دانستنيهاي كلي درباره تير

[mahla]

تير، نزديكترين سياره به خورشيد است. اين سياره كوچك و صخره اي، اتمسفر ندارد. تير، مداري بيضوي دارد و حرارت آن بسيار متغير است. در طي روز(يك روز تير 56/58 برابر روز زمين طول مي كشد به عبارت ديگر يك سال تير تنها 88 روز است)، تير حتي از فر هم گرمتر است و در طي شب(با طول مشابه) از يخچال هم سردتر مي شود.
تيرآنقدر به خورشيد نزديك است كه مي توان آن را به هنگام طلوع يا غروب خورشيد ديد. تير سنگينترين سياره است. سطح آن مشابه سطح ماه است. كراترهاي تير حاكي از فورانهاي آتشفشاني هستند كه قسمت عمده سطح آن را مي پوشانند. در تير ميدان مغناطيسي وجود دارد(اين ميدان مغناطيسي، احتمالا به علت وجود هسته آهني مايع به وجود آمده است). ​

اندازه ​

قطر تير حدود 3031 مايل(4878 كيلومتر) است. تير دومين سياره كوچك منظومه شمسي(بعد از پلوتون) است. قطر تير كمي بيشتر از يك سوم قطرزمين است. تير تنها اندكي از ماه بزرگتر است. ​

جرم و گرانش​

جرم تير حدود 3/3 در ده به توان بيست و سه كيلوگرم است كه حدود يك بيستم جرم زمين مي باشد. گرانش تير38% گرانش زمين است. يك انسان روي تير 38 پوند وزن خواهد داشت. براي اينكه وزن خود را روي تير محاسبه كنيد، وزن خود را در 38/0 ضرب كنيد.​

اتمسفر​

اتمسفر كم ضخامت تير شاما مقادير اندكي هيدروژن و هليم است. فشار اتمسفر فقط حدود يك در ده به توان منفي نه ميلي بار است كه نسبت به فشار اتمسفر زمين، كسر بسيار كوچكي است(حدود دو تريليونيم).
از آنجايي كه اتمسفر بسيار كم ضخامت است، آسمان حتي در طول روز هم سياه به نظر مي رسد(به استثناي خورشيد، ستاره ها و سيارات ديگر هنگامي كه قابل مشاهده هستند). به علاوه، در تير اثر گلخانه اي وجود ندارد. هنگامي كه خورشيد غروب مي كند، دما بسيار سريع افت مي كند زيرااتمسفري وجود ندارد كه به حفظ دما كمك كند. ​

مدار تير و فاصله آن از خورشيد ​

تير نزديكترين سياره به خورشيد است و از همه سيارات منظومه شمسي سريعتر حركت مي كند. فاصله تير از خورشيد،‌يك سوم فاصله زمين از خورشيد بوده و به طور ميانگين AU 387/0مي باشد. مدار تير بيضوي است. در دورترين نقطه مدار(نقطه اي كه در آن، مدار بيشترين فاصله را از خورشيد دارد) تير 70 ميليون كيلومتر از خورشيد فاصله دارد و در نزديكترين نقطه، فاصله تير از خورشيد 46 ميليون كيلومتر است.
در تير فصلي وجود ندارد. فصلها در اثر انحراف محور نسبت به مسير حركت سياره ايجاد مي شوند. از آنجايي كه محور تير بر مسير حركتش كاملا عمود است(مورب نيست) در تير فصلي وجود ندارد. اگر شما روي سطح تير باشيد،‌خورشيد سه برابر بزرگتر از آنچه در سطح زمين ديده مي شود، به نظر خواهد رسيد.

​

محدوده دما ​

محدوده دماي تير بسيار متغير است. دماي سطح آن از 270 تا 800 درجه فارنهايت(168- تا 427 درجه سلسيوس) در تغيير است. در روزهاي بلند تير(كه 88 روز زمين طول مي كشد) دما بسيار بالاست(دومين سياره داغ منظومه شمسي،‌تنها ناهيد از تير داغتر است). در طي شب، اتمسفر كمضخامت تير باعث مي شود كه حرارت پراكنده شده و دما به سرعت افت كند. ​

اقمار
تير قمري ندارد​

​

مقايسه تير- زمين​

بررسيهاي فضاپيماها​

تير در سالهاي 1973 و 1974 توسط فضاپيماي ناسا، مارينر10،بررسي شد. كمتر از نصف سطح تير، توسط اين فضاپيما نقشه برداري شد. ​

