فیزیکدانان تقریباً 50 سال است که در جستجویِ بوزون هیگز هستند. در ماهِ جولای سال 2012 دو همکاری در برخورددهندهی بزرگ هادرونی (LHC) در مرکز سرن، کشف جدیدی را اعلام کردهاند، که با انتظارات اصلی در مورد بوزون هیگز در توافق است. اما آیا این ذره قطعهی آخر از پازلِ مدل استاندارد است یا چیز مرموز دیگری هم وجود دارد؟
آزمایشِ مهمی که میتواند در مورد این ذره انجام شود، پاریتهی آن است، و آن اینکه تصویر آینهای آن چگونه رفتار میکند؟ در یک آینه، ذرات با پاریتهی زوج، شبیه هماند درحالیکه ذرات با پاریته ی فرد برعکساند به نظر میرسند. بوزون هیگزِ مدلِ استاندارد، یک اسکالر بوده و ذرهای با اسپین صفر و پاریتهی زوج است. اما مدلهای زیادی وجود دارند که شامل ذرهای با پاریتهی فرد و اسپین صفر هستند که به شبهبردار معروفند.
برای اولین بار، همکاری CMS که در LHC صورت گرفت، محدودیتهایی را در موردِ این امکان قائل شد. آنها واپاشی این ذرهی جدید را به یک جفت از بوزونهای Z مطالعه میکنند که هرکدام از آنها، به نوبهی خود، به یک زوج از لپتونها واپاشی میکنند. توزیع زاویهای لپتونها را تحت این پیش فرض که در آن اسپینِ ذرهی جدید صفر است، تحلیل کرده و دریافتند که سناریوی شبهاسکالرِ با پاریتهیِ فرد بیاعتبار بوده و مقدار آماری موثرِ p آن تنها 2.4% است. بنابراین تمامی شواهد تا کنون حاکی از سازگاریِ ذرهی جدید با بوزون هیگزِ مدلِ استاندارد است.
psi.ir
برای اولین بار، همکاری CMS که در LHC صورت گرفت، محدودیتهایی را در موردِ این امکان قائل شد. آنها واپاشی این ذرهی جدید را به یک جفت از بوزونهای Z مطالعه میکنند که هرکدام از آنها، به نوبهی خود، به یک زوج از لپتونها واپاشی میکنند. توزیع زاویهای لپتونها را تحت این پیش فرض که در آن اسپینِ ذرهی جدید صفر است، تحلیل کرده و دریافتند که سناریوی شبهاسکالرِ با پاریتهیِ فرد بیاعتبار بوده و مقدار آماری موثرِ p آن تنها 2.4% است. بنابراین تمامی شواهد تا کنون حاکی از سازگاریِ ذرهی جدید با بوزون هیگزِ مدلِ استاندارد است.
psi.ir
