من می‌خواهم از خودم شروع کنم، شما چطور؟
ماه رمضان با آمدنش شیوه اغلب زندگی‌ها را دگرگون می‌کند، نوع تغذیه، الگوی استراحت و خواب، میزان ساعات کاری و حتی شیوه مصرف و خرید هم در این ماه تغییر می‌کند، در واقع، تغییر در سبک زندگی، یکی از سوغاتی‌های این ماه است که می‌تواند زمینه‌ساز تغییرات دیگر شود.
روز اول ماه مبارک بود، چیزی تا افطار نمانده بود، برادرم بی‌حال روی تخت دراز کشیده بود و چشمانش را بسته بود، می‌دانستیم با اضافه‌وزن و علاقه وافری که به خوراکی‌ها دارد، روزه گرفتن برایش کمی سخت‌تر است. مادرم در آشپزخانه مشغول آماده کردن بساط افطار بود، من هم کنترل تلویزیون را به دست گرفته بودم و بین شبکه‌ها می‌گشتم. پدرم که تازه از راه رسیده بود، نان بربری را به دست مادرم داد و رو به من گفت: «اذان همه شبکه‌ها با هم پخش می‌شود، این قدر این کانال، اون کانال نزن!» لبخندی زدم و دست از سر تلویزیون برداشتم، سراغ مادرم رفتم تا کمی کمکش کنم.
مدت‌ها بود همه با هم سر یک سفره ننشسته بودیم، اذان که گفتند، برادرم بدون یک لحظه مکث، لیوان شیری را که از قبل آماده کرده بود سرکشید، پدرم زیر لب دعای افطار را زمزمه کرد و آرام گفت: قبول باشد.
این داستان ماه‌های مبارکی است که هر سال، فارغ از هر اتفاقی، ما را دور هم جمع می‌کند. ماه‌های مبارکی که آغاز و پایانش به دست طلوع و غروب خورشید رقم می‌خورد و هیچ قانونی جز قانون هستی، آن را اداره نمی‌کند. ساعت افطارش به ساعت اضافه‌کاری اداره ربطی ندارد و ساعت سحرش هم پیر و جوان نمی‌شناسد. ماهی که فرصت می‌دهد تا هم به خودمان برسیم و با خودمان خلوت کنیم، هم جویای احوال آشنایانی شویم که قدیم‌ترها با آن‌ها دوست بوده‌ایم!
ماه رمضان با آمدنش شیوه اغلب زندگی‌ها را دگرگون می‌کند، نوع تغذیه، الگوی استراحت و خواب، میزان ساعات کاری و حتی شیوه مصرف و خرید هم در این ماه تغییر می‌کند، در واقع، تغییر در سبک زندگی، یکی از سوغاتی‌های این ماه است که می‌تواند زمینه‌ساز تغییرات دیگر شود.
این سفره‌ها برای شما هم آشناست
از کمی قبل از غروب آفتاب، یک سفره با هزار رنگ چیده می‌شود. چای، شیر گرم، نان و پنیر و سبزی و گردو، گوجه و خیار، خرما، زولبیا و بامیه، شله زرد، سوپ و... تازه این بخش افطاری سفره است، شاید نیم ساعت دیگر قرار است كه زرشک‌پلو و مرغ، پلو و خورش با سالاد فصل و سالاد شیرازی و ماست و خیار و... در همین سفره به زحمت جا پیدا کنند. سفره‌ای که برای پنج مهمان چیده شده است، اما کفاف 50 نفر را هم می‌دهد!
روزی یک جزء قرائت قرآن؛ چند سالی بود که این قانون را همراه با تلویزیون یا رادیو اجرا می‌کردم، روز اول ماه مبارک، قرآنم را از کتابخانه در می‌آوردم و کنار تلویزیون می‌گذاشتم. هر روز سر یک ساعت مشخص، می‌نشستم و یک جزء قرآنم را می‌خواندم.
