از تاثیرگذارترین شاعران مدرنیست آمریكایی. با رفتارهای آزارنده و مخرب (حملات ناگهانی خشم، زیاده‌روی در نوشیدن الكل، بی‌بند و باری ) در سن ٣٢ سالگی خود را از عرشه‌ی كشتی به خلیج مكزیكو انداخت؛ جسد كرین هیچ‌وقت پیدا نشد.
*لوپ ولز (Lupe Velez) ١٨ جولای ١٩٠٨- ١٣ دسامبر ١٩٤٤ هنرپیشه‌ی پرشور مكزیكی؛ با سابقه‌ی كار در چند تئاتر كمدی موزیكال كه به كارش در سینما منجر شد. ولز در زمان زندگی‌اش در قریب به ٥٠ فیلم بازی كرد؛ ولی هیچ‌گاه نتوانست به ستاره‌ای كه همیشه آرزویش را داشت تبدیل شود. ولز با خوردن تعداد زیادی قرص خواب‌آور خودكشی كرد «آینده، تنها پیری است و بیماری و درد... من باید در آرامش باشم و این تنها راه است.»
*جیمز ویل (James Whale) ٢٩ مه ١٩٥٧- ٢٢ جولای ١٨٩٣ كارگردان فیلم‌هایی چون «فرانكنشتین»، «عروس فرانكنشتین» و «مرد نامرئی» در اوایل دهه‌ی ٤٠ پس از رونق افتادن فیلم‌های ترسناك در هالیوود، فیلم‌سازی را ترك گفت.
بعدها در فیلم «خدایان و هیولاها» (١٩٩٨) سِرایان مك‌كلان به ایفای نقش ویل پرداخت. ویل با نوشیدن مقدار زیادی الكل، پریدن در استخر خانه‌اش و كوبیدن سرش به كف استخر خودكشی كرد.
فردی پراینز (Freddie Prinze)، ٢٢ ژوئن ١٩٥٤ ٢٩ ژانویه ١٩٧٧، كمدین بازی در فیلم «مرد و چیكو». مشكلات ناشی از افزایش وزن و دورگه بودن‌اش باعث احساس تنهایی و بیگانگی‌اش بود. با وجود یادداشت خودكشی پرایز، علت مرگ زودهنگام او؛ شلیك تصادفی گلوله ناشی از مصرف قرص‌های افسردگی «كوالد» گزارش شد.
«آن گاه كه دیگر من از دنیا رفته‌ام، ماه زیبای آرویل موهای خیس از باران‌اش را پریشان می‌كند و تو دل‌شكسته بر روی پیكر بی‌جان من خم می‌شوی و من اهمیتی نمی‌دهم. چرا كه می‌خواهم در آرامش به‌سر برم؛ به‌سان درختان سرسبز، هنگاهی كه قطرات باران شاخه‌های نازك‌شان را خم می‌كند و من ساكت‌تر و سنگ‌دل‌تر از اكنونِ تو خواهم بود.»
سارا تیسدیل (Sara Teasdale) ١٩٣٣- ١٨٨٤ شاعره‌ی آمریكایی، متولد سنت‌لوئیس. وی چندین جلد كتاب شعر شامل «هلن از تروی» و «رودخانه‌های در راه دریا» از خود به جای گذاشته است. اشعار تیسدیل بسیار ظریف، احساسی و شخصی هستند. او بسیار احساساتی و گوشه‌گیر بود و سرانجام در ٤٨ سالگی پس از نوشتن یادداشت خودكشی‌اش خطاب به عاشقی كه ترك‌اش كرده بود، خود را غرق كرد.
*كرت كوبین (Kurt Cobain) ٢٠ فوریه ١٩٦٧- ٨ آوریل ١٩٩٤ خواننده‌ی اصلی گروه نیروانا كه در تمام دوران كودكی‌اش بیمار و مبتلا به برونشیت بود. جسد كرت را یك برق‌كار كه برای نصب سیستم امنیتی به خانه‌ی او رفته بود، پیدا كرد. وقتی كسی در را به روی برق‌كار باز نكرد، او از پنجره به داخل خانه نگاهی انداخت. تا قبل از این كه لكه‌های خون را كنار گوش جسد ببیند، فكر می‌كرد آن چه روی زمین افتاده است یك عروسك چوبی است.
وقتی پلیس در خانه را شكست، هنوز اسلحه در دست كرت به سمت چانه‌اش نشانه رفته بود. یادداشت خودكشی او كه ـ با جوهر قرمز نوشته شده بود ـ كمی آن‌سوتر روی پیشخان آشپزخانه قرار داشت.
