دیسک کمر
( به درست یا غلط )
یکی از کابوس های
مردم
در تمام دنیاست !!!
علائم ناشي از كمردردهاي وابسته
به دژنراسيون ديسك بين مهره‌اي اغلب
موذيانه هستند.
اكثر اين بيماران دوره هائي از سفتي پشت
را گذرانده اند و اغلب شروع درد را ناشي
از يك واقعه حاد مثلاً يك روز كار سنگين
در منزل، رانندگي طولاني، يا بلند كردن
يك جسم سنگين و... مي دانند.
در اين بيماران ممكنست به باسن و پا
نيز كشد و بيماران را زمين گير نمايد.
معمولاً اين حملات درد طي دو تا چهارده
روز با ـ يا بدون درمان بهبود مي يابند
اما تمايل به عود وجود دارد.
در اين مبحث به درمان غير جراحي ( كنسرواتيو )
دژنراسيون ديسك بين مهره‌اي پرداخته خواهد شد.
الف) استراحت:
انواع مختلف استراحت عبارتند از:
خوابيدن در بستر، كمربندهاي مخصوص
(بريس) و يا حتي برخي ورزش را هم
(با مكانيسم برگرداندن قدرت عضلاني
و كاهش فشار بر مفاصل مجاور آنها)
نوعي درمان استراحتي مي دانند.
استراحت در بستر:
گاه درد به حدي شديد است كه بيمار
نمي تواند فعاليت‌هاي روزمره را حتماً
با استفاده از ضد دردها، آرام بخش‌ها
و بستن كمربندهاي مخصوص تحمل كند.
در چنين شرايطي بايد او را به بستر فرستاد.
بخاطر داشته باشيد كه مفاصل آسيب‌ديده
فقرات ،وزن بدن را تحمل مي‌كنند ، و
تنها راهي كه مي‌تواند فشار را بردارد،
استراحت در بستر است.
طبق بررسي هاي بعمل آمده مشخص
شد كه بيشترين كاهش فشار بر ديسك
بين مهره اي در حالت خوابيدن روبه بالاست.
چرخيدن بدن يا نشستن ، اين اثر را كاهش مي دهند.
مطالعات اخير نشان داده اند كه حداكثر مدت
زمان لازم براي استراحت در بستر دو تا
سه روز است مدت بيشتر از اين مي تواند
از طرفي باعث تصوّرات غلط بيمار در مورد
بيماريش شود. از طرف ديگر كاهش توده
عضلاني و استخواني، همچنين عوارض
قلبي ريوي در استراحت هاي طولاني تر
شايعترند.
اگر به مسائل فوق، ضربه هاي اقتصادي
ناشي از نرفتن بيمار به محل كار را نيز اضافه
كنيم اهميت اين مسئله بيشتر مي شود.
تعديل فعاليت ها:
تعديل فعاليت ها
مي‌تواند نقش مهمي
در درمان كمردرد ها ايفا كند. خم شدن، يا
بلند كردن اشياء سنگين مي توانند كمردرد
را تشديد كنند و ممكنست محدود كردن
اينگونه كارها بسادگي باعث بهبود درد بيمار شود.
اورتوزها (كمربندهاي مخصوص) :
استفاده از كمربندهاي مخصوص (بريس ها)
براي درمان كمردرد از همان اوايل پيدايش كمردرد
مرسوم بوده است و شايد بتوان بريس هاي
متنوع و پيشرفته امروزي را نواد گان كمربندهاي
ساده اوليه دانست.
بريس ها براي بيحركت كردن فقرات كمري،
ثابت كردن حركات غيرطبيعي ، حفظ ترتيب
فقرات و اصلاح دفورميتي آنها بكار مي روند.
بريس وسيله اي مناسب در درمان خميدگي
ستون فقرات به طرفين (اسكوليوزيس) است،
اما نمي تواند هيچ يك از اهداف فوق را در
درمان حالات دژنراتيو
فقرات برآورده نمايد.
استفاده روتين از اورتوزها
براي درمان كمر درد توصيه نمي شود.
بريس ها در كنترل حركات
مهره هاي اول تا چهارم (L1-L4) موفقند
اما تنها در صورتي مي توانند حركات مهره هاي
چهارم ـ پنجم كمري و پنجم كمري ـ اول
خارجي (S1/L5 & L4/L5) را مهار كنند
كه حداقل يك ران را در بر گرفته باشند.