برای امسال در خانه‌ام قانونی وضع کرده‌ام، می‌خواهم سفره‌های افطارم ساده باشد و برای شام، یک نوع غذا بیشتر درست نکنم. شاید وقتی خویشاوندانم را برای افطار دعوت کردم و آن‌ها سادگی سفره‌ام را دیدند، خودشان هم، همین تصمیم را بگیرند. می‌خواهم با سادگی سفره‌ام، بگویم که دوست داشتم در ثواب روزه‌هایشان شریک شوم، بی هیچ تجمل و تکلفی. من می‌خواهم از خودم شروع کنم، شما چطور؟
رمضان، بهار قرآن
روزی یک جزء قرائت قرآن؛ چند سالی بود که این قانون را همراه با تلویزیون یا رادیو اجرا می‌کردم، روز اول ماه مبارک، قرآنم را از کتابخانه در می‌آوردم و کنار تلویزیون می‌گذاشتم. هر روز سر یک ساعت مشخص، می‌نشستم و یک جزء قرآنم را می‌خواندم. امسال اما تصمیم دیگری گرفته‌ام، می‌خواهم هر روز چند صفحه قرآن، همراه با معنی بخوانم، می‌خواهم به خودم اجازه دهم که قرآن در من اثر کند، می‌خواهم امسال شروعی شود برای این که در تمام سال قرآن بخوانم. اصلاً شاید با همسرم صحبت کردم تا کمی قبل از افطار و کمی بعد از سحر، همگی با هم قرآن بخوانیم. هر سال از دیگران می‌شنوم كه قرآن خواندن باید با تدبر و اندیشه باشد، از شما چه پنهان که گاهی در مهمانی‌ها یا در جمع دوستان، همین نکته را با لحنی آموزنده(!) به آن‌ها می‌گویم، اما دریغ از این که خودم انجامش دهم، ولی من امسال می‌خواهم از خودم شروع کنم، شما چطور؟
ماهی برای بخشش
ماه رمضان، ما را به خودمان نزدیک‌تر می‌کند، اجازه می‌دهد کمی زلال‌تر و شفاف‌تر به خودمان نگاه کنیم. با کمی صداقت، سهم‌مان را از تمام اتفاقات ریز و درشت پیدا کنیم، ببخشیم و برای بخشیده شدن به دیگران فرصت دهیم. یک سالی می‌شود که از خواهرم خبری ندارم، از وقتی که چند اتفاق کوچک، فاصله‌ای بزرگ بینمان انداخت. حسابی دلتنگش شده‌ام، از دیگران سراغش را می‌گیرم، اما دلم آرام نمی‌شود.
همیشه منتظر بودم كه او یک قدم بیاید تا من صد قدم به سویش بروم و آشتی کنیم، اما امسال می‌خواهم خودم این یک قدم را بردارم. شاید او صد قدم نیاید، اما این یک قدم من، ارزش صدها قدم را دارد. شماره همراهش را از برادرم گرفته‌ام. خجالت می‌کشم که زنگ بزنم، اما می‌خواهم برایش یک پیام بفرستم، بنویسم «سلام آبجی، نماز و روزه‌هاتون قبول. دلم براتون تنگ شده، برای افطار منتظرتون هستم، منتظر همتون». من می‌خواهم از خودم شروع کنم، شما چطور؟
فرصتی برای خلوت
از قبل از افطار شروع می‌شود، تا آخر شب هم ادامه دارد، تازه اگر تکراری‌هایش را هم بخواهید دنبال کنید تا وقت سحر میتوانید پیش بروید، سریال‌های ماه رمضان را می‌گویم. دست صدا و سیما درد نکند، مبادا خیال کنید می‌خواهم زحمت آن‌ها را زیر سوال ببرم، هرگز! فقط می‌خواهم بگویم مبادا این سریال‌ها شما را غرق در تلویزیون کند، تا جایی که یادتان برود، درهای آسمان در اولین شب ماه رمضان گشوده شده و تا آخرین شب بسته نمی‌شود.
مبادا سریال‌های ماه رمضان شما را غرق در تلویزیون کند، تا جایی که یادتان برود، درهای آسمان در اولین شب ماه رمضان گشوده شده و تا آخرین شب بسته نمی‌شود.
