دارکوب سرسرخ
نام فارسی:دارکوب سر سرخ
نام انگلیسی:middle spotted woodpecker
نام علمی: icoides medius
خانواده:دارکوبیان (picidae)
جمعیت:این پرنده تنها در مناطق جنگلی زیست می کند و در مقایسه با سایر پرندگان ف جمعیت کمی دارد. اما از میان دارکوب هاف دارکوب های سرسرخ ،بیش تر از گونه های دیگر در کشور ما زندگی می کنند.
پراکنش:در مناطق وسیعی از غرب پاله آرکتیک(در جغرافیای جانوری به بخشی که شامل اروپا،شمال آسیا و آفریقاست،گویند)پراکنش دارد. در کوهستان های شمال اسپانیا،فرانسه و شرق روسیه هم زندگی می کند. در ایران در نیمه ی شمالی البرز و جنگل های بلوط زاگرس دیده می شود.
زیست گاه:این پرنده در جنگل های پهن برگ ،به خصوص جنگل های بلوط،زندگی می کند.
اندازه: طول بدن دارکوب سر سرخ در حدود 21 سانتی متر است.
ریخت شناسی:صورتی سفید رنگ ،تا رکی کاملا قرمز،منقاری ظریف و زیر تنه ای سفید با رگه های نازک قهوه ای دارد. زیر دمگاه این پرنده قرمز رنگ است.
رژیم غذایی: دارکوب سر سرخ از حشره ها و میوه هایی مانند بلوط تغذیه می کند.
زادآوری: پرنده ی ماده در لانه ای که در تنه ی درخت به شکل سوراخی ساخته است،4 تا 8 تخم سفید می گذارد. جفت نر و ماده 11 تا 14 روز روی تخم ها می خوابند. ج.جه ها پس از بیرون آمدن از تخم ، 22 تا 23 روز نزد والدین می مانند.
وضعیت حفاظتی گونه: این پرنده نیازی به برنامه ی ویژه ی حفاظتی ندارد.
صدای کوبیدن مداوم منقار دارکوب هایی مانند دارکوب های سر سرخ ، در جنگل ها صدایی آشناست. این پرندگان، که برای تحمل این ضربه های مداوم، ساختار اسکلتی خاصی پیدا کرده اند، با این رفتار، به محیط زندگی خود سود فراوانی می رسانند.
پرنده ی جنگلی
دارکوب سر سرخ و به طور کلی همه ی دارکوب ها،پرندگانی هستند که فقط در جنگل ها زندگی می کنند. شیوه ی تغذیه و ویژگی های بدنی دارکوب ها به صورتی است که به زندگی در جنگل سازگار شده اند. منقار دارکوب ها بسیار تیز و برنده است. آن ها با ضربه زدن به تنه ی درختان ،آن ها را سوراخ می کنند تا از حشره های موجود در میان تنه تغذیه یا سوراخی برای ذخیره ی دانه ها یا برای لانه درست کنند. آن ها حشره ها را با زبان درازشان از میان سوراخ بیرون می کشند و دانه ها را برای زمستان ذخیره می کنند. دارکوب بسیار ظریف و هنرمندانه به تنه درختان ضربه می زنند و گاهی بر تنه درختان ،طرح های زیبایی پدید می اورند.جمجمه دارکوب ها مانند سایر پرندگان نیست. زیرا پس از زدن چند ضربه به تنه ی درخت ، مغزشان متلاشی می شد. بنابراین ، جمجمه ی دارکوب ها به گونه ای طراحی شده است که مغز را در مقابل اثر ضربه حفظ می کند. انگشتان دارکوب ها برای چسبیدن به تنه ی درختان سازگاری پیدا کرده است. دو انگشت پای این پرنده در جلو و دو انگشت دیگر آن عقب است. به این ترتیب ، انگشتان راحت تر به تنه ی درخت می چسبند. دارکوب از دم خود نیز مانند یک اهرم نگهدارنده برای حفظ تعدل در حین ضربه زدن استفاده می کند.
پرنده ی ناشناخته
در ایران 10 نوع دارکوب زندگی می کند. انواع گوناگون دارکوب، بسیار شبیه هم هستند و فقط شاید از نظر اندازه با هم تفاوت دارند. دلیل این امر شاید شباهت زیست گاه و در نتیجه ، شباهت تغذیه و شیوه ی زندگی این پرندگان است. دارکوب معمولا در مناطق بکر جنگل و در میان شاخ و برگ درختان زندگی می کنند. به همین سبب، مشاهده و در نتیجه مطالعه ی زندگی آن ها دشوار است. تنها صدای منظم ضربه زدن دارکوب ها به تنه ی درختان ، که از فاصله های دور نیز شنیده می شود،نشانه ی حضور این پرنده در یک منطقه است.
خویشاوندان
ازخانواده دارکوب ها در ایران علاوه بر دارکوب سر سرخ ،دارکوب کوچک ، دارکوب بلوچی، دارکوب باغی و دارکوب خال دار بزرگ زندگی می کنند که بسیار شبیه به دارکوب سرسرخ راه راه ف دارکوب سیاه ، دارکوب سبز و دارکوب سبز راه راه را در ایران می توان دید.
نقش دارکوب سرسرخ در طبیعت
دارکوب ها پزشکان درختان هستند. آن ها با سوراخ کردن تنه ی درختان و خوردن حشره های لابه لای آن هاف به کنترل جمعیت حشره ها و در نتیجه سالم ماندن درختان کمک می کنند. این پرندگان از درختان خشک و پوسیده برای انبار کردن مواد غذایی استفاده می کنند.
