Maryam
متخصص بخش ادبیات
تا انجام تحقیقات جدید، شش ژن، عامل بروز پارکینسون دانسته می شد اما اکنون محققان دریافته اند که پنج ژن دیگر نیز در این امر دخالت دارند.
این تحقیقات، که نتیجه آن در نشریه علمی لانست منتشر شده، ممکن است دنیای پزشکی را به کشف درمان کامل یا داروهای بهتر برای این بیماری نزدیکتر کند.
در گذشته تصور می شد بیماری پارکینسون - که تشنج اعضای بدن از جمله علائم آن است - ناشی از عوامل محیطی است.
پارکینسون، که تنها در بریتانیا حدود 120 هزار نفر به آن دچار هستند، یک بیماری سیستم عصبی است که معمولا در دوران پیری به سراغ افراد می آید.
در بیماری پارکینسون بخش های خاصی از مغز، سلول های عصبی خود را از دست می دهد؛ احتمالا از دست رفتن سلول های عصبی در اثر آلاینده های محیطی رخ می دهد.
پرفسور نیک وود، عضو موسسه عصب شناسی لندن که یکی از محققان اصلی این تحقیق بوده است، می گوید: "کشف پنج ژن دیگر، گامی مهیج رو به جلوست و به درک بیشتر دلایل و چگونگی مرگ سلول های عصبی مغز کمک می کند. کشفیات جدید همچنین به طور چشمگیری به دانسته های اولیه علم پزشکی در باره این بیماری پیچیده، کمک می کند."
او افزود: "ما امیدواریم با مطالعه دقیق تر این ژن ها درهای جدیدی برای تحقیق در باره پارکینسون گشوده شود."
در جدیدترین تحقیق، که در سایت اینترنتی لانست پزشکی منتشر شده است، محققان از شش کشور، تفاوت های ژنتیکی در دی ان ای دوازده هزار بیمار پارکینسون و بیش از 21 هزار فرد سالم را مورد مطالعه قرار دادند.
آنها یازده عامل خطر زای ژنتیکی را کشف کردند که قبلا پنج مورد از آن ها ناشناخته بود.
تصور می شود که داشتن این ژن ها باعث می شود که برخی افراد در برابر این بیماری آسیب پذیرتر باشند البته این موضوع لزوما به این معنی نیست که آنها حتما به بیماری پارکینسون دچار خواهند شد.
هر یک از این ژن ها خطر ظهور علائم پارکینسون را به طور جزئی زیاد می کند اما خطر پارکینسون در گروهی دو برابر می شود که بدشانس هستند و شمار بیشتری از این ژن های خطرناک را دارند.
در حالی که محققان تلاش دارند دلایل زیست شناختی را که منجر به بیماری پارکینسون می شود و چگونگی پیشگیری از آن را کشف کنند، آنها باور دارند که سرنخ های ژنتیکی بیشتری وجود دارد که باید آشکار شود.
دکتر توماس گاسر، عضو مرکز آلمانی امراض عصبی که در انجام این تحقیق دست داشته است، گفت: "عوامل خطر آفرین بیش از آنچه قبلا تصور می شد، باعث پارکینسون می شود و ما هنوز به آخر داستان نرسیده ایم."
http://www.bbc.co.uk/persian/science/2011/02/110202_l05_parkinson_gene.shtml
این تحقیقات، که نتیجه آن در نشریه علمی لانست منتشر شده، ممکن است دنیای پزشکی را به کشف درمان کامل یا داروهای بهتر برای این بیماری نزدیکتر کند.
در گذشته تصور می شد بیماری پارکینسون - که تشنج اعضای بدن از جمله علائم آن است - ناشی از عوامل محیطی است.
پارکینسون، که تنها در بریتانیا حدود 120 هزار نفر به آن دچار هستند، یک بیماری سیستم عصبی است که معمولا در دوران پیری به سراغ افراد می آید.
در بیماری پارکینسون بخش های خاصی از مغز، سلول های عصبی خود را از دست می دهد؛ احتمالا از دست رفتن سلول های عصبی در اثر آلاینده های محیطی رخ می دهد.
پرفسور نیک وود، عضو موسسه عصب شناسی لندن که یکی از محققان اصلی این تحقیق بوده است، می گوید: "کشف پنج ژن دیگر، گامی مهیج رو به جلوست و به درک بیشتر دلایل و چگونگی مرگ سلول های عصبی مغز کمک می کند. کشفیات جدید همچنین به طور چشمگیری به دانسته های اولیه علم پزشکی در باره این بیماری پیچیده، کمک می کند."
او افزود: "ما امیدواریم با مطالعه دقیق تر این ژن ها درهای جدیدی برای تحقیق در باره پارکینسون گشوده شود."
در جدیدترین تحقیق، که در سایت اینترنتی لانست پزشکی منتشر شده است، محققان از شش کشور، تفاوت های ژنتیکی در دی ان ای دوازده هزار بیمار پارکینسون و بیش از 21 هزار فرد سالم را مورد مطالعه قرار دادند.
آنها یازده عامل خطر زای ژنتیکی را کشف کردند که قبلا پنج مورد از آن ها ناشناخته بود.
تصور می شود که داشتن این ژن ها باعث می شود که برخی افراد در برابر این بیماری آسیب پذیرتر باشند البته این موضوع لزوما به این معنی نیست که آنها حتما به بیماری پارکینسون دچار خواهند شد.
هر یک از این ژن ها خطر ظهور علائم پارکینسون را به طور جزئی زیاد می کند اما خطر پارکینسون در گروهی دو برابر می شود که بدشانس هستند و شمار بیشتری از این ژن های خطرناک را دارند.
در حالی که محققان تلاش دارند دلایل زیست شناختی را که منجر به بیماری پارکینسون می شود و چگونگی پیشگیری از آن را کشف کنند، آنها باور دارند که سرنخ های ژنتیکی بیشتری وجود دارد که باید آشکار شود.
دکتر توماس گاسر، عضو مرکز آلمانی امراض عصبی که در انجام این تحقیق دست داشته است، گفت: "عوامل خطر آفرین بیش از آنچه قبلا تصور می شد، باعث پارکینسون می شود و ما هنوز به آخر داستان نرسیده ایم."
http://www.bbc.co.uk/persian/science/2011/02/110202_l05_parkinson_gene.shtml