روستای چینو در شمال شرقی ایران در استان گلستان قرار دارد.
این روستا در 50 کیلومتری شرق گرگان و در 16 کیلومتری جنوب شرقی شهرستان علی آباد واقع شده است ،از شمال شرقی به مرکز علی آباد ، از جنوب به روستای افراتخته ، از مشرق به روستای خاک پیرزن واز مغرب به روستای بالا چلی محدود است ودارای 50 دقیقه و36 درجه عرض جغرافیایی و56 دقیقه و54 درجه طول جغرافیایی بوده و از سطح دریا 760 متر ارتفاع دارد.چینو دارای آب و هوای معتدل کوهستانی با مناظر سرسبز بوده جزو دیه های ییلاقی به شمار می آید و هر ساله در فصل بهار و تابستان پذیرای میهمانان زیادی است.
وجه تسمیه
درباره وجه تسمیه دیه چینو گزارشی درکتابچه وقایع کتول بیان شده که 14 خانوار از ترکان زنجان به کتول مهاجرت و در روستای چینو استقرار یافته اند و از آنجا نام «چینی کوه » را برای اولین بار می بینیم.
از گزارشهای جمع آوری شده در روستای یاد شده نقلی به دست آمد که از کارخانه ای سخن گفته شده که ظروف چینی را تولید می کرده است این عبارت تا حدودی به ما می گوید که روستای چینو مخفف «چینی کوه »می باشد که یادآور یادمانهای دیرینه و لبریز از آرزو بوده است .
در اعتقاد ایران باستان لفظ «چینوت» را داریم که یاد آور «پل صراطی» است که مسلمانان بدان اعتقاد دارند .اگر چه این نظریه هیچگونه اساسی ندارد ، شاید لفظ چینو از چینوت باشد واین احتمال از آن جهت است که روستای اولیه بر ارتفاع کوه قرار داشته است وایرانیان باستان نیز معتقد بودند که «پل چینوت» از یک سو به کوه البرز واز سوی دیگر به کوه دائیتی استوار است ودوزخ در زیر آن قرار دارد (ر.ک.ایران وتمدن ایرانی.کلمان هوار .ترجمه حسن انوشه(ص 171.) توضیح اینکه روستای چینو با آنکه در محدوده خاک کتول جای دارد ،لکن در اسناد ومدارک قدیم جزو دهات فندرسک قرار داشته ولی در حال حاضر در زمره دیه های علی آباد به شمار می آید.
آثار تاریخی
از فحوای گفتار اهالی روستا که گاه عبارت « بالا چینو» را بر زبان می آورند، چنین به نظر می آید که روستای اولیه در فاصله ای اندک در ضلع باختری آبادی کنونی دیه یاد شده قرار داشته است اما درباره سوابق تاریخی آن اخبار چندانی به دست نیاوردیم . هر چند آثاری مانند « دنگ آسیو» « پیر گلدس » « پیر چهارشنبه » و« پیر غلامرضا » از دیرینگی منطقه حکایت می کند ، و حمام مخروبه وقدیمی روستا شاهدی دیگر است برای آنکه ساکنان روستای چینو روزگاران پر امیدی را پشت سر نهاده اند .همچنانکه ذکر شد به سبب کمبود مدارک و مآخذ از جابجایی و انتقال « بالا چینو» به موضع فعلی آن تقریباً چیزی نمی دانیم .
از دیگر آثار قدیم می توان از تپه ای نام برد که در ضلع جنوبی چینو واقع شده و بنا به روایات بزرگان آبادی در زمان فردی به نام مهدی شاه که از خوانین قدیم بوده و به دست مردم ساخته شده است.
لکن از گفتار پاره ای از پیران آبادی وانجام مقایسه ها در این باره ،می توان گفت این موضوع در زمانی بالغ بر یک صد سال قبل صورت گرفته است . به گزارش کتابچه نفوس آباد که عهد حکومت ملک آرا نوشته شده ، روستای چینو از36نفر نفوس برخوردار بوده است.
شغل مردمان روستای چینو شامل : کشاورزی ، باغداری ، دامداری و زنبورداری است.
عمده ترین محصول کشاورزی چینو برنج است . به لحاظ واقع شدن زمینهای کشاورزی این روستا در دهانه زرین گل و برخورداری از منطقه نیمه مرطوب کوهستانی و نیز برخورداری از آبهای جاری شده از کوههای سمنان (که بسیار مغذی است) و همچنین وزش بادهای مناسب در طول شبانه روز از کوههای ابر و ملک سلیمان ، مخصوصاً در هنگام گرده افشانی برنج و نیزکم آفت بودن این منطقه ، موقعیت مناسبی را برای کاشت برنج در این زمینها فراهم آورده است و برنج تولید شده آن زبانزد خاص و عام در منطقه علی آباد است و از انواع برنج آن می توان سنگ تارم،گرم تارم ،دم سیاه و هاشمی را نام برد.
دیگر محصولات کشاورزی این روستا شامل گندم،جو ، ارزن می باشد
از محصولات باغداری در این روستا می توان به گردو ،سیب درختی و گلابی اشاره کرد.
این روستا به لحاظ دارا بودن آب و هوای کوهستانی و انوع گلهای وحشی و نیز انواع درختان مثل نمدار و ... محیطی مناسب و بکر برای زندگی زنبورعسل بوده و سالانه بالغ بر چندین تن عسل طبیعی در این روستا تولید می گردد .
