دانشمندان با استفاده از فناوری نانو در حال طراحی تکنیکی نوین جهت درخشان نگهداشتن سطح اشیا نقرهیی هستند.
به گزارش سرویس علمی خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، هزاران نمونه از صنایع دستی نقرهیی در موزههای سراسر جهان وجود دارند و درخشان نگه داشتن آنها فرایندی چالشبرانگیز به شمار میآید.
تیمی تحقیقاتی به رهبری ری فانوف پروفسور مهندسی و علم مواد از دانشگاه مریلند با همکاری موزه هنر والترز واقع در بالتیمور تلاش کردهاند روشهای سادهتری را برای حفاظت از صنایع نقرهیی رنگ ارائه دهند.
نقره در واکنش به سولفید هیدروژن تیره میشود و لایهیی سیاهرنگ از سولفید نقره را بر روی سطح صنایع دستی تشکیل میدهد.
عمل پلیش دادن جهت رفع این لایه موجب از بینرفتن لایه زیرین میشود که این امر در مورد صنایع دستی گرانبها امری ناخوشایند به شمار میآید.
حفاظتگرهای کنونی حاضر در موزهها میتوانند لایهیی نازک از لاک نیتروسلولز را جهت حفظ نقره اعمال کنند. با این حال این پوشش که اغلب توسط یک متخصص خبره و با رنگ کردن دستی اعمال میشود باید بهطور میانگین هر سی سال یک بار برطرف و دوباره اعمال شود که این عمل بسیار هزینهبر است.
یک روش سریعتر نیز نمایش دادن قطعات نقرهیی در یک اتاقک بسته با هوای ***** شده است اما این اتاقکها اکثراً با گذشت زمان دارای روزنه میشوند، استفاده از آنها مستلزم هزینه است و همچنین قرار دادن یک قطعه هنری در پشت شیشه مانع از مشاهده دقیق آن توسط افراد میشود.
فانونف و همکارانش هماکنون در حال بررسی تکنیکی برای غلبه بر تعدادی از نارساییهای شیوههای کنونی هستند. فرایند آنها که رسوب لایه اتمی (ALD) نام دارد، به دانشمندان امکان کنترل سطح اتمی ضخامت فیلم شفاف اکسید تجمع یافته بر روی سطح اشیا نقرهیی را میدهد.
با استفاده از مجموعهیی از واکنشهای شیمیایی محدود شده به سطح، این محققان قادر خواهند بود فیلم حفاظتی را هر بار در لایهیی با ضخامت اتم ایجاد کنند.
فیلمهایی که فانوف و همکارانش آزمایش کردهاند دارای ضخامت کمتر از 100 نانومتر هستند که این عدد کوچکتر از یک هزارم ضخامت موی انسان است.
این تیم تحقیقاتی هماکنون در حال اعمال فیلمهای ALD به ویفرهای آزمایشی منسجم نقره هستند. انسجام ویفرها (wafer) به محققان این امکان را میدهد که متغیرهایی همچون ترکیب نقره را به منظور خلق مدلی از سینتیک تیرهکننده کنترل کنند (به این دلیل که سولفور از خلال فیلم افشانده میشود).
قبل از اینکه محققان از ALD بر روی قطعات هنری موجود در موزهها استفاده کنند، باید ثابت کنند که این پوشش بدون آسیب رساندن به شی میتواند برطرف شود و اینکه فیلم نازک دارای اثر حداقل بر چهره نقره است.
فیلمهای ALD دارای مزیتی دیگر بر لاک نیتروسلولز معمول هستند که با گذر زمان به رنگ زرد مبدل میشود و فانوف و همکارانش در حال انجام آزمایشاتی جهت بررسی این موضوع هستند که ضخامت فیلمهای ALD تا چه میزان بر انعکاس نور توسط نقره اثر میگذارند.
به گزارش سرویس علمی خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، هزاران نمونه از صنایع دستی نقرهیی در موزههای سراسر جهان وجود دارند و درخشان نگه داشتن آنها فرایندی چالشبرانگیز به شمار میآید.
تیمی تحقیقاتی به رهبری ری فانوف پروفسور مهندسی و علم مواد از دانشگاه مریلند با همکاری موزه هنر والترز واقع در بالتیمور تلاش کردهاند روشهای سادهتری را برای حفاظت از صنایع نقرهیی رنگ ارائه دهند.
نقره در واکنش به سولفید هیدروژن تیره میشود و لایهیی سیاهرنگ از سولفید نقره را بر روی سطح صنایع دستی تشکیل میدهد.
عمل پلیش دادن جهت رفع این لایه موجب از بینرفتن لایه زیرین میشود که این امر در مورد صنایع دستی گرانبها امری ناخوشایند به شمار میآید.
حفاظتگرهای کنونی حاضر در موزهها میتوانند لایهیی نازک از لاک نیتروسلولز را جهت حفظ نقره اعمال کنند. با این حال این پوشش که اغلب توسط یک متخصص خبره و با رنگ کردن دستی اعمال میشود باید بهطور میانگین هر سی سال یک بار برطرف و دوباره اعمال شود که این عمل بسیار هزینهبر است.
یک روش سریعتر نیز نمایش دادن قطعات نقرهیی در یک اتاقک بسته با هوای ***** شده است اما این اتاقکها اکثراً با گذشت زمان دارای روزنه میشوند، استفاده از آنها مستلزم هزینه است و همچنین قرار دادن یک قطعه هنری در پشت شیشه مانع از مشاهده دقیق آن توسط افراد میشود.
فانونف و همکارانش هماکنون در حال بررسی تکنیکی برای غلبه بر تعدادی از نارساییهای شیوههای کنونی هستند. فرایند آنها که رسوب لایه اتمی (ALD) نام دارد، به دانشمندان امکان کنترل سطح اتمی ضخامت فیلم شفاف اکسید تجمع یافته بر روی سطح اشیا نقرهیی را میدهد.
با استفاده از مجموعهیی از واکنشهای شیمیایی محدود شده به سطح، این محققان قادر خواهند بود فیلم حفاظتی را هر بار در لایهیی با ضخامت اتم ایجاد کنند.
فیلمهایی که فانوف و همکارانش آزمایش کردهاند دارای ضخامت کمتر از 100 نانومتر هستند که این عدد کوچکتر از یک هزارم ضخامت موی انسان است.
این تیم تحقیقاتی هماکنون در حال اعمال فیلمهای ALD به ویفرهای آزمایشی منسجم نقره هستند. انسجام ویفرها (wafer) به محققان این امکان را میدهد که متغیرهایی همچون ترکیب نقره را به منظور خلق مدلی از سینتیک تیرهکننده کنترل کنند (به این دلیل که سولفور از خلال فیلم افشانده میشود).
قبل از اینکه محققان از ALD بر روی قطعات هنری موجود در موزهها استفاده کنند، باید ثابت کنند که این پوشش بدون آسیب رساندن به شی میتواند برطرف شود و اینکه فیلم نازک دارای اثر حداقل بر چهره نقره است.
فیلمهای ALD دارای مزیتی دیگر بر لاک نیتروسلولز معمول هستند که با گذر زمان به رنگ زرد مبدل میشود و فانوف و همکارانش در حال انجام آزمایشاتی جهت بررسی این موضوع هستند که ضخامت فیلمهای ALD تا چه میزان بر انعکاس نور توسط نقره اثر میگذارند.