دوباره طفل دل من بهانه ی تو گرفت

[fatemeh]

دوباره طفل دل من بهانه ی تو گرفت
شبانه، گریه کنان راه خانه ی تو گرفت

به هر گلی که گذر کرد، عطر زلف تو خواست
ز برگ برگ درختان، نشانه ی تو گرفت

به گاه رفتن تو اشک من ز دیده چکید
لبم به نغمه ی غمگین ترانه ی تو گرفت

"دمید در شب تنهایی ام ستاره ی اشک
دوباره طفل دل من بهانه ی تو گرفت"


​

​

​

مهدی سهیلی
​

​

 

[nafasss]

دختر ماه

رفت تنها آشنای بخت من
​

رفت و با غم ها مرا تنها گذاشت ​

چون نسیم تندپو از من گریخت ​

آهوانه سر به صحراها گذاشت .

​

ماه را گفتم که : ماهِ من کجاست ؟​

گفت : هر شب روی در روی منست .​

در دل شب هرکجا مهتاب هست، ماهِ تو بازو به بازوی منست.​

باغ را گفتم که : او را دیده ای ؟ ​

گفت : آری عطر این گلها از اوست .​

لحظه ای در دامن گلها نشست ،نغمه ی جانبخش بلبل ها از اوست .​

چشمه را گفتم : ازو داری نشان ؟​

گفت : او سرمایه ی نوش منست .​

نیمه شبها با تنی مهتابرنگ​

تا سحرگاهان در آغوش منست .​

از نسیم فرودینش خواستم ​

گفت : هر شب می خزم در کوی او ​

این همه عطری که در چنگ منست ​

نیست جز عطر سر گیسوی او ​

ای دمیده ! ای گریزان عشق من ! ​

چشمه ای ؟ نوری؟ نسیمی؟چیستی؟​

دختر ماهی ، عروس گلشنی ​

با همه هستی و با من نیستی ... !
​