Maryam
متخصص بخش ادبیات
جام جم آنلاين: مطالعات نشان مي‌دهد افرادي كه دور كمر آنها زياد است، طي دوره‌اي 9 ساله، خطر مرگ آنها به هر علت افزايش مي‌يابد. پيش از اين مشخص شده بود كه داشتن دور كمر زياد با آماس و ورم، مقاومت انسولين ديابت نوع 2، ميزان غيرعادي كلسترول و بيماري‌هاي قلبي همراه است.
شايد به اين علت كه دور كمر ارتباط نزديكي با بافت‌هاي چربي احاطه‌كننده امحا و احشا (اندام‌هاي شكمي) دارد. اعتقاد بر اين است كه اين چربي‌ها به مراتب خطرناك‌تر از بافت‌هاي چربي زيرپوستي هستند.محققان آمريكايي به مطالعه رابطه بين دور كمر و خطر مرگ در بين 48 هزار و 500 مرد 50 سال به بالا با ميانگين سني 69 و 56 هزار و 343 زن 50 سال به بالا با ميانگين سني 67 پرداختند.
شركت‌كنندگان در اين مطالعه اطلاعاتي در مورد وزن و دور كمر خود در سال 1997 ارائه كردند. مرگ اين افراد و علت آن طي يك دوره 9 ساله تا سال 2006 براساس شاخص ملي مرگ تحت نظر قرار گرفت.
طي اين دوره زماني 9315 مرد و 5332 زن جان خود را از دست دادند. پس از اندازه‌گيري شاخص جرم بدن (BMI) و ديگر علائم خطرناك، مشخص شد مرداني با كمر 120 سانتي‌متر و بيشتر و زناني با دور كمر 110 سانتي‌متر و بيشتر دو برابر بيش از ديگران در خطر مرگ طي اين دوره 90 ساله قرار داشته‌اند.
در بين تمامي دسته‌هاي مختلف شامل وزن نرمال، وزن زياد و شديدا چاق در مردان، آنها كه كمر بزرگ‌تري داشتند، بيشتر در معرض خطر مرگ بودند. اما در ميان زنان، آنها كه در دسته وزن نرمال قرار داشتند، خطر مرگ بيشتر بود.
علت ارتباط قوي‌تر بين مرگ و دور كمر زياد در زناني با شاخص جرم بدني پايين هنوز مشخص نيست.
شايد تجزيه و تحليل‌هاي بعدي در مورد ارتباط بين اندازه دور كمر و بافت‌هاي چربي اندام‌هاي شكمي يا اندازه‌گيري مقاومت انسولين در بين دسته‌هاي مختلف شاخص جرم بدن قادر به تشخيص دليل بيولوژيكي اين موضوع باشد.
شايد نتايج اين مطالعه بر گسترش رهنمودهاي آينده در مورد چاقي كمك كند و تاثيرگذار باشد. رهنمودها و ستورات باليني موجود براساس شواهد و بررسي‌ها در سال 1990 است. اين دستورات توصيه مي‌كند كه از اندازه دور كمر مي‌توان افزايش خطر بيماري‌ها را فقط در افرادي كه به لحاظ طبقه‌بندي شاخص جرم بدن داراي وزن زياد يا خيلي چاق هستند، تشخيص داد.
شايد به اين علت كه دور كمر ارتباط نزديكي با بافت‌هاي چربي احاطه‌كننده امحا و احشا (اندام‌هاي شكمي) دارد. اعتقاد بر اين است كه اين چربي‌ها به مراتب خطرناك‌تر از بافت‌هاي چربي زيرپوستي هستند.محققان آمريكايي به مطالعه رابطه بين دور كمر و خطر مرگ در بين 48 هزار و 500 مرد 50 سال به بالا با ميانگين سني 69 و 56 هزار و 343 زن 50 سال به بالا با ميانگين سني 67 پرداختند.
شركت‌كنندگان در اين مطالعه اطلاعاتي در مورد وزن و دور كمر خود در سال 1997 ارائه كردند. مرگ اين افراد و علت آن طي يك دوره 9 ساله تا سال 2006 براساس شاخص ملي مرگ تحت نظر قرار گرفت.
طي اين دوره زماني 9315 مرد و 5332 زن جان خود را از دست دادند. پس از اندازه‌گيري شاخص جرم بدن (BMI) و ديگر علائم خطرناك، مشخص شد مرداني با كمر 120 سانتي‌متر و بيشتر و زناني با دور كمر 110 سانتي‌متر و بيشتر دو برابر بيش از ديگران در خطر مرگ طي اين دوره 90 ساله قرار داشته‌اند.
در بين تمامي دسته‌هاي مختلف شامل وزن نرمال، وزن زياد و شديدا چاق در مردان، آنها كه كمر بزرگ‌تري داشتند، بيشتر در معرض خطر مرگ بودند. اما در ميان زنان، آنها كه در دسته وزن نرمال قرار داشتند، خطر مرگ بيشتر بود.
علت ارتباط قوي‌تر بين مرگ و دور كمر زياد در زناني با شاخص جرم بدني پايين هنوز مشخص نيست.
شايد تجزيه و تحليل‌هاي بعدي در مورد ارتباط بين اندازه دور كمر و بافت‌هاي چربي اندام‌هاي شكمي يا اندازه‌گيري مقاومت انسولين در بين دسته‌هاي مختلف شاخص جرم بدن قادر به تشخيص دليل بيولوژيكي اين موضوع باشد.
شايد نتايج اين مطالعه بر گسترش رهنمودهاي آينده در مورد چاقي كمك كند و تاثيرگذار باشد. رهنمودها و ستورات باليني موجود براساس شواهد و بررسي‌ها در سال 1990 است. اين دستورات توصيه مي‌كند كه از اندازه دور كمر مي‌توان افزايش خطر بيماري‌ها را فقط در افرادي كه به لحاظ طبقه‌بندي شاخص جرم بدن داراي وزن زياد يا خيلي چاق هستند، تشخيص داد.