اثرات نامطلوب گرمایش زمین و تغییرات جوی، بسیاری از دانشمندان را به سمت یافتن راه‌هایی نوین برای کاهش یا از بین بردن نتایج این پدیده سوق داده است.
بتازگی گروهی از پژوهشگران اسکاتلندی استفاده از یک سیارک در فضا را برای این کار پیشنهاد کرده‌اند.
براساس روش پیشنهادی، یک توده غبار ناشی از یک‌سیارک می‌تواند میزان تابش خورشیدی دریافتی روی زمین را کاهش دهد. براساس محاسبات پژوهشگران، این روش می‌تواند میزان تابش دریافتی را تا کمتر از 2درصد کاهش دهد که این کار سبب جلوگیری از افزایش 2درجه سانتی‌گرادی متوسط دمای زمین -که قرار است در آینده روی دهد- می‌شود.
در این روش می‌توان یک سیارک را در فاصله‌ای چهار‌برابر فاصله زمین تا ماه که در آن گرانش خورشید و زمین همدیگر را خنثی می‌کنند ثابت نگه داشت (نقاط راگوانژی).
با این کار سیارک مورد نظر در مداری بین زمین و خورشید باقی مانده و توده‌ای از غبار تولید خواهد شد که قادر خواهد بود جلوی رسیدن بخشی اندک از تابش خورشیدی به زمین را بگیرد.
این ایده در نگاه اول تا حدی عجیب و غیر معمول به نظر می‌رسد، اما از نگاه این پژوهشگران راه‌حلی کاملا عملی است. با این حال آزمودن این روش، بزرگ‌ترین چالش پیش روی دانشمندان است.
با روش‌های مدلسازی رایانه‌ای تا‌حدی می‌توان روش انجام و نتایج این‌کار را پیش‌بینی کرد؛ بی‌شک اجرای این‌کار در محیط فضا حتی در ابعاد کوچک می‌تواند چالش بزرگی باشد.
مساله دیگری که در این میان مطرح است حفظ موارد احتیاطی است. یک سیارک بزرگ می‌تواند برای زمین خطرساز و مشکل‌آفرین باشد لذا اجرای این طرح نیازمند دقت فراوانی است.
با این که قرار دادن یک سیارک در مدار زمین می‌تواند از نظر خیلی‌ها بستری را برای برخوردهای احتمالی و بروز نتایج ناگوار پدید آورد، اما دانشمندان این طرح را زمینه کاهش پیامدهای ناگوار افزایش میانگین دمای زمین در آینده می‌دانند.
همچنین این گروه پژوهشی معتقد است چنین روشی راه‌حل دائمی برای این مشکل نیست. در واقع کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای بهترین گزینه پیش روی بشر برای رویارویی با پدیده گرمایش زمین است. اما قرار دادن یک سیارک بین راه خورشید و زمین سبب فراهم شدن فرصتی بیشتر برای بشر برای کاهش فعالیت‌های آلاینده‌اش می‌شود.
کنجکاو/2دی
بتازگی گروهی از پژوهشگران اسکاتلندی استفاده از یک سیارک در فضا را برای این کار پیشنهاد کرده‌اند.
براساس روش پیشنهادی، یک توده غبار ناشی از یک‌سیارک می‌تواند میزان تابش خورشیدی دریافتی روی زمین را کاهش دهد. براساس محاسبات پژوهشگران، این روش می‌تواند میزان تابش دریافتی را تا کمتر از 2درصد کاهش دهد که این کار سبب جلوگیری از افزایش 2درجه سانتی‌گرادی متوسط دمای زمین -که قرار است در آینده روی دهد- می‌شود.
در این روش می‌توان یک سیارک را در فاصله‌ای چهار‌برابر فاصله زمین تا ماه که در آن گرانش خورشید و زمین همدیگر را خنثی می‌کنند ثابت نگه داشت (نقاط راگوانژی).
با این کار سیارک مورد نظر در مداری بین زمین و خورشید باقی مانده و توده‌ای از غبار تولید خواهد شد که قادر خواهد بود جلوی رسیدن بخشی اندک از تابش خورشیدی به زمین را بگیرد.
این ایده در نگاه اول تا حدی عجیب و غیر معمول به نظر می‌رسد، اما از نگاه این پژوهشگران راه‌حلی کاملا عملی است. با این حال آزمودن این روش، بزرگ‌ترین چالش پیش روی دانشمندان است.
با روش‌های مدلسازی رایانه‌ای تا‌حدی می‌توان روش انجام و نتایج این‌کار را پیش‌بینی کرد؛ بی‌شک اجرای این‌کار در محیط فضا حتی در ابعاد کوچک می‌تواند چالش بزرگی باشد.
مساله دیگری که در این میان مطرح است حفظ موارد احتیاطی است. یک سیارک بزرگ می‌تواند برای زمین خطرساز و مشکل‌آفرین باشد لذا اجرای این طرح نیازمند دقت فراوانی است.
با این که قرار دادن یک سیارک در مدار زمین می‌تواند از نظر خیلی‌ها بستری را برای برخوردهای احتمالی و بروز نتایج ناگوار پدید آورد، اما دانشمندان این طرح را زمینه کاهش پیامدهای ناگوار افزایش میانگین دمای زمین در آینده می‌دانند.
همچنین این گروه پژوهشی معتقد است چنین روشی راه‌حل دائمی برای این مشکل نیست. در واقع کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای بهترین گزینه پیش روی بشر برای رویارویی با پدیده گرمایش زمین است. اما قرار دادن یک سیارک بین راه خورشید و زمین سبب فراهم شدن فرصتی بیشتر برای بشر برای کاهش فعالیت‌های آلاینده‌اش می‌شود.
کنجکاو/2دی