پژوهش جدید محققان دانشگاه فلوریدا و دانشگاه نرمال شرق چین نشان داده که نیمکره چپ و راست مغز آلبرت اینشتین که به شکل غیرعادی بخوبی به هم متصل شده بود، ممکن است با استعداد خارق‌العاده وی مرتبط باشد.
به گزارش سرویس علمی خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا)، محققان موفق به ساخت شیوه جدیدی برای این پژوهش شدند که برای اولین بار بزرگترین مجموعه فیبر مغزی موسوم به کورپوس کالوزوم را مورد بررسی قرار داده که دو نیمکره مغزی را به هم متصل کرده و ارتباط آنها را تسهیل می‌کند.
این روش به سنجش و کدگذاری رنگی ضخامتهای متفاوت بخشهای فرعی کورپوس کالوزوم به همراه طول آن پرداخته که در آن عصبها از یک سوی مغز به سوی دیگر عبور می‌کنند.
این ضخامتها نشانگر تعداد عصبهایی هستند که عبور کرده و از این رو چگونگی اتصال دو بخش مغز را در مناطق خاص نمایش می‌دهند.
این شیوه بطور خاص به ثبت و مقایسه کورپوس کالوزوم اینشتین با دو نمونه از یک گروه از 15 مرد مست و گروهی از 52 مرد همسن این دانشمند در سال 1905 پرداخته است.
اینشتین در سن جادویی خود در 26 سالگی چهار مقاله منتشر کرد که بطور قابل توجهی با پایه فیزیک مدرن مرتبط بوده و نظر جهان را در مورد فضا، زمان، جرم و انرژی تغییر دادند.
نتایج محققان نشان داد که اینشتین از ارتباطات وسیعتری بین بخشهای خاص نیمکره‌های مغز خود در مقایسه با گروههای کنترل دیگر برخوردار بوده است.
به گزارش سرویس علمی خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا)، محققان موفق به ساخت شیوه جدیدی برای این پژوهش شدند که برای اولین بار بزرگترین مجموعه فیبر مغزی موسوم به کورپوس کالوزوم را مورد بررسی قرار داده که دو نیمکره مغزی را به هم متصل کرده و ارتباط آنها را تسهیل می‌کند.
این روش به سنجش و کدگذاری رنگی ضخامتهای متفاوت بخشهای فرعی کورپوس کالوزوم به همراه طول آن پرداخته که در آن عصبها از یک سوی مغز به سوی دیگر عبور می‌کنند.
این ضخامتها نشانگر تعداد عصبهایی هستند که عبور کرده و از این رو چگونگی اتصال دو بخش مغز را در مناطق خاص نمایش می‌دهند.
این شیوه بطور خاص به ثبت و مقایسه کورپوس کالوزوم اینشتین با دو نمونه از یک گروه از 15 مرد مست و گروهی از 52 مرد همسن این دانشمند در سال 1905 پرداخته است.
اینشتین در سن جادویی خود در 26 سالگی چهار مقاله منتشر کرد که بطور قابل توجهی با پایه فیزیک مدرن مرتبط بوده و نظر جهان را در مورد فضا، زمان، جرم و انرژی تغییر دادند.
نتایج محققان نشان داد که اینشتین از ارتباطات وسیعتری بین بخشهای خاص نیمکره‌های مغز خود در مقایسه با گروههای کنترل دیگر برخوردار بوده است.