پزشكان در يك آزمايش جديد دريافته‌اند كه داروهاي ضد افسردگي براي سلامت قلب و عروق مضر هستند.
به گزارش سرويس بهداشت و درمان ايسنا، اين پزشكان با مطالعه روي چند نفر از دوقلوهاي نظامي در آمريكا دريافتند كه مصرف داروهاي ضد افسردگي مي‌تواند سبب سفت شدن عروق سرخرگي شده و در نتيجه خطر بروز بيماري‌هاي قلبي و حتي سكته را تشديد كند.
دكتر اميت شاه، متخصص كارديولوژي در دانشكده پزشكي دانشگاه ايموري تاكيد كرد: اختلال رواني افسردگي مي‌تواند به تنهايي خطر ابتلا به بيماري‌هاي قلبي را تشديد كند اما تاثير مصرف زياد داروهاي ضد افسردگي در اين زمينه مبحثي مستقل است به طوري كه خود اين داروها نيز به طور جداگانه مي‌توانند تاثير نامطلوبي روي سلامت قلب و عروق داشته باشند.
به گزارش خبرگزاري رويترز، دكتر شاه اظهار داشت: تاثير داروهاي ضد افسردگي روي عروق خوني مي‌تواند ناشي از تغييرات در سروتونين باشد. سروتونين ماده شيميايي است كه به سلول‌هاي مغزي كمك مي‌كند با هم ارتباط بگيرند اما در عين حال مي‌تواند در خارج از مغز نيز تاثيرات و عملكردهايي داشته باشد.
بنابراين گزارش، داروهاي ضد افسردگي گروهي از داروها هستند كه براي درمان بيماران افسرده مورد استفاده قرار مي‌گيرند به طوري كه وضعيت روحي بيشتر بيماران افسرده با استفاده از اين داروها بهبود پيدا مي‌كند. اين گروه از داروها برخي از مواد شيميايي را در مغز تغيير مي‌دهند. اين مواد شيميايي انتقال دهنده‌هاي عصبي ناميده مي‌شوند. مغز براي عملكرد طبيعي به اين انتقال دهنده‌هاي عصبي نياز دارد. داروهاي ضد افسردگي با قرار دادن اين انتقال دهنده‌هاي عصبي در دسترس مغز به بهبود حال بيماران افسرده كمك زيادي مي‌كنند.
به گزارش ايسنا، داروهاي ضد افسردگي مانند ساير داروها ممكن است عوارضي جانبي را در فرد مصرف كننده ايجاد كنند. البته همه افراد مصرف كننده به اين عوارض جانبي مبتلا نمي‌شوند. هر نوع عارضه جانبي كه فرد به آن مبتلا مي‌شود، بستگي به داروي انتخابي پزشک براي فرد افسرده دارد.
اين مطالعه جديد از سوي دكتر شاه و دستيارانش تاييد مي‌كند كه داروهاي ضد افسردگي عوارض منفي روي عروق خوني دارند. اين يافته حاصل تحقيق و آزمايش روي 513 مرد دوقلوي ميانسال است كه همگي در طول جنگ ويتنام در استخدام ارتش آمريكا بودند.
به گفته پزشكان، معمول‌ترين انواع داروهاي ضدافسردگي شامل سه حلقه‌اي‌ها مانند ايمي پرامين، آمي تريپتيلين و نورتريپتيلين، بازدارنده‌هاي مونوآمين اکسيداز مانند ترانيل سيپرومين و مهارکننده‌هاي انتخابي بازجذب سروتونين مانند فلوکستين و فلووکسامين هستند.
به گزارش سرويس بهداشت و درمان ايسنا، اين پزشكان با مطالعه روي چند نفر از دوقلوهاي نظامي در آمريكا دريافتند كه مصرف داروهاي ضد افسردگي مي‌تواند سبب سفت شدن عروق سرخرگي شده و در نتيجه خطر بروز بيماري‌هاي قلبي و حتي سكته را تشديد كند.
دكتر اميت شاه، متخصص كارديولوژي در دانشكده پزشكي دانشگاه ايموري تاكيد كرد: اختلال رواني افسردگي مي‌تواند به تنهايي خطر ابتلا به بيماري‌هاي قلبي را تشديد كند اما تاثير مصرف زياد داروهاي ضد افسردگي در اين زمينه مبحثي مستقل است به طوري كه خود اين داروها نيز به طور جداگانه مي‌توانند تاثير نامطلوبي روي سلامت قلب و عروق داشته باشند.
به گزارش خبرگزاري رويترز، دكتر شاه اظهار داشت: تاثير داروهاي ضد افسردگي روي عروق خوني مي‌تواند ناشي از تغييرات در سروتونين باشد. سروتونين ماده شيميايي است كه به سلول‌هاي مغزي كمك مي‌كند با هم ارتباط بگيرند اما در عين حال مي‌تواند در خارج از مغز نيز تاثيرات و عملكردهايي داشته باشد.
بنابراين گزارش، داروهاي ضد افسردگي گروهي از داروها هستند كه براي درمان بيماران افسرده مورد استفاده قرار مي‌گيرند به طوري كه وضعيت روحي بيشتر بيماران افسرده با استفاده از اين داروها بهبود پيدا مي‌كند. اين گروه از داروها برخي از مواد شيميايي را در مغز تغيير مي‌دهند. اين مواد شيميايي انتقال دهنده‌هاي عصبي ناميده مي‌شوند. مغز براي عملكرد طبيعي به اين انتقال دهنده‌هاي عصبي نياز دارد. داروهاي ضد افسردگي با قرار دادن اين انتقال دهنده‌هاي عصبي در دسترس مغز به بهبود حال بيماران افسرده كمك زيادي مي‌كنند.
به گزارش ايسنا، داروهاي ضد افسردگي مانند ساير داروها ممكن است عوارضي جانبي را در فرد مصرف كننده ايجاد كنند. البته همه افراد مصرف كننده به اين عوارض جانبي مبتلا نمي‌شوند. هر نوع عارضه جانبي كه فرد به آن مبتلا مي‌شود، بستگي به داروي انتخابي پزشک براي فرد افسرده دارد.
اين مطالعه جديد از سوي دكتر شاه و دستيارانش تاييد مي‌كند كه داروهاي ضد افسردگي عوارض منفي روي عروق خوني دارند. اين يافته حاصل تحقيق و آزمايش روي 513 مرد دوقلوي ميانسال است كه همگي در طول جنگ ويتنام در استخدام ارتش آمريكا بودند.
به گفته پزشكان، معمول‌ترين انواع داروهاي ضدافسردگي شامل سه حلقه‌اي‌ها مانند ايمي پرامين، آمي تريپتيلين و نورتريپتيلين، بازدارنده‌هاي مونوآمين اکسيداز مانند ترانيل سيپرومين و مهارکننده‌هاي انتخابي بازجذب سروتونين مانند فلوکستين و فلووکسامين هستند.