اغلب كمر دردها بمرور زمان خود بخود
بهبود مي يابند بشرطي كه با درمانهاي
بيمورد و بستن بريس، عضلات كمري و جداره
شكم را ضعيف نكرده باشيم.
تراكشن (كشش):
قرنهاست كه كشش براي درمان كمر درد
مورد استفاده قرار گرفته است ، اساس
استفاده از كشش اين تئوريست كه
«كشش عضلات و جدا كردن فقرات باعث اثرات
مثبتي بر ديسك خواهد شد» حتي برخي
معتقدند كه جدا كردن فقرات از هم باعث
جا افتادن ديسك برجسته خواهد شد!!!
انواع مختلفي از كشش وجود دارند
كشش دائمي در بيمارستان ، نوع متناوب
در فيزيوتراپي، اتوتراكشن (تحت كنترل بيمار)،
و تراكشن هاي جاذبه اي.
مقدار وزنه مورد نياز براي تاثير بر ديسك بين
مهره اي حداقل 25% وزن بدن است، كه يا
بيمار را جابجا خواهد كرد و يا تحمل نخواهد شد.
امروزه عقيده بر اينست كه تراكشن ارزش
و جايگاه چنداني در درمان كمر درد ندارد.
ب) درمانهاي طبي:
معمولاً داروهاي ضد درد، اولين خط درماني
در برخورد با كمردردها را به خود اختصاص
مي دهند، از جمله داروهاي انتخابي در اين
راستا مي توان به استامينوفن، ايبوپروفن،
ايندومتاسين و... يا حتي داروهاي مخدر اشاره كرد.
امروزه استفاده از داروهاي مخدر خصوصاً
در درمان كمردردهاي مزمن توصيه نمي شود،
چون باعث افزوده شدن مصرف مزمن مخدرها
(اعتياد) به دليل كمردرد مزمن خواهد شد
بهمين دليل جايگاه چنداني براي اين داروهاي
مخدر قائل نيستند.
( به درست یا غلط )
یکی از کابوس های
مردم
در تمام دنیاست !!!
علائم ناشي از كمردردهاي وابسته
به دژنراسيون ديسك بين مهره‌اي اغلب
موذيانه هستند.
اكثر اين بيماران دوره هائي از سفتي پشت
را گذرانده اند و اغلب شروع درد را ناشي
از يك واقعه حاد مثلاً يك روز كار سنگين
در منزل، رانندگي طولاني، يا بلند كردن
يك جسم سنگين و... مي دانند.
در اين بيماران ممكنست به باسن و پا
نيز كشد و بيماران را زمين گير نمايد.
معمولاً اين حملات درد طي دو تا چهارده
روز با ـ يا بدون درمان بهبود مي يابند
اما تمايل به عود وجود دارد.
در اين مبحث به درمان غير جراحي ( كنسرواتيو )
دژنراسيون ديسك بين مهره‌اي پرداخته خواهد شد.
الف) استراحت:
انواع مختلف استراحت عبارتند از:
خوابيدن در بستر، كمربندهاي مخصوص
(بريس) و يا حتي برخي ورزش را هم
(با مكانيسم برگرداندن قدرت عضلاني
و كاهش فشار بر مفاصل مجاور آنها)
نوعي درمان استراحتي مي دانند.
استراحت در بستر:
گاه درد به حدي شديد است كه بيمار
نمي تواند فعاليت‌هاي روزمره را حتماً
با استفاده از ضد دردها، آرام بخش‌ها
و بستن كمربندهاي مخصوص تحمل كند.
در چنين شرايطي بايد او را به بستر فرستاد.
بخاطر داشته باشيد كه مفاصل آسيب‌ديده
فقرات ،وزن بدن را تحمل مي‌كنند ، و
تنها راهي كه مي‌تواند فشار را بردارد،
استراحت در بستر است.
طبق بررسي هاي بعمل آمده مشخص
شد كه بيشترين كاهش فشار بر ديسك
بين مهره اي در حالت خوابيدن روبه بالاست.
چرخيدن بدن يا نشستن ، اين اثر را كاهش مي دهند.