نام فارسی:دارکوب سر سرخ
نام انگلیسی:middle spotted woodpecker
نام علمی: icoides medius
خانواده:دارکوبیان (picidae)
جمعیت:این پرنده تنها در مناطق جنگلی زیست می کند و در مقایسه با سایر پرندگان ف جمعیت کمی دارد. اما از میان دارکوب هاف دارکوب های سرسرخ ،بیش تر از گونه های دیگر در کشور ما زندگی می کنند.
پراکنش:در مناطق وسیعی از غرب پاله آرکتیک(در جغرافیای جانوری به بخشی که شامل اروپا،شمال آسیا و آفریقاست،گویند)پراکنش دارد. در کوهستان های شمال اسپانیا،فرانسه و شرق روسیه هم زندگی می کند. در ایران در نیمه ی شمالی البرز و جنگل های بلوط زاگرس دیده می شود.
زیست گاه:این پرنده در جنگل های پهن برگ ،به خصوص جنگل های بلوط،زندگی می کند.
اندازه: طول بدن دارکوب سر سرخ در حدود 21 سانتی متر است.
ریخت شناسی:صورتی سفید رنگ ،تا رکی کاملا قرمز،منقاری ظریف و زیر تنه ای سفید با رگه های نازک قهوه ای دارد. زیر دمگاه این پرنده قرمز رنگ است.
رژیم غذایی: دارکوب سر سرخ از حشره ها و میوه هایی مانند بلوط تغذیه می کند.
زادآوری: پرنده ی ماده در لانه ای که در تنه ی درخت به شکل سوراخی ساخته است،4 تا 8 تخم سفید می گذارد. جفت نر و ماده 11 تا 14 روز روی تخم ها می خوابند. ج.جه ها پس از بیرون آمدن از تخم ، 22 تا 23 روز نزد والدین می مانند.
وضعیت حفاظتی گونه: این پرنده نیازی به برنامه ی ویژه ی حفاظتی ندارد.
صدای کوبیدن مداوم منقار دارکوب هایی مانند دارکوب های سر سرخ ، در جنگل ها صدایی آشناست. این پرندگان، که برای تحمل این ضربه های مداوم، ساختار اسکلتی خاصی پیدا کرده اند، با این رفتار، به محیط زندگی خود سود فراوانی می رسانند.
پرنده ی جنگلی
دارکوب سر سرخ و به طور کلی همه ی دارکوب ها،پرندگانی هستند که فقط در جنگل ها زندگی می کنند. شیوه ی تغذیه و ویژگی های بدنی دارکوب ها به صورتی است که به زندگی در جنگل سازگار شده اند. منقار دارکوب ها بسیار تیز و برنده است. آن ها با ضربه زدن به تنه ی درختان ،آن ها را سوراخ می کنند تا از حشره های موجود در میان تنه تغذیه یا سوراخی برای ذخیره ی دانه ها یا برای لانه درست کنند. آن ها حشره ها را با زبان درازشان از میان سوراخ بیرون می کشند و دانه ها را برای زمستان ذخیره می کنند. دارکوب بسیار ظریف و هنرمندانه به تنه درختان ضربه می زنند و گاهی بر تنه درختان ،طرح های زیبایی پدید می اورند.جمجمه دارکوب ها مانند سایر پرندگان نیست. زیرا پس از زدن چند ضربه به تنه ی درخت ، مغزشان متلاشی می شد. بنابراین ، جمجمه ی دارکوب ها به گونه ای طراحی شده است که مغز را در مقابل اثر ضربه حفظ می کند. انگشتان دارکوب ها برای چسبیدن به تنه ی درختان سازگاری پیدا کرده است. دو انگشت پای این پرنده در جلو و دو انگشت دیگر آن عقب است. به این ترتیب ، انگشتان راحت تر به تنه ی درخت می چسبند. دارکوب از دم خود نیز مانند یک اهرم نگهدارنده برای حفظ تعدل در حین ضربه زدن استفاده می کند.
پرنده ی ناشناخته
در ایران 10 نوع دارکوب زندگی می کند. انواع گوناگون دارکوب، بسیار شبیه هم هستند و فقط شاید از نظر اندازه با هم تفاوت دارند. دلیل این امر شاید شباهت زیست گاه و در نتیجه ، شباهت تغذیه و شیوه ی زندگی این پرندگان است. دارکوب معمولا در مناطق بکر جنگل و در میان شاخ و برگ درختان زندگی می کنند. به همین سبب، مشاهده و در نتیجه مطالعه ی زندگی آن ها دشوار است. تنها صدای منظم ضربه زدن دارکوب ها به تنه ی درختان ، که از فاصله های دور نیز شنیده می شود،نشانه ی حضور این پرنده در یک منطقه است.
خویشاوندان
ازخانواده دارکوب ها در ایران علاوه بر دارکوب سر سرخ ،دارکوب کوچک ، دارکوب بلوچی، دارکوب باغی و دارکوب خال دار بزرگ زندگی می کنند که بسیار شبیه به دارکوب سرسرخ راه راه ف دارکوب سیاه ، دارکوب سبز و دارکوب سبز راه راه را در ایران می توان دید.
نقش دارکوب سرسرخ در طبیعت
دارکوب ها پزشکان درختان هستند. آن ها با سوراخ کردن تنه ی درختان و خوردن حشره های لابه لای آن هاف به کنترل جمعیت حشره ها و در نتیجه سالم ماندن درختان کمک می کنند. این پرندگان از درختان خشک و پوسیده برای انبار کردن مواد غذایی استفاده می کنند.