معمولاً هیچكس به ما چگونه دست دادن را یاد نمی دهد. اما اگر دقت كرده باشی خانمها و آقایان به اشكال متفاوت دست می دهند. حتی این تفاوتها در شغلها و شخصیتهای مختلف و وضعیتهای روحی متفاوت قابل مشاهده است. هنگامی كه خانمها می خواهند احساسات صادقانه خویش را به خصوص درمواقع بحرانی زندگی نسبت به خانمهای دیگر ابراز كنند، با یكدیگر دست نمی دهند بلكه دستهای فرد مقابل را به نرمی در دستهای خود گرفته و با حالت چهره، همدردی عمیق خود را بیان می كنند. چنین رفتاری در برخورد با آقایان به ندرت اتفاق می افتد. به نظر می رسد خانمها این رفتار را فقط برای ارتباط با همجنسان خود انتخاب كرده اند. از نحوه دست دادن افراد می توان بسیاری از خصوصیات كلی یا لحظه ای آنها را با دقت زیادی تشخیص داد. كف دست عرق كرده و خیس نشان دهنده دلهره و نوعی هیجان غیرعادی است. اگر كف دست شما زیاد عرق می كند، به احتمال زیاد شخصیت نگران و مضطربی دارید. به خاطر داشته باشید كه اگر اینگونه اید حتماً دستهایتان را قبل از دست دادن با دیگران خشك كنید. حتی بعضی بیماریها نیز در كف دستهای شما علائمی ویژه ایجاد می كنند. در بیماری پركاری غده تیروئید كف دستها مرطوب و گرم می شود و در اضطراب و اختلالات هراسی كف دستها مرطوب و سردند. سست و شل دست دادن بیانگر شخصیتی سرد، درونگرا و احتمالاً متكبر است. بیش از حد محكم دست دادن نیز به همین اندازه ناراحت كننده و خارج از عرف است به ویژه در نخستین ملاقاتها باید از هر دوی آنها بپرهیزیم. وقتی با كسی دست می دهید دقت كنید كه دست او روی دست شما قرار می گیرد یا زیردستانتان؟ اگر كف دست فردی در دست دادن، روی دست فرد دیگری قرار بگیرد، نشان دهنده تمایل بر تسلط و اعتماد به نفس او و همچنین علاقه به كنترل رابطه از سوی او دارد، برعكس اگر كف دست فردی زیر قرار بگیرد، نشان دهنده تمایل آن فرد به تحت تسلط بودن و واگذاری حق تصمیم گیری شخصی به فرد مقابل است. همچنین وقتی فردی در موقع دست دادن دست خود را بالاتر از حد معمول (در حد كمر) قرارداد نشان از تكبر و رئیس مآبی آن فرد دارد. اما دست دادن با شغل افراد نیز ارتباط دارد. به طور مثال بسیاری از ورزشكاران هنگام دست دادن نیرو و قدرت خویش را كنترل می كنند، در نتیجه به آرامی دست می دهند. هنرمندان چیره دست و ماهر، نوازندگان و جراحان نیز مراقب دستهای خود بوده و به آنها حساسند و در محافظتشان می كوشند. دست دادن دیپلماتیك هم خاص سیاستمداران است كه این از خصوصیات بارز آمریكاییان است. این نوع دست دادن به ویژه طی مبارزات انتخاباتی توسط كاندیداها و یا ملاقاتهای رسمی سران و وزیران دیده می شود. شكل معمول آن گرفتن شانه یا بازو با دست چپ هنگام دست دادن، امری معمول است. تهنیت و درود دو دوست قدیمی به این شكل پذیرفتنی است، اما برای بسیاری از افراد در مواجهه با كسانی كه آشنایی چندانی با آنان ندارند، این گونه دست دادن ناخوشایند است آنان این امر را به عنوان حركتی تظاهرآمیز و ریاكارانه تلقی می كنند اما هنوز بسیاری از سیاستمداران به انجام این عمل اصرار می ورزند. همچنین آداب و رسوم دست دادن در كشورها و فرهنگ های مختلف متفاوت است. فرانسویها درست مثل ما در هنگام ورود و خروج با یكدیگر دست می دهند. آلمانیها تنها یك بار با هم دست می دهند. برخی از آفریقاییها پس از هر بار دست دادن بشكن می زنند كه حاكی از رهایی و آزادی است. مردم برخی از كشورها هم دست دادن را خوب نمی دانند. آمریكاییها خیلی محكم دست می دهند كه احتمالاً از رقابتهای سنگین جسمی مانند كشتی سرخ پوستان نشأت گرفته است. پیچیده ترین شكل دست دادن را سیاهان آمریكایی دارند كه عملاً شامل چند عمل پیچیده است. دست دادن شكل تكامل یافته ای از ارتباطات غیركلامی است كه طی سالیان سال به نمادی جهانی در ارتباطات بدل شده است. مثلاً بالا نگه داشتن دو دست كه دلالت بر همراه نداشتن سلاح می كرده است، بعدها به درود و تهنیت و صلح طلبی در بدو خوش آمد بدل شده است. رومی ها با الهام از این عمل دست بر سینه می گذاشتند. آنها حتی به جای دست دادن، بازوهای هم را می گرفتند. دست دادن امروزی نشانه ای از خوش آمدگویی و پذیرایی است. تماس كامل دو كف دست، بیانگر صمیمیت و حاكی از یك رنگی و یكی بودن است. |