این یک مطلب کاملا علمی در رابطه با گونه فراموش شده شعر فارسی، یعنی کرسی شعراست
شعری که زیر کرسی خوانده شود یا اصطلاحا کرسی شعر تا حدود 20 سال پیش متداول بود اما با هجوم وسایل ارتباط جمعی و توطعه ی برخی عوامل به فراموشی سپرده شد.ء
از قرن 8 هجری شمسی تا حدود 50 سال پیش مردم در شبهای سرد و طولانی زمستان زیر کرسی نشسته و محافل گرمی را بر پا میکردند، عموما در این اجتماعات افرادی با طبع شاعری یافت میشدند که اشعاری با مضامین اجتماعی، اخلاقی، طنز، هجو و..... می سرودند که این سروده ها را اصطلاحا کرسی شعر می نامیدند.ء
در دسته بندی موضوعی شعر فارسی عموما آنرا به دو قسم حماسی و غنایی تقسیم بندی می کنند، امابه گفته برخی کارشناسان شعر فارسی را باید به سه گونه حماسی، غنایی و کرسی تقسیم بندی کرد، که حتی برخی از افراطیون معتقدند که اشعار غنایی نیز زیر مجموعه ی اشعار کرسی هستند.ء
اما باید اذعان کرد که دو دهه ی اخیر افرادی با نفوذ در نظام آموزشی کشور کرسی شعر را از این تقسیم بندی حذف نموده و زیر مجموعه های آن یعنی اشعاری با مضامین اجتماعی، اخلاقی، طنز و ... را جزو اشعار غنایی به حساب آورده اند.ء
اما باید اذعان کرد که دو دهه ی اخیر افرادی با نفوذ در نظام آموزشی کشور کرسی شعر را از این تقسیم بندی حذف نموده و زیر مجموعه های آن یعنی اشعاری با مضامین اجتماعی، اخلاقی، طنز و ... را جزو اشعار غنایی به حساب آورده اند.ء
در مورد تاریچه ی شعر کرسی می توان گفت که تحقیقا سروده شدن اینگونه اشعار از حدود 200 سال قبل از میلاد متداول بوده ولی از 600 سال پیش به صورت جدی مورد توجه قرار گرفته است و پس از انقلاب مشروطه کرسی شعر نو نیز پا بر عرصه وجود گذاشت.ء
این گونه شعری در کشور های دیگر نیز بصورت های مشابه وجود دارد و حتی در برخی کشور ها شکل موسیقایی نیز یافته، مانند موسیقی رَپ اقلیت سیاه پوست آمریکا که در واقع اشعار آنرا می توان کرسی شعر به حساب آورد.ءاز این رهگذر دشمن همواره تلاش داشته با وارد کردن کرسی شعر خود به فرهنگ غنی فارسی آنرا به ابتذال بکشد.ء
از کرسی شعر سرایان به نام ایران می توان به عبید زاکانی و ایرج میرزا اشاره کرد و در ادبیات انگلیس هم برخی اشعار شکسپیر خصوصیات کرسی شعر را دارد،
همچنین از کرسی شعر سرایان معاصر می توان به هامون حسینیان، گونال علیُف (از کشور آذربایجان) ، سهرابعلی رضایی و عبدالصمد مهدی خو