*جون اریك هكسوم (Jon Erik Hexum) ٥ نوامبر ١٩٥٧- ١٨ اكتبر ١٩٨٤ هنرپیشه‌ی نقش فیناس باگ در فیلم «مسافران» در مقابل مینو پلوس. آن چه از هكسوم به جای مانده دقیقا یك یادداشت خودكشی نیست. ولی از ادبیات ارزشمندی برخوردار است؛ مرگ هكسوم بر اثر یك تصادف در هنگام بازی در سریال تلویزیونی «مخفی‌كاری» رخ داد.
آن جا كه هكسوم می‌بایست با یك تفنگ مشقی به سر خود شلیك می‌كرد. ضربه‌ی ناشی از شلیك گلوله‌ی مشقی باعث شكسته‌شدن بخشی از جمجمه‌ی هكسوم و فرو رفتن استخوان‌های خرد شده به مغز وی شد؛ او شش روز بعد از این حادثه درگذشت.
«احساس می‌كنم باز به یكی از حمله‌های دیوانگی‌ام نزدیك می‌شوم. دیگر نمی‌توانم به این وضعیت وحشتناك ادامه دهم؛ این بار بهبود نخواهم یافت. صداهایی در سرم می‌شنوم و نمی‌توانم روی نوشته‌هایم تمركز كنم. تاكنون مبارزه كرده‌ام ولی دیگر نمی‌توانم.»
*ویرجینیا وولف (Virginia Woolf) ١٩٤١- ١٨٨٢ نویسنده‌ی صاحب‌نام انگلیسی كه سبك جدیدی را در رمان‌نویسی آغاز كرد. وولف تعداد زیادی مقاله‌ی فمینیستی نوشته‌است. «اگر قرار باشد یك زن داستان بنویسد، باید پول و اتاقی از آن خود داشته باشد.» وولف جیب‌هایش را از سنگ پر كرد و خود را در رودخانه‌ی اوز، نزدیك خانه‌اش در ساسِكس غرق كرد.
*سرجی اسنین (Sergei Esenin) ١٩٢٥- ١٨٩٥ شاعر روس كه خود را از لوله‌های آب گرم سقف اتاقش حلق‌آویز كرد. روز قبل از آن، شعر خودكشی‌اش را با خون خودش نوشت.
«دنیای عزیز! دارم ترك‌ات می‌كنم؛ چون حوصله‌ا‌م سر رفته. فكر می‌كنم به قدر كافی زندگی كرده‌ام و می‌خوام تو رو با همه‌ی نگرانی‌هات ترك كنم، موفق باشی!»
*جورج ساندرز (George Sanders) ١٩٠٦- ٢٥ آوریل ١٩٧٢ هنرپیشه‌ی فیلم‌هایی چون «تصویر دوریان گرِی»، «شبح و خانم مویر» و «همه چیز درباره‌ی ایو» صدای «شِر خان» در انیمیشن «كتاب جنگل» شركت دیسنی. با مصرف تعداد زیادی قرص خواب خودكشی كرد.
*هارت كرین (Hart Crane) ١٩٣٢- ١٨٩٩ از تاثیرگذارترین شاعران مدرنیست آمریكایی. با رفتارهای آزارنده و مخرب (حملات ناگهانی خشم، زیاده‌روی در نوشیدن الكل، بی‌بند و باری ) در سن ٣٢ سالگی خود را از عرشه‌ی كشتی به خلیج مكزیكو انداخت؛ جسد كرین هیچ‌وقت پیدا نشد.
*لوپ ولز (Lupe Velez) ١٨ جولای ١٩٠٨- ١٣ دسامبر ١٩٤٤ هنرپیشه‌ی پرشور مكزیكی؛ با سابقه‌ی كار در چند تئاتر كمدی موزیكال كه به كارش در سینما منجر شد. ولز در زمان زندگی‌اش در قریب به ٥٠ فیلم بازی كرد؛ ولی هیچ‌گاه نتوانست به ستاره‌ای كه همیشه آرزویش را داشت تبدیل شود. ولز با خوردن تعداد زیادی قرص خواب‌آور خودكشی كرد «آینده، تنها پیری است و بیماری و درد... من باید در آرامش باشم و این تنها راه است.»
*جیمز ویل (James Whale) ٢٩ مه ١٩٥٧- ٢٢ جولای ١٨٩٣ كارگردان فیلم‌هایی چون «فرانكنشتین»، «عروس فرانكنشتین» و «مرد نامرئی» در اوایل دهه‌ی ٤٠ پس از رونق افتادن فیلم‌های ترسناك در هالیوود، فیلم‌سازی را ترك گفت.
بعدها در فیلم «خدایان و هیولاها» (١٩٩٨) سِرایان مك‌كلان به ایفای نقش ویل پرداخت. ویل با نوشیدن مقدار زیادی الكل، پریدن در استخر خانه‌اش و كوبیدن سرش به كف استخر خودكشی كرد.