می‌خواهم بگویم حیف است که تمام ساعاتِ این ماه عزیز، پای تلویزیون بگذرد. رمضان فرصتی است برای خلوت کردن با خود و فکر کردن درباره خداوند و خلقت و خویشتن. من می‌خواهم وقت‌های ماه رمضان امسالم را عادلانه تقسیم کنم، هم درونم را تماشا کنم و گاهی خلوت گزینم، هم بیرونم را ببینم و گاهی با دیگران همراه شوم. من می‌خواهم از خودم شروع کنم، شما چطور؟
خوردنی‌ها و نخوردنی‌ها
سحر
اگر تصمیم گرفته‌اید برای سحری، کباب، جوجه‌کباب، ماهی، کوکو سبزی یا کتلت درست کنید، بهتر است در تصمیم‌تان تجدیدنظر کنید، چرا که این غذاها به دلیل خشکی که دارند، شما را دچار عطش می‌کنند، در عوض بهتر است سراغ غذاهای دیرهضمی بروید که تا چند ساعت در معده شما دوام می‌آورند. مثل چی؟ مثل حبوبات، غلات، خرما و حلیم (حالا راز آن صف‌های طولانی جلوی حلیم فروشی را فهمیدید!) از موز و بادام هم غافل نشوید؛ با توجه به طولانی بودن روز، تا دلتان می‌خواهد میوه، سبزی‌های آبدار، کاهو، خیار، هندوانه و خربزه بخورید؛ اگر خوب دقت کنید می‌بینید که در این فهرست خبری از چای نیست! به این سبب که چای موجب افزایش میزان ادرار و دفع مواد معدنی مورد نیاز بدن، در طول روز می‌شود. هنگام سحر دست از سر نمکدان هم بردارید و این قدر روی غذاها یا میوه‌ها نمک نپاشید، این همه شوری برای دفع شدن، نیاز به آب دارد، از ما گفتن بود!
افطار
از آنجا که معده‌تان نزدیک 19 ساعت است که رنگ غذا ندیده است، کمی صبور باشید خوردن سه لیوان آب یخ، درست است که تشنگی را برطرف می‌کند، اما در عوض شما را دچار معده درد و بی‌حالی می‌کند، با یک نوشیدنی ولرم شروع کنید، شیر گرم یا چای رقیق با خرما، انتخاب‌های خوبی است، برای افطاری نان و پنیر و سبزی، گوجه و خیار، کمی سوپ یا آش کافی است.
دور غذاهای چرب و پرحجم را خط بکشید که این غذاها سبب هنگ کردن معده‌تان خواهد شد! به یاد دارید که برای سحری غذاهای دیرهضم خورده بودید، حالا وقت خوردن غذاهای زودهضم است، غذاهایی که حاوی قند و آرد سفید و زود هضم هستند، شله‌زرد هم جزو غذاهای زود هضم است.
شام
بهتر است وعده شام همراه افطار باشد، این را هم بگوییم که افطار به خودی خود، یک وعده غذایی کامل است. از خوردن غذاهای ادویه‌دار هم خودداری کنید که سبب می‌شود تا فردا شب همین موقع احساس عطش داشته باشید، در عوض غذاهای بخارپز و آب‌پز، انتخاب‌های خوبی برای شام هستند، فعلاً از غذاهای چرب و سرخ کرده هم خبری نیست! تا زمان قبل از خواب، مقدار زیادی آب، آب‌میوه و میوه استفاده کنید تا آب مورد نیاز بدنتان هم تأمین شود.
ماه رمضان با آمدنش شیوه اغلب زندگی‌ها را دگرگون می‌کند، نوع تغذیه، الگوی استراحت و خواب، میزان ساعات کاری و حتی شیوه مصرف و خرید هم در این ماه تغییر می‌کند، در واقع، تغییر در سبک زندگی، یکی از سوغاتی‌های این ماه است که می‌تواند زمینه‌ساز تغییرات دیگر شود.
مدت‌ها بود همه با هم سر یک سفره ننشسته بودیم، اذان که گفتند، برادرم بدون یک لحظه مکث، لیوان شیری را که از قبل آماده کرده بود سرکشید، پدرم زیر لب دعای افطار را زمزمه کرد و آرام گفت: قبول باشد.