​

 

[khorde-shishe]

یه سواللللللل:فکر:
چطوری تونستند وزن تیر را به دست بیارند ؟؟؟؟؟؟؟/:تعجب:

 

[mahla]

در اکثر موارد نمی توانند چنین کاری را انجام دهند، اما با استفاده از مدل های کمپیوتری ساختار ستاره ها میتوانند بسیار دقیق تخمین بزنند.
یک روش جدید توسط یک دانشمند فیزیک نجومی بنام دیوید کیپینگ نشان میدهد که در موارد خاص ما میتوانیم یک ستاره را مستقیمأ وزن کنیم. اگر ستاره یک سیاره داشته باشد و آن سیاره هم قمری بدور خود داشته باشد و هر دو از برابر صفحه ستاره مادر عبور کنند، در آنصورت ما می توانیم اندازه و مدار آنها را اندازه گیری نموده و اطلاعات زیادی در مورد ستاره بدست بیاریم.

کیپینگ می گوید: " اکثرأ از من می پرسند که چگونه اخترشناسان ستاره ها را وزن میکنند. برای این روش ما یک تکنیک جدید را در ابزار کاری خود اضافه نموده ایم".
اخترشناسان بیش از 90 سیاره را در زمانی که از برابر ستاره مادر عبور میکردند کشف نموده اند. با اندازه گیری آن مقدار از نور ستاره که توسط سیاره مسدود شده، میتوانیم محاسبه کنیم که این سیاره نسبت به ستاره مادر چقدر بزرگ است. اما اخترشناسان نمی توانند بطور دقیق بدانند که آن سیاره چقدر بزرگ است، مگر اینکه اندازه دقیق ستاره را بدانند. مدل های کمپیوتری تخمین های بسیار دقیقی را بدست میدهند، اما در علم اندازه گیری های واقعی بهتر است.
دکتور کیپینگ دریافته، اگر یک سیاره در حال عبور چنان قمر بزرگی داشته باشد که بتوانیم آن را ببینیم ( بتواند نور ستاره را مسدود کند)، در آنصورت این منظومه سیاره – قمر- ستاره میتواند طوری اندازه گیری شود که به ما اجازه دهد تا بزرگی و حجم هر سه را محاسبه کنیم.

کیپینگ می گوید: " اساسأ ما مدار سیاره بدور ستاره و مدار قمر بدور سیاره را اندازه گیری می کنیم. سپس از طریق قوانین حرکت کیپلر میتوانیم جرم ستاره را محاسبه کنیم".
این پروسه آنچنان هم ساده نیست و نیازمند چندین گام متوالی می باشد. با اندازه گیری چگونگی مسدود شدن نور ستاره در زمان عبور سیاره و قمر آن، اخترشناسان سه عدد یا مسئله کلیدی را یاد میگیرند: 1) دوره گردش مداری قمر و سیاره. 2) اندازه مدار نسبت به ستاره. 3) اندازه سیاره و قمر نسبت به ستاره.
با وارد نمودن این اعداد به قانون سوم کیپلر میتوان چگالی ستاره و سیاره را بدست آورد. چنانچه میدانید چگالی در واقع جرمی مشخص در یک حجم معین است، بناء چگالی یک سیاره اندازه و جرم آن سیاره را به ما بدست میدهد. در نهایت، اخترشناسان تکان های ستاره را که در اثر کشش گراشنی سیاره بوجود می آید و بنام سرعت شعاعی یاد میشود، اندازه میگیرند. با ترکیب سرعت یا گردش اندازه گیری شده و جرم مربوطه اخترشناسان میتوانند جرم ستاره را بطور مستقیم محاسبه کنند.
کیپینگ می گوید: " اگر در یک مورد قمری وجود نداشته باشد، در آنصورت کل این عمل غیر ممکن می باشد. نبود قمر به معنی این است که ما نمی توانیم چگالی سیاره را دقیق محاسبه کنیم، بنابرین کل پروسه با مانع روبرو می شود."

کیپینگ تا حال این روش را در عمل پیاده نکرده، زیرا هیچ ستاره ی که دارای سیاره و سیاره آن قمر داشته باشد، کشف نشده. اما تلسکوپ فضایی کیپلر ناسا میتواند چندین منظومه نامبرده را کشف کند و بعد از کشف میتوان روش آقای کیپینگ را برای وزن نمودن ستاره ها بکار برد.

 

[mahla]

امیدوارم جوابتوگرفته باشی..........