سنتز کاتاليستي براي تصفيه پساب صنعت نساجي
پژوهشگران دانشگاه آزاد اسلامی واحد شهرضا و دانشگاه شهرکرد موفق شدند با بهره‌مندی از تطابق شبکه‌ای میان اکسیدهای روی و قلع و کاهش میزان تنش القایی در اتصال ناجور (heterojunct ion این دو اکسید، رشد کریستالین و اصلاح سطحی رولایه ZnO در کاتالیست In[SUB]2[/SUB]O[SUB]3[/SUB]/SnO[SUB]2[/SUB]/ZnO را بهبود ببخشند.
این اصلاح در جهت افزایش فعالیت فتوکاتالیتیکی به کار گرفته شده است. کاتالیست‌های سنتز شده طی این روش می‌توانند در مقیاس بزرگ و با بهینه‌سازی بیشتر از لحاظ اقتصادی در تصفیه پسآب صنایع نساجی استفاده شوند.
این پژوهش توسط دکتر نسرین طالبیان و زهرا صالحی از دانشگاه آزاد اسلامی واحد شهرضا و دکتر محمدرضا نیلفروشان از دانشگاه شهرکرد صورت گرفته است که طی آن ابتدا دو کاتالیست In[SUB]2[/SUB]O[SUB]3[/SUB]/SnO[SUB]2[/SUB]/ZnO و SnO[SUB]2[/SUB]/In[SUB]2[/SUB]O[SUB]3[/SUB]/ZnO مورد سنتز قرار گرفت و سپس در جهت تخریب يک رنگينه آزو (سولانتين لايت براون) که در پسآب صنایع نساجی وجود دارد، مورد استفاده قرار گرفت.
کاتالیست اول راندمان تخریب بالاتری نسبت به دومی ارائه داد و جهت بهینه‌سازی کاتالیست‌ها، نقره در میان لایه‌ها ساندویج و سرانجام فیلم چندلایه‌ای In[SUB]2[/SUB]O[SUB]3[/SUB].Ag/SnO[SUB]2[/SUB]/ZnO به عنوان بهترین کاتالیست معرفی گردید.
دکتر نسرین طالبیان، عضو هیئت علمی دانشگاه آزاد اسلامی واحد شهرضا، استفاده از تطابق شبکه‌ای در جهت بهبود فعالیت فتوکاتالیتیکی روی‌اکسید را از مهم‌ترین نوآوری‌های این تحقیق دانست و در رابطه با این پژوهش ابراز داشت: «تحت شرایط تعادل ترمودینامیکی، براي فيلم‌هاي روی اکسيد انرژی سطحی صفحه کریستالوگرافی (002) بیشتر از صفحه‌های (100) و (101) میباشد. بنابراین، جهتِ به حداقل رساندن انرژی سطحی، نانوذرات به طور ترجيحی در این جهت نسبت به ديگر جهات رشد می‌کنند. بهبود رشد ترجیحی و در نتیجه فعالیت فتوکاتالیتیکی بهتر در نانوساختار روی اکسید آلاييده شده با نقره و نیز حضور لایه‌های بافری ایندیم اکسید و قلع اکسید نیز خاصیتی است که با استفاده از نانوتکنولوژي طی این پژوهش به آن دست يافتيم.»
او در ادامه با اشاره به مراحل این کار تحقیقاتی گفت: «قدم اول تهیه سه محلول سل شامل هیدروکسیدهای ایندیم، قلع و روی و لایه‌نشانی سه محلول اولیه در ترتیب معین بر روی سوبسترای شیشه برای سنتز نمونه‌های In[SUB]2[/SUB]O[SUB]3[/SUB]/SnO[SUB]2[/SUB]/ZnO و SnO[SUB]2[/SUB]/In[SUB]2[/SUB]O[SUB]3[/SUB]/ZnO بود و پس از آن عملیات حرارتی برای تشکیل فازهای کریستالین اکسیدی انجام شد. در قدم بعدی مراحل لایه‌نشانی برای تهیه نمونه‌های In[SUB]2[/SUB]O[SUB]3[/SUB].Ag/SnO[SUB]2[/SUB]/ZnO و SnO[SUB]2[/SUB].Ag/ In[SUB]2[/SUB]O[SUB]3[/SUB]/ZnO تکرار شد و همچنین لایه‌نشانی محلول سل منفرد ZnO نیز صورت گرفت. از چهار کاتالیست فیلم چندلایه‌ای و یک کاتالیست فیلم منفرد روی‌اکسید جهت تخریب آلاینده رنگینه ازو به عنوان ترکیب آلی نمونه تحت نور فرابنفش استفاده شد و در انتها شرایط تخریب از لحاظ غلظت آلاینده، اسیدیته محلول آلاینده و ماهیت کاتالیست را بهینه سازی و سینتیک تخریب برای پنج کاتالیست را مقایسه کردیم.»
دکتر طالبیان نتایج این کار تحقیقاتی را نیز چنین بیان کرد: «به عنوان معياری برای طراحی يک سيستم کاتاليتیکی برتر مبتنی بر چند نيمه‌هادی، تطابق پارامترهای شبکه‌ای ميان نيمه‌هادی‌های انتخابی، استفاده از آلاييده‌های مناسب نظير فلزات واسطه، انتخاب نيمه‌هادی‌های پايدار و ايمن از لحاظ محيط زيست و استفاده از روش سل- ژل به عنوان يک روش ارزان، ساده، در دسترس و قابل کنترل از جمله نتایج این پژوهش است.»
