یک سحابی باستانی که مانند «جمجمه آتشین» به نظر می‌رسد، در حال گذر از خلال کهکشان راه شیری است.
به گزارش سرویس علمی خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، این سحابی علاقه‌مندان به کتاب کمدی «روح‌سوار» را به یاد جانی بلیز می‌اندازد که جمجمه آتشینش هنگامی که سوار بر موتورسیکلت با شیاطین می‌جنگد به خوانندگان پوزخند می‌زند.
دکتر تراویس ای رکتور از دانشگاه آلاسکا آنکوراژ این تصویر حیرت‌کننده را شکار کرده است.
وی تصویر را در نمایی از میدان وسیع دوربین Mosaic گرفته است که بر روی تلسکوپ چهار متری رصدخانه ملی Kitt Peak نصب است.
سحابی مزبور که در قلب ابر غباری واقع شده، هم‌اکنون به سرعت از خلال کهکشان راه شیری حرکت می‌کند؛ جایی که گاز و غبار بیشتر از حد معمول بین ستارگان وجود دارد.
موی آتشین توسط حرکت سحابی سیاره‌ای خلق می‌شود و گاز هیدروژن از این ستاره به بیرون ساطع می‌شود.
چهره این جمجمه از اتم‌های هیدروژن پرانرژی تشکیل شده و نقطه آبی‌نگ تیره در مرکز گاز آبی خود ستاره است.
به منظور ایجاد تصویری قابل‌توجه، دکتر رکتور گازهای مختلف را رنگ‌آمیزی کرده است.
ابر بین‌ستاره‌یی «سحابی جمجمه آتشین» لقب گرفته و در واقع، بقایای درخشان یک ستاره در حال مرگ است که اندازه آن بزرگ‌تر از خورشید گزارش شده است.
عمر سحابی باستانی Sh2-68، چهل و پنج هزار سال برآورد شده است.
به گزارش سرویس علمی خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، این سحابی علاقه‌مندان به کتاب کمدی «روح‌سوار» را به یاد جانی بلیز می‌اندازد که جمجمه آتشینش هنگامی که سوار بر موتورسیکلت با شیاطین می‌جنگد به خوانندگان پوزخند می‌زند.
دکتر تراویس ای رکتور از دانشگاه آلاسکا آنکوراژ این تصویر حیرت‌کننده را شکار کرده است.
وی تصویر را در نمایی از میدان وسیع دوربین Mosaic گرفته است که بر روی تلسکوپ چهار متری رصدخانه ملی Kitt Peak نصب است.
سحابی مزبور که در قلب ابر غباری واقع شده، هم‌اکنون به سرعت از خلال کهکشان راه شیری حرکت می‌کند؛ جایی که گاز و غبار بیشتر از حد معمول بین ستارگان وجود دارد.
موی آتشین توسط حرکت سحابی سیاره‌ای خلق می‌شود و گاز هیدروژن از این ستاره به بیرون ساطع می‌شود.
چهره این جمجمه از اتم‌های هیدروژن پرانرژی تشکیل شده و نقطه آبی‌نگ تیره در مرکز گاز آبی خود ستاره است.
به منظور ایجاد تصویری قابل‌توجه، دکتر رکتور گازهای مختلف را رنگ‌آمیزی کرده است.
ابر بین‌ستاره‌یی «سحابی جمجمه آتشین» لقب گرفته و در واقع، بقایای درخشان یک ستاره در حال مرگ است که اندازه آن بزرگ‌تر از خورشید گزارش شده است.
عمر سحابی باستانی Sh2-68، چهل و پنج هزار سال برآورد شده است.