این داستان ماه‌های مبارکی است که هر سال، فارغ از هر اتفاقی، ما را دور هم جمع می‌کند. ماه‌های مبارکی که آغاز و پایانش به دست طلوع و غروب خورشید رقم می‌خورد و هیچ قانونی جز قانون هستی، آن را اداره نمی‌کند. ساعت افطارش به ساعت اضافه‌کاری اداره ربطی ندارد و ساعت سحرش هم پیر و جوان نمی‌شناسد. ماهی که فرصت می‌دهد تا هم به خودمان برسیم و با خودمان خلوت کنیم، هم جویای احوال آشنایانی شویم که قدیم‌ترها با آن‌ها دوست بوده‌ایم!
ماه رمضان با آمدنش شیوه اغلب زندگی‌ها را دگرگون می‌کند، نوع تغذیه، الگوی استراحت و خواب، میزان ساعات کاری و حتی شیوه مصرف و خرید هم در این ماه تغییر می‌کند، در واقع، تغییر در سبک زندگی، یکی از سوغاتی‌های این ماه است که می‌تواند زمینه‌ساز تغییرات دیگر شود.
این سفره‌ها برای شما هم آشناست
از کمی قبل از غروب آفتاب، یک سفره با هزار رنگ چیده می‌شود. چای، شیر گرم، نان و پنیر و سبزی و گردو، گوجه و خیار، خرما، زولبیا و بامیه، شله زرد، سوپ و... تازه این بخش افطاری سفره است، شاید نیم ساعت دیگر قرار است كه زرشک‌پلو و مرغ، پلو و خورش با سالاد فصل و سالاد شیرازی و ماست و خیار و... در همین سفره به زحمت جا پیدا کنند. سفره‌ای که برای پنج مهمان چیده شده است، اما کفاف 50 نفر را هم می‌دهد!
رمضان، بهار قرآن
روزی یک جزء قرائت قرآن؛ چند سالی بود که این قانون را همراه با تلویزیون یا رادیو اجرا می‌کردم، روز اول ماه مبارک، قرآنم را از کتابخانه در می‌آوردم و کنار تلویزیون می‌گذاشتم. هر روز سر یک ساعت مشخص، می‌نشستم و یک جزء قرآنم را می‌خواندم. امسال اما تصمیم دیگری گرفته‌ام، می‌خواهم هر روز چند صفحه قرآن، همراه با معنی بخوانم، می‌خواهم به خودم اجازه دهم که قرآن در من اثر کند، می‌خواهم امسال شروعی شود برای این که در تمام سال قرآن بخوانم. اصلاً شاید با همسرم صحبت کردم تا کمی قبل از افطار و کمی بعد از سحر، همگی با هم قرآن بخوانیم. هر سال از دیگران می‌شنوم كه قرآن خواندن باید با تدبر و اندیشه باشد، از شما چه پنهان که گاهی در مهمانی‌ها یا در جمع دوستان، همین نکته را با لحنی آموزنده(!) به آن‌ها می‌گویم، اما دریغ از این که خودم انجامش دهم، ولی من امسال می‌خواهم از خودم شروع کنم، شما چطور؟
ماهی برای بخشش
ماه رمضان، ما را به خودمان نزدیک‌تر می‌کند، اجازه می‌دهد کمی زلال‌تر و شفاف‌تر به خودمان نگاه کنیم. با کمی صداقت، سهم‌مان را از تمام اتفاقات ریز و درشت پیدا کنیم، ببخشیم و برای بخشیده شدن به دیگران فرصت دهیم. یک سالی می‌شود که از خواهرم خبری ندارم، از وقتی که چند اتفاق کوچک، فاصله‌ای بزرگ بینمان انداخت. حسابی دلتنگش شده‌ام، از دیگران سراغش را می‌گیرم، اما دلم آرام نمی‌شود.
همیشه منتظر بودم كه او یک قدم بیاید تا من صد قدم به سویش بروم و آشتی کنیم، اما امسال می‌خواهم خودم این یک قدم را بردارم. شاید او صد قدم نیاید، اما این یک قدم من، ارزش صدها قدم را دارد. شماره همراهش را از برادرم گرفته‌ام. خجالت می‌کشم که زنگ بزنم، اما می‌خواهم برایش یک پیام بفرستم، بنویسم «سلام آبجی، نماز و روزه‌هاتون قبول. دلم براتون تنگ شده، برای افطار منتظرتون هستم، منتظر همتون». من می‌خواهم از خودم شروع کنم، شما چطور؟
فرصتی برای خلوت
از قبل از افطار شروع می‌شود، تا آخر شب هم ادامه دارد، تازه اگر تکراری‌هایش را هم بخواهید دنبال کنید تا وقت سحر میتوانید پیش بروید، سریال‌های ماه رمضان را می‌گویم. دست صدا و سیما درد نکند، مبادا خیال کنید می‌خواهم زحمت آن‌ها را زیر سوال ببرم، هرگز! فقط می‌خواهم بگویم مبادا این سریال‌ها شما را غرق در تلویزیون کند، تا جایی که یادتان برود، درهای آسمان در اولین شب ماه رمضان گشوده شده و تا آخرین شب بسته نمی‌شود.
