بیش از 5 هزار سال پیش بردسیریها برای نخستین مرتبه به صنعت ذوب مس دست یافتند و در محل "تَل ابلیس" این کورهها را فعال کرده و رونق اقتصادی آن زمان را همت گماردند.
شهرستان بردسیر در روزگاران قدیم به عنوان مرکز ولایت کرمان از رونق و اعتبار ویژهای برخوردار بوده و با آثار تاریخی و مواریث گرانقدر فرهنگی، روستاها و کوهستانهای خوش آب و هوا، گلزارهای زیبا و تماشایی، مناطقی که بعضا در تمام سال دارای برف بوده و به ویژه در زمستان میتواند به عنوان مکانی برای ورزش اسکی مورد استفاده قرار گیرد.
علاوه بر این بردسیر از لحاظ اشاعه فرهنگ و تنویر افکار عمومی دارای پایگاه معتبر تاریخی بوده آن طور که بزرگان و آزادمردانی مانند شمسالدین محمد بردسیری، میرمحمد سعید مشیزی، میرزا آقاخان بردسیری و ... از آن برخاستند.
تحقیقات انجام شده به وسیله اساتید دانشگاه هاروارد در 40 سال قبل نشان میدهد که در این سرزمین، مردمی زندگی میکردهاند، بیش از 5 هزار سال پیش برای نخستین مرتبه به صنعت ذوب مس دست یافتند و در محل "تَل ابلیس" این کورهها را فعال کرده و رونق اقتصادی آن زمان را همت گماردند.
جاذبههای شهرستان بردسیر را میتوان به چند دسته جاذبههای کهن و تحقیقاتی، جاذبههای طبیعی و گردشگری، جاذبههای فرهنگی و باستانی و جاذبههای مذهبی تقسیم کرد.
"تَل بلیس" از جمله آثار باستانی و مواریث گرانقدر که حدیث تاریخ هزاران ساله بردسیر را بیان میکند و در 74 کیلومتری جنوب غربی کرمان و در دشت بردسیر و سه کیلومتری دهکده دشتکار واقع شده، نمایشگر آثاری است که براساس اعلام صاحب نظران جهانی، حدود 5 هزار سال پیش از این برای نخستین مرتبه ساکنان آن به صنعت ذوب مس دست یافتند و در این محل کورههایی برپا کردند.
این شهرستان در مورد جاذبههای فرهنگی و آثار باستانی دارای غنای فراوان است که از آن بین میتوان به ارگ بردسیر، خانه بهادرالملک، خانه مازولی، برج نگار، قلعه و برج ماهونک، قلعه کهن، قلعه جلالآباد و ... جاذبههای مسجد جامع بردسیر، پیر جارسوز، امامزاده سیدمحمد، امامزاده عبدالله و ... اشاره کرد.
وجود جاذبههای طبیعی و گردشگری در جایجای شهرستان بردسیر به این بخش از خاک استان کرمان ارزش خاصی بخشیده که شکوه بیشتر طبیعت را میتوان در منطقه لالهزار دید.
"لالهزار" منطقهای است که در فصل زمستان و تابستان زیبایی خود را دارد در تابستان خنکی نسیمی که از ارتفاعات بیش از 4 هزار متری کوههای همجوار مانند تخت عبدالبیگی و منطقه کوه شاه میوزد، گرمای این فصل را به فراموشی میسپارد و بهار را به ارمغان میآورد.
در فصل زمستان نیز لالهزار از شکوه و زیبایی خاصی برخوردار است که وجود کوههای و درههای پر از برف و دشتهای سپیدپوش دلیلی بر این ادعا است.
شهرستان بردسیر در روزگاران قدیم به عنوان مرکز ولایت کرمان از رونق و اعتبار ویژهای برخوردار بوده و با آثار تاریخی و مواریث گرانقدر فرهنگی، روستاها و کوهستانهای خوش آب و هوا، گلزارهای زیبا و تماشایی، مناطقی که بعضا در تمام سال دارای برف بوده و به ویژه در زمستان میتواند به عنوان مکانی برای ورزش اسکی مورد استفاده قرار گیرد.
علاوه بر این بردسیر از لحاظ اشاعه فرهنگ و تنویر افکار عمومی دارای پایگاه معتبر تاریخی بوده آن طور که بزرگان و آزادمردانی مانند شمسالدین محمد بردسیری، میرمحمد سعید مشیزی، میرزا آقاخان بردسیری و ... از آن برخاستند.
تحقیقات انجام شده به وسیله اساتید دانشگاه هاروارد در 40 سال قبل نشان میدهد که در این سرزمین، مردمی زندگی میکردهاند، بیش از 5 هزار سال پیش برای نخستین مرتبه به صنعت ذوب مس دست یافتند و در محل "تَل ابلیس" این کورهها را فعال کرده و رونق اقتصادی آن زمان را همت گماردند.
جاذبههای شهرستان بردسیر را میتوان به چند دسته جاذبههای کهن و تحقیقاتی، جاذبههای طبیعی و گردشگری، جاذبههای فرهنگی و باستانی و جاذبههای مذهبی تقسیم کرد.
"تَل بلیس" از جمله آثار باستانی و مواریث گرانقدر که حدیث تاریخ هزاران ساله بردسیر را بیان میکند و در 74 کیلومتری جنوب غربی کرمان و در دشت بردسیر و سه کیلومتری دهکده دشتکار واقع شده، نمایشگر آثاری است که براساس اعلام صاحب نظران جهانی، حدود 5 هزار سال پیش از این برای نخستین مرتبه ساکنان آن به صنعت ذوب مس دست یافتند و در این محل کورههایی برپا کردند.
این شهرستان در مورد جاذبههای فرهنگی و آثار باستانی دارای غنای فراوان است که از آن بین میتوان به ارگ بردسیر، خانه بهادرالملک، خانه مازولی، برج نگار، قلعه و برج ماهونک، قلعه کهن، قلعه جلالآباد و ... جاذبههای مسجد جامع بردسیر، پیر جارسوز، امامزاده سیدمحمد، امامزاده عبدالله و ... اشاره کرد.
وجود جاذبههای طبیعی و گردشگری در جایجای شهرستان بردسیر به این بخش از خاک استان کرمان ارزش خاصی بخشیده که شکوه بیشتر طبیعت را میتوان در منطقه لالهزار دید.
"لالهزار" منطقهای است که در فصل زمستان و تابستان زیبایی خود را دارد در تابستان خنکی نسیمی که از ارتفاعات بیش از 4 هزار متری کوههای همجوار مانند تخت عبدالبیگی و منطقه کوه شاه میوزد، گرمای این فصل را به فراموشی میسپارد و بهار را به ارمغان میآورد.
در فصل زمستان نیز لالهزار از شکوه و زیبایی خاصی برخوردار است که وجود کوههای و درههای پر از برف و دشتهای سپیدپوش دلیلی بر این ادعا است.