نکته طعنه آمیز درباره نتایج جدیدترین تحقیقات دانشمندان درباره وضعیت حیات در سیاره زمین این است که عمر کره زمین در نتیجه میزان کم دی اکسید کربن نه میزان زیاد از حد آن که امروز مورد بحث است، به پایان می رسد.
کارشناسان درحال حاضر تلاش می کنند راه هایی برای کاهش سطح گازهای گلخانه ای پیدا کنند تا از گرمایش زمین که خارج از کنترل شده جلوگیری کند. اما با کهولت سن خورشید، داغتر شدن آن و بخار بیشتر واکنشهای شیمیایی با آب باران، میزان دی اکسید کربن کمتر و کمتر می شود.
ظرف کمتر از یک میلیارد سال دیگر سطح دی اکسید کربن به قدری کاهش می یابد که گیاهانی که فرآیند فوتوسنتز انجام می دهند دوام نمی آورند. وقتی این اتفاق رخ می دهد، حیات در زمین به نوعی که ما می شناسیم متوقف می شود.
با از بین رفتن گیاهان و حیوانات گیاهخوار و گوشتخوارانی که از گیاهخواران تغذیه می کنند، از بین می روند. در نهایت میکروبها تنها چیزی هستند که باقی می مانند.
با گذشت میلیارد سال دیگر اقیانوسها کاملا خشک می شوند و تنها سخترین حشرات باقی می مانند.
جک او مالی- جیمز از دانشگاه سنت اندروز در اسکاتلند به عنوان زیست اختر شناس اظهار داشت: آینده دور زمین نسبت به حیات خصومت خواهد داشت. همه موجودات زنده نیاز به آب دارند بنابراین همه بقایای حیات در زمین یا به ارتفاعات بالا یه به غارهای زیرزمینی محدود می شوند.
براساس اظهارات وی ارگانیسمهای باقی مانده باید با دمای شدید و تشعشع بسیار ماوراء بنفش کنار آیند.
اوماری – جیمز پیش بینی های غم انگیز خود از آینده حیات در زمین را در همایش ملی ستاره شناسی که در دانشگاه سنت اندروز برگزار شده بود، مطرح کرد.
این پیش بینی ها بر اساس یک شبیه سازی رایانه ای از تغیر تغییرات بلند مدت خورشید روی زمین ارائه شده است. با پیر شدن خورشید طی چند میلیارد سال اینده، آنتظار می رود که خورشید برجای خود باقی بماند اما نور آن بیشتر شود. افزایش تشعشع شدید نیز موجب گرم شدن زمین می شود تا زمانی که اقیانوسها بخار شوند.
اوماری- جیمز گفت: وقتی که به دنبال حیات فرازمینی هستیم تصورات ما عمدتا محدود به نوع حیاتی است که در زمین می شناسیم. حیات در آینده دور زمین با حیات امروز بسیار متفاوت خواهد بود به این معنا که برای یافتن حیات روی سیاره های دیگر باید دنبال یک سری سرنخهای کاملا جدیدی باشیم. کنجکاو
کارشناسان درحال حاضر تلاش می کنند راه هایی برای کاهش سطح گازهای گلخانه ای پیدا کنند تا از گرمایش زمین که خارج از کنترل شده جلوگیری کند. اما با کهولت سن خورشید، داغتر شدن آن و بخار بیشتر واکنشهای شیمیایی با آب باران، میزان دی اکسید کربن کمتر و کمتر می شود.
ظرف کمتر از یک میلیارد سال دیگر سطح دی اکسید کربن به قدری کاهش می یابد که گیاهانی که فرآیند فوتوسنتز انجام می دهند دوام نمی آورند. وقتی این اتفاق رخ می دهد، حیات در زمین به نوعی که ما می شناسیم متوقف می شود.
با از بین رفتن گیاهان و حیوانات گیاهخوار و گوشتخوارانی که از گیاهخواران تغذیه می کنند، از بین می روند. در نهایت میکروبها تنها چیزی هستند که باقی می مانند.
با گذشت میلیارد سال دیگر اقیانوسها کاملا خشک می شوند و تنها سخترین حشرات باقی می مانند.
جک او مالی- جیمز از دانشگاه سنت اندروز در اسکاتلند به عنوان زیست اختر شناس اظهار داشت: آینده دور زمین نسبت به حیات خصومت خواهد داشت. همه موجودات زنده نیاز به آب دارند بنابراین همه بقایای حیات در زمین یا به ارتفاعات بالا یه به غارهای زیرزمینی محدود می شوند.
براساس اظهارات وی ارگانیسمهای باقی مانده باید با دمای شدید و تشعشع بسیار ماوراء بنفش کنار آیند.
اوماری – جیمز پیش بینی های غم انگیز خود از آینده حیات در زمین را در همایش ملی ستاره شناسی که در دانشگاه سنت اندروز برگزار شده بود، مطرح کرد.
این پیش بینی ها بر اساس یک شبیه سازی رایانه ای از تغیر تغییرات بلند مدت خورشید روی زمین ارائه شده است. با پیر شدن خورشید طی چند میلیارد سال اینده، آنتظار می رود که خورشید برجای خود باقی بماند اما نور آن بیشتر شود. افزایش تشعشع شدید نیز موجب گرم شدن زمین می شود تا زمانی که اقیانوسها بخار شوند.
اوماری- جیمز گفت: وقتی که به دنبال حیات فرازمینی هستیم تصورات ما عمدتا محدود به نوع حیاتی است که در زمین می شناسیم. حیات در آینده دور زمین با حیات امروز بسیار متفاوت خواهد بود به این معنا که برای یافتن حیات روی سیاره های دیگر باید دنبال یک سری سرنخهای کاملا جدیدی باشیم. کنجکاو