مطالعات اخير نشان داده اند كه حداكثر مدت
زمان لازم براي استراحت در بستر دو تا
سه روز است مدت بيشتر از اين مي تواند
از طرفي باعث تصوّرات غلط بيمار در مورد
بيماريش شود. از طرف ديگر كاهش توده
عضلاني و استخواني، همچنين عوارض
قلبي ريوي در استراحت هاي طولاني تر
شايعترند.
اگر به مسائل فوق، ضربه هاي اقتصادي
ناشي از نرفتن بيمار به محل كار را نيز اضافه
كنيم اهميت اين مسئله بيشتر مي شود.
تعديل فعاليت ها:
تعديل فعاليت ها
مي‌تواند نقش مهمي
در درمان كمردرد ها ايفا كند. خم شدن، يا
بلند كردن اشياء سنگين مي توانند كمردرد
را تشديد كنند و ممكنست محدود كردن
اينگونه كارها بسادگي باعث بهبود درد بيمار شود.
اورتوزها (كمربندهاي مخصوص) :
استفاده از كمربندهاي مخصوص (بريس ها)
براي درمان كمردرد از همان اوايل پيدايش كمردرد
مرسوم بوده است و شايد بتوان بريس هاي
متنوع و پيشرفته امروزي را نواد گان كمربندهاي
ساده اوليه دانست.
بريس ها براي بيحركت كردن فقرات كمري،
ثابت كردن حركات غيرطبيعي ، حفظ ترتيب
فقرات و اصلاح دفورميتي آنها بكار مي روند.
بريس وسيله اي مناسب در درمان خميدگي
ستون فقرات به طرفين (اسكوليوزيس) است،
اما نمي تواند هيچ يك از اهداف فوق را در
درمان حالات دژنراتيو
فقرات برآورده نمايد.
استفاده روتين از اورتوزها
براي درمان كمر درد توصيه نمي شود.
بريس ها در كنترل حركات
مهره هاي اول تا چهارم (L1-L4) موفقند
اما تنها در صورتي مي توانند حركات مهره هاي
چهارم ـ پنجم كمري و پنجم كمري ـ اول
خارجي (S1/L5 & L4/L5) را مهار كنند
كه حداقل يك ران را در بر گرفته باشند.
اغلب كمر دردها بمرور زمان خود بخود
بهبود مي يابند بشرطي كه با درمانهاي
بيمورد و بستن بريس، عضلات كمري و جداره
شكم را ضعيف نكرده باشيم.
تراكشن (كشش):
قرنهاست كه كشش براي درمان كمر درد
مورد استفاده قرار گرفته است ، اساس
استفاده از كشش اين تئوريست كه
«كشش عضلات و جدا كردن فقرات باعث اثرات
مثبتي بر ديسك خواهد شد» حتي برخي
معتقدند كه جدا كردن فقرات از هم باعث
جا افتادن ديسك برجسته خواهد شد!!!
انواع مختلفي از كشش وجود دارند
كشش دائمي در بيمارستان ، نوع متناوب
در فيزيوتراپي، اتوتراكشن (تحت كنترل بيمار)،
و تراكشن هاي جاذبه اي.
مقدار وزنه مورد نياز براي تاثير بر ديسك بين
مهره اي حداقل 25% وزن بدن است، كه يا
بيمار را جابجا خواهد كرد و يا تحمل نخواهد شد.
امروزه عقيده بر اينست كه تراكشن ارزش
و جايگاه چنداني در درمان كمر درد ندارد.
ب) درمانهاي طبي:
معمولاً داروهاي ضد درد، اولين خط درماني
در برخورد با كمردردها را به خود اختصاص
مي دهند، از جمله داروهاي انتخابي در اين
راستا مي توان به استامينوفن، ايبوپروفن،
ايندومتاسين و... يا حتي داروهاي مخدر اشاره كرد.
امروزه استفاده از داروهاي مخدر خصوصاً
در درمان كمردردهاي مزمن توصيه نمي شود،
چون باعث افزوده شدن مصرف مزمن مخدرها
(اعتياد) به دليل كمردرد مزمن خواهد شد
بهمين دليل جايگاه چنداني براي اين داروهاي
مخدر قائل نيستند.