می‌خواهم بگویم حیف است که تمام ساعاتِ این ماه عزیز، پای تلویزیون بگذرد. رمضان فرصتی است برای خلوت کردن با خود و فکر کردن درباره خداوند و خلقت و خویشتن. من می‌خواهم وقت‌های ماه رمضان امسالم را عادلانه تقسیم کنم، هم درونم را تماشا کنم و گاهی خلوت گزینم، هم بیرونم را ببینم و گاهی با دیگران همراه شوم. من می‌خواهم از خودم شروع کنم، شما چطور؟
خوردنی‌ها و نخوردنی‌ها
سحر
اگر تصمیم گرفته‌اید برای سحری، کباب، جوجه‌کباب، ماهی، کوکو سبزی یا کتلت درست کنید، بهتر است در تصمیم‌تان تجدیدنظر کنید، چرا که این غذاها به دلیل خشکی که دارند، شما را دچار عطش می‌کنند، در عوض بهتر است سراغ غذاهای دیرهضمی بروید که تا چند ساعت در معده شما دوام می‌آورند. مثل چی؟ مثل حبوبات، غلات، خرما و حلیم (حالا راز آن صف‌های طولانی جلوی حلیم فروشی را فهمیدید!) از موز و بادام هم غافل نشوید؛ با توجه به طولانی بودن روز، تا دلتان می‌خواهد میوه، سبزی‌های آبدار، کاهو، خیار، هندوانه و خربزه بخورید؛ اگر خوب دقت کنید می‌بینید که در این فهرست خبری از چای نیست! به این سبب که چای موجب افزایش میزان ادرار و دفع مواد معدنی مورد نیاز بدن، در طول روز می‌شود. هنگام سحر دست از سر نمکدان هم بردارید و این قدر روی غذاها یا میوه‌ها نمک نپاشید، این همه شوری برای دفع شدن، نیاز به آب دارد، از ما گفتن بود!
از آنجا که معده‌تان نزدیک 19 ساعت است که رنگ غذا ندیده است، کمی صبور باشید خوردن سه لیوان آب یخ، درست است که تشنگی را برطرف می‌کند، اما در عوض شما را دچار معده درد و بی‌حالی می‌کند، با یک نوشیدنی ولرم شروع کنید، شیر گرم یا چای رقیق با خرما، انتخاب‌های خوبی است، برای افطاری نان و پنیر و سبزی، گوجه و خیار، کمی سوپ یا آش کافی است.
دور غذاهای چرب و پرحجم را خط بکشید که این غذاها سبب هنگ کردن معده‌تان خواهد شد! به یاد دارید که برای سحری غذاهای دیرهضم خورده بودید، حالا وقت خوردن غذاهای زودهضم است، غذاهایی که حاوی قند و آرد سفید و زود هضم هستند، شله‌زرد هم جزو غذاهای زود هضم است.
شام
بهتر است وعده شام همراه افطار باشد، این را هم بگوییم که افطار به خودی خود، یک وعده غذایی کامل است. از خوردن غذاهای ادویه‌دار هم خودداری کنید که سبب می‌شود تا فردا شب همین موقع احساس عطش داشته باشید، در عوض غذاهای بخارپز و آب‌پز، انتخاب‌های خوبی برای شام هستند، فعلاً از غذاهای چرب و سرخ کرده هم خبری نیست! تا زمان قبل از خواب، مقدار زیادی آب، آب‌میوه و میوه استفاده کنید تا آب مورد نیاز بدنتان هم تأمین شود.
باشگاه کاربران تبیان - ارسالی از: good_days