پژوهشگران دانشگاه آزاد اسلامی واحد شهرضا و دانشگاه شهرکرد موفق شدند با بهره‌مندی از تطابق شبکه‌ای میان اکسیدهای روی و قلع و کاهش میزان تنش القایی در اتصال ناجور (heterojunct ion این دو اکسید، رشد کریستالین و اصلاح سطحی رولایه ZnO در کاتالیست In[SUB]2[/SUB]O[SUB]3[/SUB]/SnO[SUB]2[/SUB]/ZnO را بهبود ببخشند.
این اصلاح در جهت افزایش فعالیت فتوکاتالیتیکی به کار گرفته شده است. کاتالیست‌های سنتز شده طی این روش می‌توانند در مقیاس بزرگ و با بهینه‌سازی بیشتر از لحاظ اقتصادی در تصفیه پسآب صنایع نساجی استفاده شوند.
این پژوهش توسط دکتر نسرین طالبیان و زهرا صالحی از دانشگاه آزاد اسلامی واحد شهرضا و دکتر محمدرضا نیلفروشان از دانشگاه شهرکرد صورت گرفته است که طی آن ابتدا دو کاتالیست In[SUB]2[/SUB]O[SUB]3[/SUB]/SnO[SUB]2[/SUB]/ZnO و SnO[SUB]2[/SUB]/In[SUB]2[/SUB]O[SUB]3[/SUB]/ZnO مورد سنتز قرار گرفت و سپس در جهت تخریب يک رنگينه آزو (سولانتين لايت براون) که در پسآب صنایع نساجی وجود دارد، مورد استفاده قرار گرفت.
کاتالیست اول راندمان تخریب بالاتری نسبت به دومی ارائه داد و جهت بهینه‌سازی کاتالیست‌ها، نقره در میان لایه‌ها ساندویج و سرانجام فیلم چندلایه‌ای In[SUB]2[/SUB]O[SUB]3[/SUB].Ag/SnO[SUB]2[/SUB]/ZnO به عنوان بهترین کاتالیست معرفی گردید.
دکتر نسرین طالبیان، عضو هیئت علمی دانشگاه آزاد اسلامی واحد شهرضا، استفاده از تطابق شبکه‌ای در جهت بهبود فعالیت فتوکاتالیتیکی روی‌اکسید را از مهم‌ترین نوآوری‌های این تحقیق دانست و در رابطه با این پژوهش ابراز داشت: «تحت شرایط تعادل ترمودینامیکی، براي فيلم‌هاي روی اکسيد انرژی سطحی صفحه کریستالوگرافی (002) بیشتر از صفحه‌های (100) و (101) میباشد. بنابراین، جهتِ به حداقل رساندن انرژی سطحی، نانوذرات به طور ترجيحی در این جهت نسبت به ديگر جهات رشد می‌کنند. بهبود رشد ترجیحی و در نتیجه فعالیت فتوکاتالیتیکی بهتر در نانوساختار روی اکسید آلاييده شده با نقره و نیز حضور لایه‌های بافری ایندیم اکسید و قلع اکسید نیز خاصیتی است که با استفاده از نانوتکنولوژي طی این پژوهش به آن دست يافتيم.»
او در ادامه با اشاره به مراحل این کار تحقیقاتی گفت: «قدم اول تهیه سه محلول سل شامل هیدروکسیدهای ایندیم، قلع و روی و لایه‌نشانی سه محلول اولیه در ترتیب معین بر روی سوبسترای شیشه برای سنتز نمونه‌های In[SUB]2[/SUB]O[SUB]3[/SUB]/SnO[SUB]2[/SUB]/ZnO و SnO[SUB]2[/SUB]/In[SUB]2[/SUB]O[SUB]3[/SUB]/ZnO بود و پس از آن عملیات حرارتی برای تشکیل فازهای کریستالین اکسیدی انجام شد. در قدم بعدی مراحل لایه‌نشانی برای تهیه نمونه‌های In[SUB]2[/SUB]O[SUB]3[/SUB].Ag/SnO[SUB]2[/SUB]/ZnO و SnO[SUB]2[/SUB].Ag/ In[SUB]2[/SUB]O[SUB]3[/SUB]/ZnO تکرار شد و همچنین لایه‌نشانی محلول سل منفرد ZnO نیز صورت گرفت. از چهار کاتالیست فیلم چندلایه‌ای و یک کاتالیست فیلم منفرد روی‌اکسید جهت تخریب آلاینده رنگینه ازو به عنوان ترکیب آلی نمونه تحت نور فرابنفش استفاده شد و در انتها شرایط تخریب از لحاظ غلظت آلاینده، اسیدیته محلول آلاینده و ماهیت کاتالیست را بهینه سازی و سینتیک تخریب برای پنج کاتالیست را مقایسه کردیم.»
دکتر طالبیان نتایج این کار تحقیقاتی را نیز چنین بیان کرد: «به عنوان معياری برای طراحی يک سيستم کاتاليتیکی برتر مبتنی بر چند نيمه‌هادی، تطابق پارامترهای شبکه‌ای ميان نيمه‌هادی‌های انتخابی، استفاده از آلاييده‌های مناسب نظير فلزات واسطه، انتخاب نيمه‌هادی‌های پايدار و ايمن از لحاظ محيط زيست و استفاده از روش سل- ژل به عنوان يک روش ارزان، ساده، در دسترس و قابل کنترل از جمله نتایج این پژوهش است.»